حمله کیهان به پزشکیان به روش خودش!

مدتی است که جناب دکتر پزشکیان، رئیس‌جمهور محترم کشورمان که در سلامت نفس و دلسوختگی ایشان برای نظام و مردم جای کمترین تردیدی نیست، در سخنرانی‌ها و اظهارات رسمی خود به نکاتی اشاره می‌فرمایند که صرفنظر از صحت و یا نادرستی آن، از یک‌سو موجی از یأس و ناامیدی را به جامعه تزریق می‌کند و از سوی دیگر زبان دشمنان تابلودار و گوش خوابانیده جمهوری اسلامی ایران را به شماتت باز کرده و پیامی از ضعف و ناتوانی را به آنها مخابره می‌کند!

به گزارش تابناک به نقل از کیهان؛ اظهاراتی نظیر «ما گرسنه‌ایم»! «ما الان در بخش‌های مختلف با مشکل روبه‌رو هستیم؛ آب، برق، گاز، بودجه و تورم. دیگر جایی نیست که مشکل نداشته باشیم»! و یا همین دیروز؛ «اگر تا آذرماه در تهران باران نبارد، آب جیره‌بندی می‌شود؛ اگر باز هم باران نیاید، باید تهران را خالی کنیم»!

 با شناختی که از رئیس‌جمهور محترم در دست است، بی‌تردید می‌توان گفت که این همه، برخاسته از نگرانی ناشی از دلسوختگی ایشان برای انقلاب و نظام و مردم این مرز و بوم است ولی شواهد موجود و نظر بارها اعلام شده کارشناسان و صاحبنظران مؤمن و متعهد با آنچه رئیس‌جمهور محترم اعلام می‌فرمایند فاصله زیادی دارد. به همین علت، این پرسش در میان است که اظهارات ناامیدکننده حاصل مشاوره چه کسانی است؟! آیا مشاوران ایشان به خطا می‌روند؟ و یا خدای نخواسته نظر و نگاه سوئی دارند؟! جناب پزشکیان همواره بر ضرورت «وفاق ملی» تاکید داشته‌اند. آیا بهره‌گیری از صاحبنظران و کارشناسان برجسته‌ای که نظرات متفاوتی دارند یکی از مصادیق روشن و بارز «وفاق» نیست؟! به یقین هست. 

۳ ـ قبل از آنکه به یک نمونه تاریخی و عبرت‌آموز اشاره کنیم، باید به این نکته توجه کرد که «جنگ شناختی ـ cognitive warfare» یکی از جدیدترین عرصه‌های جنگ نرم است. در جنگ شناختی (به قول جیمز جوردانو) تلاش می‌شود تا حریف همان‌گونه فکر کند و بیندیشد که دشمن خواستار آن است. از این‌روی، ماجرای عبرت‌آموزی که در پی نقل آن هستیم به معنای (خدای نخواسته) وابستگی برخی از مشاوران نیست، بلکه سخن از همفکری احتمالی و حتی ناخودآگاه با دشمنان در میان است. 

 «مارشال تیتو»، رئیس‌جمهور یوگسلاوی در دوران دولت مارکسیست این کشور بود. او در خاطراتش نقل می‌کند که از سوی سازمان اطلاعات و امنیت شوروی ـ‌ کا. گ.ب ـ به من اطلاع دادند که در کابینه شما یک جاسوس «سیا» حضور دارد. من هرچه تلاش کردم و مسیر ارتباطات اعضای کابینه‌ام را بررسی کردم موفق به یافتن او نشدم. سرانجام از کا .گ. ب کمک خواستم و آنها یکی از معاونان مرا نام بردند. بعد از پایان جلسه هیئت دولت به او گفتم که بماند و بعد اسلحه را روی شقیقه‌اش قرار دادم و پرسیدم: تو جاسوس سیا هستی؟ و او که هویت خود را لو رفته می‌دانست، پاسخ داد آری! از او پرسیدم؛ چه مدتی است که برای سیا جاسوسی می‌کنی؟ گفت؛ از دوران دانشجوئی! پرسیدم؛ پس چرا در این مدت با تمام کنترل‌های امنیتی، هیچ ارتباطی با سیا، از تو کشف نشده است؟ گفت: هیچ ارتباطی با سیا ندارم! پرسیدم؛ چگونه عضوی هستی که هیچ ارتباطی نداری؟! گفت؛ مسئولیتی به من واگذار کرده‌اند که نیازی به ارتباط ندارد و من آن وظیفه را انجام می‌داده‌ام! پرسیدم؛ ماموریت تو چه بوده است؟ گفت؛ به من ماموریت داده شده تا «در سپردن پست‌ها به افراد، غیرتخصصی و ناهمسو عمل کنم» و تاکنون هم به وظیفه خود عمل کرده‌ام! و توضیح داد؛ «تحلیل سیا این بوده و هست که با این روش، انقلاب تیتو در یوگسلاوی بدون کودتا و حمله خارجی از درون متلاشی می‌شود»!

 بدیهی است که خدای نخواسته و به هیچ وجه در پی انطباق این رخداد با آنچه در دولت محترم می‌گذرد نیستیم. این رخداد مربوط به چهل و چند سال قبل است. امروزه شرایط و ترفندها متحول شده و تفاوت جدی پیدا کرده‌اند. با این توضیح که اگر کسانی دیدگاه و نظراتشان با دیدگاه و نظرات دشمن همسو شده باشد، حتی بی‌آنکه قصد سوئی داشته باشند و یا خدای نخواسته نوعی وابستگی در میان باشد، به‌گونه‌ای ناخودآگاه و شاید با این تصور که در پی خدمت هستند، دیدگاه و خواسته دشمن را القا می‌کنند! (نتیجه جنگ شناختی).