به محرم كه مي‌رسي، عاشورا را به ياد مي‌آوري و حسين را...
به خود ببال كه عاشق و شيفته حسيني و عشق به حسين خيمه هميشه افراشته در جان توست؛ خيمه اي به وسعت همه هستي، خيمه‌اي به بلنداي همه آسمان‌ها و كهكشان‌ها، با خواني گسترده از عطش كه تشنگي بشريت را پایان خواهد داد. هرگز مباد بي اين عشق زندگي كنيم و بي اين محبت بميريم.
«تابناک» ـ امشب شب اول محرم است و فردا آغاز نخستین روز از دهه ای است که به شهادت خون خدا ختم می شود...
حسین (ع) اسوه عشق و بندگی
به دنبال كدام سرمشق و نمونه مي‌گردي؟ چه كسي براي تو آرزوي رسيدن است و منتهاي هدف؟
در قاب نگاهت كدام تصوير، شب و روز تكرار مي‌شود و حتي در خواب و رؤيا همواره با توست؟ فكر مي‌كني مثل چه كسي بايد باشي، مثل چه كسي بايد زندگي كني، حرف بزني، حتي كارهاي روزمره‌ات را انجام دهي؟
با همه جستجوهايت به كسي نمي‌رسي كه در هر حال و براي هميشه انگشت اشارت به سويش نشان كني و شك نداشته باشي كه او راه‌شناس است و با او به بيراهه نمي‌روي.
سرمشق‌ها و نمونه‌هاي دور و برت همه تمام شدني‌اند و گذر زمان بهتر و بالاتر از آن‌ها را معرفي مي‌كند.
تو بايد در پي كسي باشي كه هرگز تمام نشود، كهنه نگردد، بلكه تري و تازگي و حقيقي بودنش هر روز، روشن‌تر از ديروز نمايان شود و كربلا بهترين نمونه براي هميشه انسان و همه انسان‌هاست و حسين برترين اسوه و سرمشق.
او خود فرمود: «من براي شما بهترين سرمشق و نمونه‌ام» و مگر نه اين‌كه حسين(ع) آيينه تمام‌نماي پيامبر است و پيامبر بالاترين اسوه حسنه؟!
حسين(ع)، همه را به خويش مي‌خواند آن‌گاه كه مي‌فرمايد: «هل من ناصر ينصرني؛ آيا كسي هست ياري و همراهي‌ام كند؟»
بياييد همه ما لبيك‌گوي آن حنجره خون فشان باشيم كه لبيك به حسين، لبيك به قرآن است.
در گذر زمان و در گردش مدام ماه، دوباره به ايستگاه محرم رسيده‌ايم. محرم فصل رويش‌ها و ريزش‌هاست.
فصل صف‌آرايي تمام خوبي‌ها در مقابل همه زشتي‌ها و پليدي‌ها.
باز هم محرم و يك دنيا اشك و عشق و عبرت. باز هم كربلا و سرزميني كه تمام هستي به گردش طواف مي‌كنند و باز هم عاشورا و يك روز به وسعت تمام روزهاي خدا.
به محرم كه مي‌رسي عاشورا را به ياد مي‌آوري و حسين را، عباس را، اكبر را، اصغر را، قاسم را و... زينب را.
به محرم كه مي‌رسي عطش را به ياد مي‌آوري و رشادت را و شجاعت را و حميت را و ولايت‌مداري را و ايثار را و شهادت را و ... اسارت را.
به محرم كه مي‌رسي روزهايت را همسايه شيرمردان ميدان كربلا و شب‌هايت را در كنار خيمه‌هاي ذكر و مناجات و دعا باش تا هميشه كربلايي باشي.
به محرم كه مي‌رسي، سوگوار عزيز فاطمه مي‌شوي و سينه‌زن و زنجيرزن ثارالله و اشك برگونه‌هايت پرپر مي‌شود.
به خود ببال كه خدا خيرخواه توست، كه صادق آل محمد مي‌فرمايد:
«من اراد الله به الخير فقذف في قلبه حب الحسين وحب زيارته»
«هر كس خدا برايش خير بخواهد محبت حسين و شوق زيارت او را در دلش مي‌گذارد.»
به خود ببال كه عاشق و شيفته حسيني و عشق به حسين خيمه هميشه افراشته در جان توست، خيمه اي به وسعت همه هستي، خيمه‌اي به بلنداي همه آسمان‌ها و كهكشان‌ها، با خواني گسترده از عطش كه تشنگي بشريت را خاتمه خواهد داد. هرگز مباد بي اين عشق زندگي كنيم و بي اين محبت بميريم.
عبدالكريم خاضعي نيا
حسین (ع) اسوه عشق و بندگی
به دنبال كدام سرمشق و نمونه مي‌گردي؟ چه كسي براي تو آرزوي رسيدن است و منتهاي هدف؟
در قاب نگاهت كدام تصوير، شب و روز تكرار مي‌شود و حتي در خواب و رؤيا همواره با توست؟ فكر مي‌كني مثل چه كسي بايد باشي، مثل چه كسي بايد زندگي كني، حرف بزني، حتي كارهاي روزمره‌ات را انجام دهي؟
با همه جستجوهايت به كسي نمي‌رسي كه در هر حال و براي هميشه انگشت اشارت به سويش نشان كني و شك نداشته باشي كه او راه‌شناس است و با او به بيراهه نمي‌روي.
سرمشق‌ها و نمونه‌هاي دور و برت همه تمام شدني‌اند و گذر زمان بهتر و بالاتر از آن‌ها را معرفي مي‌كند.
تو بايد در پي كسي باشي كه هرگز تمام نشود، كهنه نگردد، بلكه تري و تازگي و حقيقي بودنش هر روز، روشن‌تر از ديروز نمايان شود و كربلا بهترين نمونه براي هميشه انسان و همه انسان‌هاست و حسين برترين اسوه و سرمشق.
او خود فرمود: «من براي شما بهترين سرمشق و نمونه‌ام» و مگر نه اين‌كه حسين(ع) آيينه تمام‌نماي پيامبر است و پيامبر بالاترين اسوه حسنه؟!
حسين(ع)، همه را به خويش مي‌خواند آن‌گاه كه مي‌فرمايد: «هل من ناصر ينصرني؛ آيا كسي هست ياري و همراهي‌ام كند؟»
بياييد همه ما لبيك‌گوي آن حنجره خون فشان باشيم كه لبيك به حسين، لبيك به قرآن است.
در گذر زمان و در گردش مدام ماه، دوباره به ايستگاه محرم رسيده‌ايم. محرم فصل رويش‌ها و ريزش‌هاست.
فصل صف‌آرايي تمام خوبي‌ها در مقابل همه زشتي‌ها و پليدي‌ها.
باز هم محرم و يك دنيا اشك و عشق و عبرت. باز هم كربلا و سرزميني كه تمام هستي به گردش طواف مي‌كنند و باز هم عاشورا و يك روز به وسعت تمام روزهاي خدا.
به محرم كه مي‌رسي عاشورا را به ياد مي‌آوري و حسين را، عباس را، اكبر را، اصغر را، قاسم را و... زينب را.
به محرم كه مي‌رسي عطش را به ياد مي‌آوري و رشادت را و شجاعت را و حميت را و ولايت‌مداري را و ايثار را و شهادت را و ... اسارت را.
به محرم كه مي‌رسي روزهايت را همسايه شيرمردان ميدان كربلا و شب‌هايت را در كنار خيمه‌هاي ذكر و مناجات و دعا باش تا هميشه كربلايي باشي.
به محرم كه مي‌رسي، سوگوار عزيز فاطمه مي‌شوي و سينه‌زن و زنجيرزن ثارالله و اشك برگونه‌هايت پرپر مي‌شود.
به خود ببال كه خدا خيرخواه توست، كه صادق آل محمد مي‌فرمايد:
«من اراد الله به الخير فقذف في قلبه حب الحسين وحب زيارته»
«هر كس خدا برايش خير بخواهد محبت حسين و شوق زيارت او را در دلش مي‌گذارد.»
به خود ببال كه عاشق و شيفته حسيني و عشق به حسين خيمه هميشه افراشته در جان توست، خيمه اي به وسعت همه هستي، خيمه‌اي به بلنداي همه آسمان‌ها و كهكشان‌ها، با خواني گسترده از عطش كه تشنگي بشريت را خاتمه خواهد داد. هرگز مباد بي اين عشق زندگي كنيم و بي اين محبت بميريم.
عبدالكريم خاضعي نيا
تابناک را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۲۳
سلامیک سوال دارم سی سال است از انقلاب اسلامی میگذرد سی سال است تحت لوای حکومت اسلامی و آزادانه برای سالار و سرور ظلم ستیزان و جوانمردان و منتهی اخلاق مداران در تمام شوون به عزاداری میپردازیم و یاد آن شهید سرافراز و مایه مباهات حتی غیر مسلمانان را گرامی میداریم . چرا آثار آنرا در جامعه خودمون نمیبینیم و براحتی اخلاق را زیر پا میگذاریم؟
پاسخ ها
م
| 
| ۱۴:۰۳ - ۱۳۸۹/۰۹/۱۵
چون با درک عزاداری نمی کنیم... سیاه پوشیدن و سینه زدن درک شهادت حسین بن علی علیه السلام نیست. زنجیر زدن و گریه کردن درک عاشورا نیست... عاشورا قیامیست که شیعه با توسل به آن و امید سبز به ظهور به حیات خود ادامه می دهد.باشد تا ظهور موعود گذشته حقیقی و واقعی خود را درست درک کنیم...
اللهم ارزقنی شفاعة الحسین یوم الورود 
حسين اسوه آزادگي السلام علیک یا اباعبداله 
يه زماني با اومدن محرم آدم يه حالي مي شد. يه خلوص وصداقت ناب .اما حالا ديگه نه. ريا وتزوير اون پاكي و صداقت را از بين برده. يارو توي 11ماه وبيست روز از هرقبحي روگردان نيست اما برايه دهه محرم چها كه نمي كنه .امام حسين نيار به گريه ندارد .نياز به سينه وزنجير ندارد. نياز به رهرو پيرو واقعي داردچقدر از اعمال ما توي محرم از حسين واره چقدرش براي حسين انجام مي ديم. به قول معلم شهيد :امام حسين بيشتر از آب تشنه لبيك بود افسوس كه بجاي افكارش زخمهاي تنش رانشانمان دادندوبزرگترين دردش را بي آبي گفتند. من نوکر امام حسینم السلام علیک یا اباعبدالله الحسین (ع) اي كاش مي شد حرف دلم را بيان كنم راستش خيلي دلم گرفته از اين همه تحريف و نامردي كه بزرگان دين و بزرگان دستگاه امام حسين ع ايجاد كرده اند اخيرا ميبينيم كه توي هيئات مذهبي جلوي لعن كردن را گرفته اند من نميفهمم پس چرا اينقدر مي گويند مرگ بر آمريكا و اسرائيل دشمنان اهل بيت حالا ديگر به خاطر بقاي ميز و حكومت و پست و مقام مقدس شده اند و لعنشان حرام است ولي آمريكا و اسرائيل و دشمنان آقايان ملعون هستند و شايسته لعن.... اين تازه يكي از هزاران شكوه اي است كه دل خيلي ها رو به درد آورده است.... فقط کافیه ماها از عاشورا و امام حسین و یارانش درس یاد بگیریم، ما به وظیفه ی خودمون عمل کنیم، اینکه دیگران عمل میکنن یا نه در حیطه ی ما نیست، ما فقط میتونیم امر به معروفشون کنیم. مهم اینه که خودمون رو حسینی کنیم. السلام علیک یا ثاراله نظرسنجی
ایران و آمریکا در مذاکرات به توافق می‌رسند؟