به گزارش تابناک، رنو سیمبل از همان خودروهایی است که خیلیها تا اسمش را میشنوند، سریع قضاوت میکنند؛ «ساده است»، «چیزی برای تعریف ندارد»، «ارزانساز است». اما مشکل از سیمبل نیست؛ مشکل از توقعات اشتباهی است که سالها در بازار ایران شکل گرفته. بازاری که هر چیز ساده و منطقی را یا مسخره میکند یا نادیده میگیرد، اما اگر همین خودرو در اروپا یا خاورمیانه دیده شود، ناگهان لقب «اقتصادی قابل اعتماد» میگیرد. سیمبل برای پز دادن ساخته نشده؛ برای دوام ساخته شده. برای اینکه وسط گرمای پنجاه درجه، جادههای پر از دستانداز یا استفاده روزانه سنگین جا نزند. فلسفهای که وقتی لایههای مختلف این خودرو را بررسی میکنی خودش را کامل نشان میدهد.
سیمبل ادامهدهنده همان مسیری است که رنو با لوگان و تندر۹۰ شروع کرد؛ مسیری که بر پایه سادگی، دوام، تعمیرپذیری سریع و هزینه نگهداری پایین بنا شده. این خودرو روی همان پلتفرم B0 ساخته شده؛ پلتفرمی که شاید از نظر تکنولوژی چندان مدرن نباشد، اما یکی از قابلاعتمادترینها در کلاس خودش است. همین سادگی به ظاهر قدیمی باعث شده سیمبل حتی در شرایط بد سوخت، گرمای شدید، جادههای ناهموار و استفاده طولانیمدت، رفتاری قابلپیشبینی داشته باشد.
در طراحی بیرونی سیمبل سروصدا و نمایش خبری نیست. بدنهای ساده، حجمپردازی نرم و خطوطی که به جای جلب توجه، با هدف کاهش هزینه تولید و افزایش دوام انتخاب شدهاند. رنو هیچوقت ادعا نکرد سیمبل یک سدان لوکس است؛ بلکه دقیقاً گفته که هدف، تولید یک خودروی اقتصادی با شخصیت منطقی است. چراغها طراحی محافظهکارانه دارند، سپرها سادهاند و همه چیز بیش از حد آرام بهنظر میرسد. اما اگر از زاویه فنی نگاه کنیم، همین طراحی باعث کاهش هزینه قطعات، قیمت مناسبتر بدنه، و تعمیرپذیری راحتتر میشود؛ چیزی که مصرفکننده ایرانی اتفاقاً به آن احتیاج دارد اما کمتر به آن توجه میشود.
کابین سیمبل هم دقیقاً همین منطق را دنبال میکند. خبری از بازی با فرم، نورپردازی عجیب و نمایشگرهای بزرگ نیست. اما متریال خوب، مونتاژ قابلقبول و چیدمان کاربردی، فضای داخلی را به یک محیط قابل زندگی تبدیل کرده. اینجا نمیشود انتظار چرم طبیعی، نورپردازی چندرنگ یا نمایشگر ۱۲ اینچی داشت. اما فرمان خوشدست است، صندلیها راحتاند، دید بیرونی عالی است و فضای پا در ردیف عقب نسبت به سایز خودرو فراتر از انتظار ظاهر میشود. این همان چیزی است که سیمبل را برای خانوادهها مناسب میکند؛ فضایی ساده اما کاربردی، بدون شلوغکاری.
اما اگر بخواهیم سیمبل را واقعی قضاوت کنیم، باید به سراغ قلب خودرو برویم؛ جایی که موتور K4M قرار دارد. موتوری که سالهاست امتحان خودش را پس داده. شاید بعضیها بگویند «موتور قدیمی است»، اما همین موتور قدیمی با تکنولوژی نهچندان پیچیده، در سختترین بازارها دوام آورده و خرابیهای سریالی ندارد. ۱.۶ لیتری، ۱۶ سوپاپ، ۱۰۵ اسببخار قدرت و حدود ۱۴۰ نیوتنمتر گشتاور. اعدادی که روی کاغذ شاید جذاب نباشند، اما وقتی با گیربکسهای اتومات چهار سرعته یا پنج سرعته دستی هماهنگ میشوند، یک پکیج فوقالعاده قابل اعتماد میسازند. سیمبل شاید سریع نباشد، اما همیشه روشن میشود، در گرما نمیبرد، در ترافیک اذیت نمیکند و خرج اضافه روی دستت نمیگذارد.
در عملکرد جادهای، سیمبل چیزی نیست که بتوان دربارهاش هیجانزده شد، اما دقیقا همان ماشینی است که در عمل تو را ناامید نمیکند. فرمان هیدرولیکی با وجود ساده بودن، بازخورد خوبی دارد و در سرعتهای شهری بسیار نرم است. تعلیق عقب نیمهمستقل است اما به شکل عجیبی ضربهگیری خوب و رفتاری نرم دارد. آنهایی که سیمبل را در جادههای ناهموار جنوب یا غرب ایران راندهاند، دقیقاً میدانند این ماشین چطور بیسروصدا همه چیز را جذب میکند. اینجا شاید خبری از هندلینگ اسپرت نباشد اما ثبات ماشین در سرعتهای بین ۹۰ تا ۱۲۰ کیلومتر کاملاً قابل قبول است و وقتی وزن خودرو را میبینی، میفهمی رنو به دنبال سواری مطمئن بوده، نه نمایشی.
مصرف سوخت سیمبل هم نقطه قوت دیگرش است. با مصرف ترکیبی حدود ۶.۵ تا ۷ لیتر، و رفتاری کاملاً منطقی در ترافیک، یکی از کمخرجترینهای کلاس خودش است. این مصرف کم فقط به موتور مربوط نمیشود؛ وزن پایین، طراحی ساده و هماهنگی گیربکس باعث شده سیمبل در سفرهای طولانی به یکی از بهصرفهترین گزینهها تبدیل شود. خیلیها تجربه کردهاند که با یک باک کامل میتوان بیش از ۵۰۰ کیلومتر رانندگی کرد بدون اینکه ماشین تحت فشار قرار بگیرد.
برای کسی که از سیمبل انتظار یک تجربه پرزرقوبرق دارد، این ماشین ناامیدکننده است. اما کسی که دنبال یک خودروی خانوادگی با دوام بالا، خرج کم و رفتار مطمئن است، کاملاً به هدف میزند. سیمبل از آن خودروهایی است که هرچه بیشتر میرانیاش، اعتماد بیشتری به آن پیدا میکنی. خودروهایی که شخصیتشان آرامآرام خودش را نشان میدهد، نه از همان کیلومتر اول.
در بخش ایمنی، سیمبل شاید تجهیزات امنیتی مدرن امروزی را نداشته باشد. خبری از سیستمهای کمکی راننده، مثل نگهدارنده بین خطوط، هشدار نقطه کور یا ترمز خودکار نیست. اما ساختار شاسی و هندسه بدنه طوری طراحی شده که در تستهای ایمنی حداقل نمره قابلقبول را بگیرد. ایربگهای دوگانه، ABS، EBD و ESP در نسخههای جدیدتر وجود دارد. درواقع سیمبل به جای پر شدن با تکنولوژیهای نیمبند، سعی کرده اصول اولیه ایمنی را درست نگه دارد.
سیمبل همچنین در بحث هزینه نگهداری یکی از بهترینهای بازار است. قطعاتش فراوان است، قیمتها منطقی است و تعمیرکارهای زیادی این خانواده موتوری و پلتفرم را بهخوبی میشناسند. تو اگر با سیمبل به هر شهر کوچک هم بروی، یک تعمیرکار پیدا میشود که کاملاً بلد است با موتور K4M کار کند. این همان مزیتی است که خیلیها قدرش را نمیدانند. در کشوری که خدمات پس از فروش هنوز استاندارد نشده، داشتن ماشینی که همه بلدند تعمیرش کنند، یک نعمت بزرگ است.
اما یکی از بحثهایی که درباره سیمبل زیاد مطرح میشود، بحث کیفیت ساخت و مونتاژ است. سیمبلهایی که به ایران آمدهاند مونتاژ ترکیه و رومانی هستند و از نظر کیفیت بدنه و متریال داخلی بهطور کلی محصولاتی قابل دفاعاند. البته کیفیتشان به اندازه مدلهای اروپای غربی نیست اما نسبت به کلاس قیمت، وضعیت کاملاً قابل قبولی دارند. در بخش رنگ شاید بعضی ضعفها دیده شود، اما در بدنه و مونتاژ داخل کابین، سیمبل از رقبای چینی خودش بهتر ظاهر شده.
اگر بخواهیم از تجربه رانندگی صحبت کنیم، سیمبل دقیقاً همان چیزی است که یک راننده منطقی انتظار دارد. شتاب اولیه مناسب است و در رانندگی شهری اصلاً حس کمبود توان وجود ندارد. در بزرگراه شاید با پنج نفر سرنشین و کولر روشن کمی افت شتاب حس شود، اما همچنان از اغلب خودروهای همردهاش بهتر واکنش نشان میدهد. گیربکس اتومات هم با وجود قدیمی بودن، تعویض دندههای نرمی دارد و اگر راننده خیلی پرفشار رانندگی نکند، هیچ لرزش یا ضربهای حس نمیشود.
در کل سیمبل یک پکیج «منطقی» است؛ هرچیز سرجای خودش قرار دارد. همین منطق است که باعث شده این خودرو در بازارهایی که مردم دنبال دوام و خرج کماند، عملکرد خوبی داشته باشد. خرید این خودرو بیشتر یک انتخاب عقلانی است تا احساسی. سیمبل ماشینی نیست که با ظاهرش دل ببرد، اما ماشینی است که در عمل هر روز خودش را ثابت میکند.
وقتی به سیمبل نگاه میکنی، باید بدانی با یک خودروی اقتصادی طرف هستی که مهندسان رنو آن را برای دوام ساختهاند، نه برای دیده شدن. این ماشین همان فلسفه اصیل رنو را در خودش نگه داشته؛ فلسفهای که میگوید «خودرو باید کار کند، نه ادا درآورد». شاید سیمبل در ایران زیر سایه اسمهای چینی یا برندهای پرزرقوبرق قرار بگیرد، اما واقعیت این است که اگر دنبال یک ماشین آرام، کمخرج، قابلاعتماد و مناسب خانواده باشی، سیمبل یکی از بهترین گزینههای توست.
لوازمش پیدا نمیشه و خود ماشین هم از بس قیمت بالایی دارد اصلا نمیشه سمتش رفت