امریکا دنبال خلع سلاح ایران است/یقه افراد فاسد در شورا‌ها باید گرفته شود/ تأیید صلاحیت انتخابات شورا‌ها زیر ذره‌بین مجلس

من وقتی نگاهی می‌کنم به اوایل انقلاب، می‌بینم ما به هر صورت کشوری بودیم که انقلاب کردیم، یک ساختار جدید سیاسی ایجاد کردیم و مطابق نظر مردم، به هر صورت، رفراندوم برگزار شد و مردم پای کار انقلاب بودند. آنچه که ما شاهدش بودیم، چه آشوب‌های داخلی و چه دفاع مقدس، مردم به‌خوبی امتحان خودشان را پس دادند.

اعتقاد من این است که مردمی که در دهه ۶۰ بودند، عیناً همان مردم امروز در دهه اول ۱۴۰۰ هستند؛ یعنی من تفاوتی از این جهت نمی‌بینم، جز این‌که اگر در جایی هم مشکلاتی وجود دارد، این مشکلات در سایه عملکرد ضعیف خود ما، ضعف مدیران، پدیدار شده وگرنه مردم پای کار هستند. شما این را می‌بینید؛ در هشت سال دفاع مقدس اگر ۲۴۰ هزار شهید مردم تقدیم کردند، آیا در جنگ ۱۲ روزه مردم پای کار نبودند؟ پای کار آمدند و مردم، دشمن را ناامید کردند. همین جوان‌ها بودند. ما شاید قبل از همین جنگ ۱۲ روزه، اگر مثلاً در بعضی جاها مطرح می‌شد که «آقا، چرا این‌قدر در صنعت موشکی سرمایه‌گذاری می‌کنید؟ چقدر هزینه می‌کنید؟ موشک را برای چه می‌خواهید؟» متأسفانه بعضی از بزرگان هم این را مطرح می‌کردند. اما بعد از جنگ ۱۲ روزه، نظرسنجی‌ای که انجام شد نشان داد همین جوانان کشور ما در نظرسنجی گفتند بیشترین قدرت دفاعی موشکی خودمان را باید افزایش بدهیم. چرا؟ به خاطر این‌که ضرورت کار را دیدند. شاید قبل از آن احساس نمی‌کردند که واقعاً ما تهدیدی از بیرون داریم اما وقتی این تهدید را دیدند، گفتند حالا باید تقویت کرد.

اگر ما همه مسائل را شفاف با مردم در میان بگذاریم، با جوانان‌مان در میان بگذاریم، جوانان ما جوانان خوبی هستند؛ اهل جان‌فشانی هستند. این بچه‌هایی که پای همین لانچرهای شلیک موشک بودند، شما فکر می‌کنید چند سال‌شان بود؟ هیچ‌کدام‌شان جنگ ندیده بودند ولی با این‌که می‌دانستند اینجا اوج ایثار و اوج معنویت است و می‌دانستند ممکن است شهید شوند، ایستادند، استقامت کردند و شلیک کردند به قلب دشمن. جوانان ما این‌گونه هستند.

حالا در عرصه دفاع، در عرصه علم و فناوری و عرصه‌های مختلف دیگری هم وجود دارد. ما در دوران دفاع مقدس واقعاً اگر می‌خواستیم پایتخت عراق را بزنیم، کنفرانس سران کشورهای غیرمتعهد قرار بود آنجا برگزار شود؛ ما باید آنجا را می‌زدیم. با چه می‌زدیم؟ امکانات نداشتیم، تجهیزات نداشتیم، سامانه‌های درستی نداشتیم. رفتیم از یک کشوری مثلاً دو تا موشک گرفتیم، آنجا را زدیم، ناامن شد و این کنفرانس در آنجا برگزار نشد. اما امروز چه؟ امروز خودمان تولید می‌کنیم. ما به این دانش دست پیدا کرده‌ایم، به این فناوری دست پیدا کرده‌ایم. ما در این ۴۶ سال خیلی رشد پیدا کرده‌ایم.

 

در حوزه هسته‌ای‌ هم واقعیت همین است؛ ما ابتدای انقلاب از نظر هسته‌ای هیچ چیزی نداشتیم اما در سایه همین جوانان، دانشمندان، مخترعان و مبتکران‌مان بود که به این فناوری دست پیدا کردیم. این فناوری حق ماست. واقعاً چیزی نیست که امروز مثلاً کشوری مثل آمریکا بیاید بگوید شما نباید فناوری هسته‌ای داشته باشید. چه ربطی به تو دارد؟ کشوری که خودش به هر صورت موشک‌های با کلاهک هسته‌ای فراوان دارد و یک قدرت هسته‌ای در دنیاست، امروز بیاید برای این ملت حکم کند که مثلاً شما نباید غنی‌سازی هسته‌ای داشته باشید؟

 

تا حالا مقام معظم رهبری خیلی در یک عبارت کوتاه جوابش را داده‌اند: «به همین خیال باش». واقعاً این حق این ملت است. این حق ماست که فناوری هسته‌ای داشته باشیم و این ربطی به آمریکا ندارد یا کشور دیگری یا جاهای دیگری که بیایند بگویند شما نباید این حق را داشته باشید. ما که دنبال سلاح هسته‌ای نبودیم، اما آن‌ها می‌گویند شما سلاح هسته ای نداشته باشید. مقام معظم رهبری تعبیر جالبی دارند «به همین خیال باش» حق یک ملت را که نمی‌توانیم ضایع کنیم. آن‌ها در بحث مذاکراتشان مدام این را مطرح می‌کنند که شما مثلاً سامانه موشکی نداشته باشید، هسته‌ای نداشته باشید، در مسائل جبهه مقاومت از حزب‌الله و حشدالشعبی حمایت نکنید، یعنی با دست خودمان خودمان را خلع سلاح کنیم. این اتفاق نخواهد افتاد.

ما با چشمان خودمان تاریخ را تجربه کرده‌ایم، کشورهایی را دیده‌ایم که واقعاً پای کار نبودند؛ اصلاً شاید در یک مقطع زمانی به خاطر یک تصمیم اشتباه از صحنه روزگار محو و نابود شدند. امروز این برای ملت ایران بسیار بسیار حائز اهمیت است که تصمیم شجاعانه، استوار و محکم امروز لازم است که برای آینده مان بگیریم و بتوانیم در عرصه‌های مختلف پیشرفت کنیم. ما هوش ایرانیِ برتر داریم، امکاناتش را داریم، منابع را داریم؛ بایستی یک مدیریت قوی اجرایی هم داشته باشیم که این کار را انجام بدهد. یعنی امروز واقعاً با جان و دل باید کارمان را انجام بدهیم. این ملت، ملت ماندگاری است؛ این انقلاب، انقلاب زنده‌ای است. نه آمریکا و نه دیگران نمی‌توانند غلطی بکنند. بارها امتحانش کردند؛ در جنگ ۱۲ روزه، رژیم صهیونیستی را وارد کردند. در مقابل ما ناتو آمد، سرویس‌های امنیتی کشورهای مختلف آمدند پای کار؛ کشورهای اروپایی بودند، همین انگلیس، فرانسه و آلمان. شما در جنگ هشت‌ساله ببینید چه کردند. 

این مجروحان شیمیایی ما کسانی بودند که دولت آلمان سلاح‌شان را در اختیار صدام حسین گذاشت. توپ‌های دوربردی که انگلیسی‌ها به آنها دادند، هواپیمای سوپر استاندارد میراژ که به صدام دادند؛ دقیقاً امروز هم امکاناتی که این کشورها، آن لایه تکنولوژی را، در اختیار رژیم صهیونیستی گذاشتند که علیه ما به کار بردند. یعنی تمام دنیا بودند؛ فرمانده سنتکام بود. این‌طور نبود که ما بگوییم فقط با یک دولت، مثلاً اسرائیل، در حال جنگ هستیم؛ این‌گونه نبود. وقتی که می‌بینند شکست‌شان حتمی است، آمریکایی‌ها ورود پیدا می‌کنند و تأسیسات هسته‌ای ما را می‌زنند. ما شروع‌کننده جنگ نبودیم، ولی پایان‌بندی جنگ با ما بود. ما اولین شلیک را نکردیم؛ شلیک را آن‌ها کردند اما پایان، آخرین شلیک را ما انجام دادیم و با قدرت هم انجام دادیم. خودشان هم می‌دانند، خودشان هم اعتراف کردند؛ خودِ آمریکایی‌ها اعتراف کردند که یک‌سوم تل‌آویو با خاک یکسان شد و نگذاشتند مردم دنیا متوجه شوند.

این‌که ما امروز بیاییم مثلاً در مقابل زورگویی آن‌ها و قلدر منشانشان کوتاه بیاییم، برای چه چیزی کوتاه بیاییم؟ ما استوار ایستاده‌ایم، ما می‌توانیم روی پای خودمان بایستیم، اگر بخواهیم، اگر به کار بگیریم و اجازه بدهیم کسانی که واقعاً توانمندی دارند در عرصه‌های مختلف امروز ظهور پیدا کنند و خط‌کشی‌ها را برداریم و این‌که مثلاً حالا تفاوتی هم نمی‌کند دولت‌های مختلف با نگاه‌های مختلف می‌آیند، اما یک عده را از گردونه خارج کنیم، مدیرانی که خوب کار می‌کنند را تحت این عنوان که حالا دولت عوض شده، کنار بگذاریم و کسان دیگری بیاوریم، این قابل قبول نیست. سعی و تلاش ما باید این باشد که، منهای نگاه سیاسی، از همه ظرفیت‌های موجود در جامعه استفاده کنیم. اگر این کار به خود مردم واگذار شود، حکمرانی مردمی است. ما این را تجربه کرده‌ایم؛ شورای شهر، شهرداری‌ها، دهیاری‌ها. قبل از این به روستاهای ما مراجعه می‌کردید، واقعاً آبادانی می‌دیدید؟ ولی امروز روستا دهیار پیدا کرده، روستا شورا پیدا کرده، یک‌سری درآمدهای پایدار برای روستاها ایجاد کرده‌ایم، برای شهرها ایجاد کرده‌ایم؛ همه‌اش قانون‌گذاری شده است وقتی به روستاها می‌روید، تفاوت را می‌بینید؛ مثل گذشته نیست. چون کار را به خود مردم واگذار کردیم.