«بازنشستگی» پروفسور با «بیمه» میراثی ماندگار؛ ممنون آقای برانکو ایوانکوویچ!
فوتبالی که مربیانی، چون پیتسو موسیمانه و مارک ویلموتس را دیده، وجدان خاموش و شخصیت سوءاستفاده‌گر و بی‌تعهد آنها را لمس کرده، از رفتارشان زخم خورده و لطمات مادی و معنوی سنگینی متحمل شده، تا همیشه قدردان برانکو ایوانکوویچ باقی می‌ماند.
او جزو معدود مربیان خارجی فوتبال‌مان است که رد پایی پاک نشدنی از خود برجای گذاشت و امضایش چه در عرصه ملی و چه باشگاهی، معتبر باقی خواهد ماند. برانکو از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ در ۴۲ بازی هدایت تیم ملی فوتبال ایران را برعهده داشت که آمار ۲۹ برد، ۵ مساوی و ۸ باخت را ثبت کرد. پیش از آن هم برای مدت کوتاه یک سال (۲۰۰۲ تا ۲۰۰۳) سرمربی تیم المپیک ایران بود که ۵ برد و یک مساوی حاصل عملکرد او در ۶ بازی بود. ایوانکوویچ تیم ملی را به جام جهانی ۲۰۰۶ رساند و قهرمانی در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان همراه تیم امید، قهرمانی در بازی‌های غرب آسیا ۲۰۰۴ و سومی در جام ملت‌های آسیا با تیم بزرگسالان، بخش دیگری از کارنامه او را تشکیل می‌دهند.
مرد ۷۱ ساله کروات که حالا بازنشستگی‌اش را اعلام کرده، معمار قصر زیبای سرخ‌های پایتخت در این عصر است. پرسپولیس با جادوی برانکو از خاکستر خود برخاست و حالا میراث ماندگار پروفسور بازنشسته، جایی ویژه در تاریخ فوتبال ایران را از آن خود کرده است. او بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ سکاندار کشتی طوفان زده‌ای بود که پیش از آن سال‌هایی را با ناکامی و حواشی متعدد سپری کرده بود. برانکو در ۴ سال درخشان، ۱۷۵ بازی روی نیمکت سرخ‌ها نشست و با آمار ۹۹ برد، ۴۶ مساوی و ۳۰ باخت که حاصل آن ۳ قهرمانی در لیگ برتر، ۳ قهرمانی در سوپرجام، یک قهرمانی در جام حذفی و صعود به فینال لیگ قهرمانان آسیا و نایب قهرمانی بود به کار خود پایان داد. علاوه بر این، او با تزریق ذهنیت برنده به بازیکنانش و تلاش برای تغییر فرهنگ هواداری با احترام به آنها در پایان هر بازی، باعث جاری شدن خون تازه‌ای در رگ‌های پرسپولیس و شور وصف‌ناپذیری میان پرسپولیسی‌ها شد. در واقع مجموعه‌ای از اتفاقات مثبت و کسب موفقیت‌های متوالی، سبب شد نام برانکو در بخش قابل توجهی از ویترین افتخارات باشگاه پرسپولیس تا همیشه به یادگار باقی بماند.
هرچند برانکو ایوانکوویچ در تمام سال‌های فعالیتش در فوتبال ایران، فراز و فرود‌هایی داشت و در مقاطعی زیر تیغ تیز منتقدان هم قرار گرفت، اما خروجی آنچه او ارائه داد، چیزی جز میراثی ماندگار و قابل احترام نیست؛ بنابراین در طبقه‌بندی مربیان شاغل در تاریخ فوتبال ایران، نام برانکو جزو چهره‌های اثرگذار و موفق قرار می‌گیرد.
او تکه‌ای از پازل شلوغ فوتبال ایران است که همواره با تصویری شفاف و روشن به یاد آورده می‌شود و احتمالاً هیچکس تمایلی به مات کردن تصویر او ندارد. همانطور که جواد نکونام برای او نوشت: «ممنون برای تمام زحماتی که برای من و تیم ملی کشورم کشیدی.» داستان برانکو در حالی پس از حدود ۳۵ سال فعالیت به آخر رسید که همین چند روز پیش با پیشنهادی رسمی از سوی مسئولان باشگاه پرسپولیس برای بازگشت به فوتبال ایران مواجه شد. پیشنهادی که حتی از لحاظ مالی هم می‌توانست برای او خوشایند باشد، اما پروفسور بهترین تصمیم را گرفت تا برای همیشه با میراثی متشکل از جام، افتخار و احترام، به یاد آورده شود.
مربی خاطره ساز. دمت گرم که برنگشتی و خاطرات خوب دست نخورده باقی می مونه