عکس: وقتی خانه پشت مرز ماند

زیر آفتاب بی‌رحم مرز موریتانی، زندگی مردم مالی به چند چادر پارچه‌ای، ظرف‌های خالی آب و نگاه‌هایی دوخته به افق محدود شده است. زنانی که کودکانشان را در آغوش گرفته‌اند، مردانی که خانه‌های سوخته را پشت سر گذاشته‌اند و کودکانی که معنای بازی را با ترس عوض کرده‌اند، حالا در سکوت بیابان کنار هم ایستاده‌اند. هر تصویر، داستان سفری ناخواسته است؛ سفری که از روستاها و شهرهای ناامن مالی آغاز شد و به پناهی موقت در دل شن‌ها رسید. آوارگی مردم مالی در مرز موریتانی، فقط عبور از یک خط جغرافیایی نیست؛ عبور از زندگی‌ای است که دیگر وجود ندارد. در عکس‌ها، خستگی بر چهره‌ها نشسته، اما امید هنوز در چشم‌ها زنده است؛ امیدی شکننده به بازگشت، به امنیت و به روزی که کودکان دوباره بدون ترس بخندند. این تصاویر، روایت انسان‌هایی است که جنگ آن‌ها را راند، اما نتوانست کرامت و امیدشان را به‌طور کامل خاموش کند.