هیاهویی که فقط نیرویمان را هدر می‌دهد

سرویس فرهنگی ـ تاکنون در همه سال‌های برگزاری مراسم سالانه آکادمی اسکار، تنها هجده نماینده از سینمای ایران به این رقابت معروف و معتبر سینمایی معرفی شدند که از آن میان، تنها «بچه‌های آسمان» مجید مجیدی در سال 1999 به جمع نامزدهای بخش فیلم غیر انگلیسی زبان اسکار راه یافت. با این همه، هر سال که به شهریور ماه می‌رسیم، هیاهو و جنجال‌های انتخاب نماینده ایرانی اسکار بالا می‌گیرد.

به گزارش «تابناک»، آنچه در همه این سال‌ها تکرار شده، همین جنجال‌های یک انتخاب است؛ هیاهویی که فردای معرفی نامزدهای اسکار، دیگر خبری از آن نیست و کسی نمی‌گوید، چرا سینمای ما با این همه پتانسیل و در همه این سال‌ها، تنها یک بار نامزد دریافت جایزه شده است؟! گویا انگار همه، فراموش‌ می‌کنند تا شهریور سال بعد که روزنامه‌ها و سایت‌ها دوباره آکنده از مصاحبه‌ها و نقدها و... درباره اسکار می‌شوند!

اما آنچه به نظر یکی از گلوگاه‌های اساسی کار به شمار می‌رود، نبود سازوکار مشخص و معین برای معرفی نماینده ایرانی اسکار است؛ چیزی که بیش از هر چیز در این سال‌ها، حرف و حدیث‌هایی‌ به همراه داشته است.

اگر نگاهی به نام‌های این هجده فیلم ایرانی در سال‌‌های اخیر بیندازید، متوجه سردرگمی فراوان در انتخاب‌ها می‌شویم؛ انتخاب‌هایی که بنا بر تصمیم‌های موردی و بدون بهره گیری از خرد جمعی صورت گرفته است. در واقع، موضع ما در قبال اسکار مشخص نیست، به گونه‌ا‌ی که گاه سخن از تحریم به میان می‌‌آوریم و گاهی بهترین اثر سینمایی‌مان را راهی آن می‌کنیم و...

برای نمونه، همین سال گذشته بود که «بدرود بغداد» راهی اسکار شد. این فیلم حتی در ایران هم به نمایش درنیامد و گویا تنها دلیل انتخاب آن، پرداختن به موضوع جنگ عراق بود.

امسال هم بنیاد فارابی،‌ مسئول انتخاب نماینده ایرانی اسکار شده است؛ هرچند هنوز مشکل همیشگی نبود سازوکار و استانداردهای مشخص برای انتخاب هست،‌ ولی آنچه این روزها بیش از آن به چشم می‌آید، سیاست‌زدگی بیش از اندازه فضای سینما ماست.

البته این برای ما که در روزگاری به سر می‌بریم که حتی حمایت از محیط زیست هم سیاسی می‌شود، طبیعی است؛ اما باید توجه داشت که در این میان، تنها این استعدادها و پتانسیل‌های بالای سینمای ماست که در بلبشوی جدل‌‌های سیاسی تلف می‌شود و نمی‌تواند از فرصت پدید آمده برای نمایش پتانسیل‌های خود بهره ببرد؛ چیزی که چندی پیش، صدای معتمدی، کارگردان «آلزایمر» راه هم درآورده بود و از سیاسی‌کاری ساحت هنر نالیده و خواسته بود، هنرمندان را وارد دعواهای سیاسی و برخی بغض و کینه‌ها نکنند، چرا که در این سال‌ها، سینما بیش از پیش از آن ضربه خورده است.

به هر تقدیر، این روزها هم می‌گذرد و امیدواریم به دور از جنجال‌ها، نماینده‌ شایسته‌ای از سینمای ما که در سال گذشته، محصولات خوبی را در کارنامه خود دارد،‌ راهی اسکار شود.