این سنگها سالهاست برسر بعضی قبرهای قدیمی گذاشته شده و روی سنگها نام پیامبر واسماء خداوند حک شده وتا حالا کسی از این نوشته ها و علت قرار گرفتن آنهادر این منطقه اطلاع دقیق ندارد. این مکان در روستای تاریخی کوشک شهرستان الموت 85 کیلو متری قزوین می باشد..
اینا قبر پیروان اسماعیلیه هست که نماد قلعه ی الموت رو بر سر قبرشون گذاشتن
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۴:۵۹ - ۱۳۹۰/۰۴/۲۱
نه این عکسها نشان دهنده نابود شدن و بی توجهی به آثار باستانی است و بس .
ناشناس
|
|
۰۶:۲۳ - ۱۳۹۰/۰۴/۲۱
1
16
پاسخ
این آثار تاریخی خیلی از لحاظ باستان شناسی اززش دارند چطور همین گونه رها شده اند بدون هیچ جصار و اطلاع رسانی!؟ در حالیکه در دیگر کشورها یک سنگ کوچک بجای مانده را در موزه قرار داده و به آن افتخار می کنند و توریست جذب می کنند!!
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۲:۱۱ - ۱۳۹۰/۰۴/۲۱
يعني يه سنگ كوچك چند هزار ساله افتخار كردن داره؟
ناشناس
||
۱۳:۰۶ - ۱۳۹۰/۰۴/۲۱
خوب آدرس داده اند که بروند به غارت ببرند!!
ناشناس
|
|
۰۶:۳۸ - ۱۳۹۰/۰۴/۲۱
2
10
پاسخ
دهات ما هم از سنگها داشت ولي همه را دزديدند .
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۲:۴۹ - ۱۳۹۰/۰۴/۲۱
ندزدیدند. صادر کردند به موزه های دیگر کشورها!!!
حسين
|
|
۰۷:۴۳ - ۱۳۹۰/۰۴/۲۱
2
11
پاسخ
بنظرم معناي اين سنگ اين است كه اينها از ياران حسن سباح بوده اند و اين سنگ هم نشان قلعه است.
پاسخ ها
ناشناس
||
۲۲:۱۵ - ۱۳۹۰/۰۴/۲۱
حسن صباح نه سباح بی سواد
فريدون
|
|
۰۷:۴۸ - ۱۳۹۰/۰۴/۲۱
1
5
پاسخ
با سلام
در منطقه ما بر سر قبر هاي زنها اشكالي از وسايل ارايشي زنانه مي تراشن ومعني ان زن بودن ميت مي باشد شايد اين شكل مربوط به يك شانه قديمي باشد تا نشان دهند كه ميت زن مي باشد
فرزاد
|
|
۰۸:۴۵ - ۱۳۹۰/۰۴/۲۱
4
6
پاسخ
خب معلوم است!!!!!!!!!
بخاطر این است که صاحب قبر ، همیشه در حال عبادت بوده است و اسم الله و محمد و علی هم بعنوان اعلام شهادتین آنهاست
شهاب
|
|
۰۹:۱۳ - ۱۳۹۰/۰۴/۲۱
0
5
پاسخ
قلعه ها الموت معروف است و این عکسها نمادی از قلعه است شاید ارتباطی بین اینها باشد
ناشناس
|
|
۰۹:۱۸ - ۱۳۹۰/۰۴/۲۱
2
4
پاسخ
سلام خيلي مشخصه، اين كلمه الله است كه در برخي از كارهاي هنري به اين شكل نمايش داده مي شه
رها
|
|
۱۰:۴۸ - ۱۳۹۰/۰۴/۲۱
0
9
پاسخ
با اين عكسها از فردا بايد فاتحه سنگهارو بخونيد
....چون همين الان سودجويان براي تعطيلات آخر هفته راه افتادن ....دادا
عبدالله ب
|
|
۱۰:۵۶ - ۱۳۹۰/۰۴/۲۱
0
5
پاسخ
وقتی هدف اکثریتی از به اصطلاح محققان در دانشگاه ها افزایش آمار مقالات و کسب امتیازهای داخلی و بین المللی باشد ولو با تقلید کار دیگران و تکرار و گذاشتن هزینه روی دست مملکت ، باید هم این آثار با ارزش مهجور وناشناس بمانند تا روزی که طعمه بولدوزرها یا بازی بچه ها شوند .