عضو پیشین شورای اطلاعات ملی آمریکا میگوید: برای ترامپ، ارزش درگیری با ونزوئلا در خود درگیری است، و نه لزوماً نتیجهای خاص که مستلزم تهاجم نظامی باشد.
به گزارش سرویس بین الملل تابناک، رئیسجمهور ونزوئلا، نیکولاس مادورو، روز یکشنبه پس از چند روز نخستین حضور علنی خود را انجام داد و به ادعاها دربارهٔ فرار او در میانهٔ تنشهای رو به افزایش با آمریکا مطرح شده بود، پایان داد.
مادورو که معمولاً چندین بار در هفته در تلویزیون ونزوئلا ظاهر میشود، از چهارشنبه گذشته در انظار عمومی دیده نشده بود ــ همان روزی که ویدئویی از خود هنگام رانندگی در کاراکاس را در کانال تلگرامش منتشر کرد ــ و این موضوع به گمانهزنیهای گسترده دربارهٔ محل حضور او دامن زده بود.
در پایان این مراسم، او در حالی که دربارهٔ اقتصاد کشور سخن میگفت، شعار داد که ونزوئلا «تخریبناپذیر، دستنخورده و شکستناپذیر» است.
این اظهارات اشارهای بود به تنشها با آمریکا، که چندین کشتی جنگی و حدود ۱۵ هزار نیرو به منطقه اعزام کرده است؛ اقدامی که به ادعای واشنگتن با هدف مقابله با قاچاق مواد مخدر انجام میشود، اما کاراکاس آن را تلاشی برای برکناری مادورو از قدرت میداند.
حضور مادورو در مراسم جوایز قهوه تنها چند لحظه پس از آن صورت گرفت که دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، تأیید کرد با رهبر ونزوئلا تلفنی گفتوگو کرده است.
ترامپ هنگامی که در هواپیمای «ایرفورس وان» از او پرسیده شد آیا چنین تماسی برقرار شده است یا نه، گفت: «نمیخواهم دربارهٔ آن اظهار نظر کنم ــ پاسخ مثبت است. نمیگویم خوب پیش رفت یا بد. فقط یک تماس تلفنی بود.»
نیویورک تایمز و وال استریت ژورنال گزارش دادهاند که ترامپ و مادورو در اوایل همین ماه با یکدیگر تلفنی صحبت کردهاند.
پیشتر روزنامه والاستریت ژورنال با استناد به منابع آگاه گزارش داده بود که رئیسجمهور آمریکا در این تماس به مادورو هشدار داده است اگر بهطور داوطلبانه از قدرت کنار نرود، واشنگتن ممکن است به «اقدامات قهری» متوسل شود.
روزنامه آمریکایی والاستریتژورنال مدعی شد که دونالد ترامپ در گفتوگوی تلفنی اخیر با رئیس جمهور ونزوئلا وی را تهدید کرده است تا از قدرت کنارهگیری کند یا آنکه با حمله نظامی آمریکا به این کشور مواجه خواهد شد.
در خصوص این موضوع خبرنگار تابناک گفتگویی با پروفسور «پل پیلار» استاد دانشگاه جورج تاون آمریکا انجام داده که در ادامه آمده است.
«پل پیلار» یکی از سردبیران نشریه نشنال اینترست و عضو ارشد مرکز تحقیقات امنیتی دانشگاه جورج تاون و نیز مرکز سیاستهای امنیتی ژنو است. وی در سال ۲۰۰۵ پس از ۲۸ سال فعالیت در جامعه اطلاعاتی ایالات متحده از سازمان اطلاعات مرکزی (DCI) بازنشسته شد و پس از آن به عنوان استاد مهمان در برنامه مطالعات امنیتی در دانشگاه جورج تاون حضور یافت.
مناصب ارشد دولتی پیلار، شامل افسر اطلاعات ملی خاورنزدیک و آسیای جنوبی، رئیس واحدهای تحلیلی در CIA در حوزههای خاورنزدیک، خلیج فارس و آسیای جنوبی، معاون رئیس مرکز ضد تروریستی DCI و دستیار اجرایی مدیر اطلاعات مرکزی بوده است. پروفسور پیلار همچنین در شورای اطلاعات ملی به عنوان یکی از اعضای اصلی گروه تحلیلی آن فعالیت میکرد. وی کهنهسرباز جنگ ویتنام و افسر بازنشسته ارتش ایالات متحده نیز هست.
پل پپلار دارای مدرک افتخاری از کالج دارتموث، لیسانس فلسفه از دانشگاه آکسفورد و کارشناسی ارشد و دکترا از دانشگاه پرینستون است. کتابهای پل پیلار عبارتند از: «مذاکره برای صلح: خاتمه جنگ بعنوان یک روند چانهزنی (۱۹۸۳)»؛ «تروریسم و سیاست خارجی ایالات متحده (۲۰۰۱)»؛ «اطلاعات و سیاست خارجی ایالات متحده: عراق، ۱۱ سپتامبر و اصلاح اشتباهات (۲۰۱۱)» و «چرا آمریکا جهان را اشتباه میفهمد: تجربه ملی و ریشههای سوءبرداشت (۲۰۱۶)».
*دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، در تماس با نیکولاس مادورو، خواست که او فوراً از قدرت کنارهگیری کند. دلایل این موضع سختگیرانه ترامپ نسبت به ونزوئلا چیست؟
در هر چیزی که به ترامپ مربوط میشود، دلایل معمولاً ارتباط کمی با منافع ملی ایالات متحده دارند و بیشتر مربوط به خودخواهی ترامپ و هر پیامی که او میخواهد به پایگاه سیاسی داخلیاش بفرستد.
مقابله با ونزوئلا عمدتاً مسألهای از بابت اعمال قدرت و تسلط برای «اعمال قدرت» و نشان دادن به هواداران است که او در مقابل هر خارجی — حتی رهبران خارجی — سختگیر است. من زیاد به ضربالاجل جمعه اهمیت نمیدهم؛ ترامپ سابقه دارد که چنین خواستههایی را مطرح کند و بعد ببیند مهلتها میگذرند.
*اگر مادورو از قدرت کناره گیری نکند، آیا آمریکا به جنگ تمامعیار با ونزوئلا خواهد رفت؟ جنگی که شامل تهاجم زمینی باشد؟
امکان دارد این رویارویی به جنگ تمامعیار منجر شود، اما ترامپ نیز در نظر دارد که بیشتر آمریکاییها در این زمان به دنبال جنگ خارجی جدید نیستند. برای ترامپ، ارزش این درگیری در خود درگیری است، و نه لزوماً نتیجهای خاص که مستلزم تهاجم نظامی باشد.
*خروج مادورو از قدرت چه تأثیری بر نفوذ ایران در آمریکای لاتین خواهد داشت؟
اگرچه سیاستمداران ایرانی احتمالاً رابطهشان با ونزوئلا را به مثابه دروازهای به نیمکره غربی میدیدند، ولی ونزوئلا چیز زیادی برای ارائه به ایران ندارد.
رابطه تا حد زیادی به این دلیل گسترش یافته است که هر دو کشور هدف تحریمها و انزوای آمریکا هستند. این بعد، بُعد اصلی رابطه است، نه بخشی از هیچ نفوذ گستردهتر ایرانی در آمریکای لاتین.
*اگر آمریکا مادورو را از قدرت برکنار کند، حوزه نفوذ چین در ونزوئلا نیز از بین میرود. این چه تأثیری بر نفوذ و قدرت پکن در «جنوب جهانی» خواهد داشت؟
نفوذ چین حتی صرفاً در آمریکای لاتین — چه برسد به «جنوب جهانی» گستردهتر — فراتر از ونزوئلا یا هر کشور واحدی است. حتی در خود آمریکای جنوبی، استفاده چین از تجارت و سرمایهگذاری به عنوان ابزار تأثیرگذاری احتمالاً همچنان قابلتوجه خواهد بود. همچنین، حتی اگر مادورو برود، رژیم جانشین لزوماً توسط آمریکا هدایت نمیشود؛ چین همچنان ممکن است فرصت نفوذ در ونزوئلا را داشته باشد.
*بازگشت نفت ونزوئلایی به بازارهای جهانی میتواند به کاهش قیمتها کمک کند و وابستگی کشورهایی مانند هند و چین به نفت روسیه را کاهش دهد — که بهطور مستقیم بر توان مالی روسیه برای تأمین هزینه جنگ در اوکراین تأثیر میگذارد. ارزیابی شما از این چیست؟
افزایش تولید توسط هر صادرکننده نفت — از جمله ونزوئلا — ممکن است واقعاً این اثرات را داشته باشد، که از دید روسیه برای موقعیت مالیاش مضر خواهد بود (نه فقط از طریق کاهش فروش نفت روسیه به هند و چین، بلکه همچنین به این دلیل که قیمت پایینتر برای نفتی که روسیه هنوز میفروشد یعنی درآمد کمتر). اما زیرساخت نفتی ونزوئلا گزارش شده است که در وضعیت بدی قرار دارد، و هر افزایش در تولید ممکن است مدتی طول بکشد.
