نمایش جدید در ووشو با مستند خواهران منصوریان؛ سکو به صفر

برای آنها حاشیه ساختن ساده‌ترین کار ممکن است؛ هر جایی که به بن‌بست می‌خورند به بدترین شکل ممکن سراغ حاشیه‌سازی می‌روند تا بتوانند برای خود امتیازی بگیرند.

به گزارش سرویس ورزشی تابناک، خواهران منصوریان، سه ووشوکار زن ایرانی یعنی شهربانو، الهه و سهیلا منصوریان حالا کم‌کم به روزهای پایانی عمر ورزشی‌شان رسیده‌اند. ورزشکارانی که روزهای پر افتخاری هم داشتند، اما احتمالاً حواشی آنها به موفقیت‌هایی که کسب کردند، می‌چربد. خواهرانی که آنقدر مورد توجه بودند که حتی مستند سینمایی آنها با نام «صفر تا سکو» نیز ساخته شد، روی پرده سینماها رفت، جوایز بین‌المللی هم گرفت که همین اتفاق به شهرت آنها کمک بیشتری کرد. اتفاقی که منجر به باز شدن درهای بیشتری به روی آنها شد و مورد توجه بیشتری قرار گرفتند، هرچند آنها به خوبی بلد بودند از این فرصت هم استفاده کنند و گاهی با حواشی ساختگی خود را در معرض اخبار قرار دهند.

بعید است کسی در ورزش و به خصوص حوزه ورزش‌های رزمی باشد که اذعان کند که شهربانو، الهه و سهیلا منصوریان با بی مهری و بی توجهی مواجه شدند. آنها که چه از بعد تبیلیغاتی و چه از بعد مالی در قیاس با بسیاری از ورزشکاران و قهرمانان، بیشتر مورد توجه بودند و از این فرصت هم به خوبی بهره بردند. شاید گاهی حتی بیشتر از قهرمانان المپیکی به آنها رسیدگی شد، در حالی که رشته ووشو هیچ وقت حتی المپیکی هم نبوده که آنها بخواهند به موفقیت‌های بزرگ این چنینی دست یابند.

روزهای پر فراز و نشیب زیادی در ووشو رقم خورده؛ از دوران ریاست مهدی علی‌نژاد تا نشستن امیر صدیقی روی صندلی ریاست این فدراسیون با روشنی و تاریکی‌های زیادی مواجه بوده است، اما می‌توان یکی از پر انتقادترین تصمیمات این دو رئیس را رسیدگی و توجه بیش از اندازه به این سه خواهر دانست. بسیاری از ووشوکاران زیر سایه توجه ویژه به خواهران منصوریان، اصلاً دیده نشدند که مقصر این اتفاقات بی‌شک علی‌نژاد و صدیقی هستند که نتوانستند به درستی با معضل و چالش این افراد برخورد کنند. هر بار با جار و جنجال و حواشی، شرایط را به سمتی کشیدند که بیشتر امتیازها به آنها برسد و باقی نفرات دست خالی ماندند یا کمترین بهره را از توانایی و درخشش‌های خود گرفتند.

حالا در شرایطی که خواهران منصوریان به روزهای پایانی ورزش حرفه‌ای خود رسیده‌اند، بازهم حواشی از آنها دور نمی‌شود. الهه منصوریان که تصمیم به خداحافظی از ووشو گرفته بود، به عنوان سرمربی تیم ملی ووشو انتخاب شد و در بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی هم ووشوکاران را هدایت می‌کرد؛ البته در تمام این سال‌ها ووشو در بخش مردان و زنان مدال‌های مختلفی در بازی‌ها و مسابقات قهرمانی آسیایی و جهانی کسب کرده بود و احتمالاً اینکه ووشوکاران توسط چه کسی هدایت شوند، تفاوت چندانی نمی‌کند، با این حال خواهری که در ریاض سرمربی بود، پس از این بازی‌ها در صفحه شخصی‌اش تصمیم گرفت استعفا بدهد و با ووشو خداحافظی کند. با این حال چند روز پس از این تصمیم و موافقت فدراسیون با جدایی الهه منصوریان، انگار ورق برگشت تا حواشی جدیدی آغاز شود.

شهربانو منصوریان، خواهر بزرگ‌تر حاشیه‌هایی ایجاد کرد تا بازی را عوض کند تا فدراسیون مجبور به حفظ الهه منصوریان شود؛ ماجرا تا جایی پیش رفت که خواهر بزرگ‌تر با انتشار تصویری از حضور خودش و سهیلا هم ردیف با مسعود پزشکیان، رئیس دولت چهاردهم در روز زن اعلام کرد که «با دستور رئیس جمهور الهه منصوریان به تیم ملی برمی‌گردد.» توضیحی عجیب و قابل تأمل که آیا پزشکیان با وجود مشکلات متعدد در حوزه اقتصاد، محیط زیست، سیاست داخلی و خارجی، معیشت مردم و موضوع بنزین به یک باره تصمیم گرفته به سراغ صدور دستور برای ابقای الهه منصوریان در تیم ملی ووشو کند؟ اگر چنین بوده باشد، طبیعتاً باید از پزشکیان پرسید که آیا مشکلات ووشو ارجح به مشکلات کشور است و اگر چنین نبوده، باید از تیم رسانه‌ای رئیس دولت چهاردهم پرسید که چگونه اجازه می‌دهند که یک ورزشکار از زبان پزشیکان داستان‌سرایی کند و همه را به حاشیه بکشاند.

در این بین متأسفانه شاهد انفعال از سوی تیم رسانه‌ای دولت و البته فدراسیون ووشو بودیم. سکوت و انفعالی که به حواشی بی پایان خواهران منصوریان بیشتر دامن زده و فضا را ملتهب کرده است. هرچند فدراسیون به جای توضیح رسانه‌ای، به شکل دیگری عمل کرد و مریم هاشمی به عنوان سرمربی تیم ملی ووشوی زنان انتخاب شد؛ هاشمی هم از قهرمانان سابق ووشو و از هم دوره‌ای‌های خواهران منصوریان است که ۵ مدال طلای جهان کسب کرده که آخرین مدال او در سال ۲۰۱۹ با مثبت اعلام شدن تست دوپینگ از سوی فدراسیون جهانی پس گرفته شد.

پس از انتخاب هاشمی به عنوان سرمربی که پیش از این سابقه هدایت تیم ووشوی جوانان را داشته، شهربانو منصوریان در فضای مجازی به سمت تهدید و گل‌آلود کردن آب رفته است تا به اصطلاح حق خودش و دختران ووشوکار را پس بگیرد. اما نکته جالب توجه اینجاست که هر زمانی که خواهران منصوریان در تیم ملی بودند، به مسابقات اعزام شدند، سکوت حاصل شده و در ووشو حق‌خوری نبوده، اما هر زمانی که خطری آنها را تهدید کرده دست به ایجاد حاشیه زدند و فضا را غبارآلود کرده‌اند. ورزشکارانی که به نظر می‌رسد پس از دوران طولانی و افتخار آفرینی خود روی سکوهای آسیایی و جهانی، حالا به سمت صفر شدن حرکت می‌کنند، چون ووشو را فقط حق خودشان می‌دانند.