سناریوی فدراسیون والیبال با فیلم دامادی تقوی و انتقاد شریفی/ بازی‌خوانی وزیر با کمک داورزنی و تصمیم بچه‌گانه!

علی‌رضا محرمی - فدراسیون والیبال سعی داشت با سناریویی رسانه‌ای، عدم حمایت وزارت ورزش و جوانان را پررنگ کند که این اقدام تبدیل به اتفاقی دیگر شد و مجمع این فدراسیون را لغو کرد.

به گزارش سرویس ورزشی تابناک، تعویق مشکوک مجمع سالیانه فدراسیون والیبال؛ اتفاقی که رسانه‌های مختلف به آن پرداختند و آن را متوجه احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان و معاون کردند. اتفاقی که رقم خوردن آن به عدم انتقادپذیری این وزارتخانه ارتباط داده شده تا مشخص شود، اختلاف بالاتر از تصورات سابق است.

چهارشنبه شب، درست در آستانه برگزاری مجمع عمومی سالیانه ۱۴۰۴ فدراسیون والیبال، خبری روی سایت این فدراسیون قرار گرفت؛ مجمعی که قرار بود پنجشنبه ششم شهریور در آکادمی ملی المپیک به‌صورت نیمه‌حضوری و آنلاین برگزار شود، لغو شد. شاید این یک خبر ساده بود، اما فشار رسانه‌ای نشان داد که این تصمیم پشت پرده‌هایی دارد که به آن پیچیدگی‌های فراوانی می‌دهد. گفته شده زمان جدید برگزاری متعاقباً اعلام خواهد شد، اما این اتفاق هم تصمیمی نیست که بدون حل شدن پشت پرده‌های جدی میان وزارت ورزش و فدراسیون والیبال، اتفاق بیافتد.

جرقه اختلاف؛ انتقاد مرتضی شریفی

ماجرا به یک روز قبل از مجمع بازمی‌گردد. مرتضی شریفی، دریافت‌کننده قدرتی تیم ملی والیبال که پس از آخرین تمرین تیم ملی پیش از اعزام به قطر مقابل خبرنگاران ایستاد و از وعده‌های اجرا نشده وزارت ورزش گفت: «وزیر قول داده‌اند، اما نمی‌دانم به نسل ما می‌رسد یا نه. هنوز کسی از وزارت ورزش نیامده و فکر می‌کنم منتظر مقام قهرمانی جهان هستند.»

رسانه‌های نزدیک به فدراسیون والیبال نوشته‌اند این جمله ساده، اما انتقادی وزیر ورزش و معاونش را برآشفته کرده تا خواهان برخورد با کاپیتان تیم ملی شوند. رسانه‌ها اینگونه نوشته‌اند که اسبقیان مستقیماً با میلاد تقوی، رئیس فدراسیون والیبال، تماس گرفته و خواستار تذکر جدی و حتی جریمه شریفی شد؛ اما تقوی با توجه به نزدیکی مسابقات قهرمانی جهان از این کار سر باز زد و پشت بازیکنش ایستاد. هرچند این اطلاعات هم روشن بود که از سوی فدراسیون والیبال به رسانه‌ها وارد شده که البته از جنبه روشنگری، بسیار مورد ستایش است. با این حال، پشت پرده ماجرا را نمی‌توان نادیده گرفت؛ فدراسیونی که تیم تشکیل شده رسانه‌ای آن با حضور رسمی و غیررسمی تعداد زیادی از فعالان رسانه‌ای حوزه والیبال، شاید پرتعدادتر از کادرفنی تیم ملی باشد! حالا همین فعالان رسانه‌ای که از قضا در فضای رسانه‌ای باید نقش خبرنگار را داشته باشند، خواسته‌های روابط عمومی فدراسیون را پیش می‌برند.

سناریوی رسانه‌ای فدراسیون

در این تنش نقش تیم رسانه‌ای فدراسیون والیبال به شدت مشکوک است. پیش از مصاحبه شریفی، ویدئویی طراحی شده و سپس منتشر می‌شود که بیشتر به یک «کلیپ تبلیغاتی» شباهت داشت تا گزارشی از تمرین تیم ملی. در این ویدئو، میلاد تقوی با صحنه‌پردازی کامل وارد قاب شده و در نهایت به موافقت او با درخواست مرتضی شریفی مبنی بر افزایش پاداش لیگ ملت‌های والیبال از ۵ به ۱۰ درصد می‌انجامد. اینجا تصویر از لحظه خروج رئیس فدراسیون از دفتر کارش آغاز می‌شود و سپس به محل تمرین ملی‌پوشان می‌رود؛ دوربین‌هایی که از چند زاویه مختلف تقوی را دنبال می‌کنند و صدایی که با میکروفنی بی‌سیم و باکیفیت به رئیس فدراسیون ضبط می‌شود، نشان می‌دهد هیچ چیز اتفاقی نیست. ویدئو مورد اشاره به گونه‌ای است که اگر در همان پلان‌های اولیه تصویری از بستن ساعت، انداختن حلقه و اسپری کردن ادکلن روی کت تقوی ثبت می‌شد، چیزی از فیلم‌های عروسی و آماده شدن داماد کم نداشت!

پرداخت پاداش یا نمایش تبلیغاتی؟

این ویدئو دقیقاً پس از آن منتشر شد که شریفی به‌عنوان کاپیتان تیم ملی درخواست پرداخت بخشی از پاداش‌ها را کرده بود و بلافاصله رئیس فدراسیون، در مقابل دوربین‌های آماده، خبر از پرداخت «۱۰ درصدی پاداش» داد. اتفاقی که بیشتر به یک سناریوی از پیش نوشته‌شده شباهت داشت تا یک تصمیم ناگهانی. فدراسیون تلاش داشت به‌طور تلویحی نشان دهد: ما حامی بازیکنانیم و این وزارت ورزش است که از عمل به وعده‌ها شانه خالی می‌کند. هرچند حتی وجود چنین سناریویی، در تأیید اقدامات وزارت ورزش و جوانان نیست و عدم حمایت‌ها در والیبال و بسیاری از دیگر رشته‌ها، روی ضعف مدیریتی احمد دنیامالی یا برخی دخالت‌ها و سیاست‌های غلط وزیر سرپوش نمی‌گذارد.

نقش پررنگ داورزنی در پشت پرده

میلاد تقوی زمانی دبیر فدراسیون والیبال در دوره ریاست محمدرضا داورزنی بود و بسیاری او را محصول مدیریت رئیس پیشین فدراسیون می‌دانند. تقوی پس از رسیدن به ریاست، خود را برای کرسی آسیایی کاندیدا کرد؛ اقدامی که در رسانه‌ها به‌عنوان تلاشی برای حذف کرسی داورزنی در فدراسیون جهانی تلقی شد. سناریو نه‌تنها به انتخاب تقوی منجر نشد، بلکه کرسی داورزنی هم از دست رفت و عملاً حرکتی دو سر باخت بود.

پس از آن و در ماجرای حذف وحید مرادی از نایب رئیسی فدراسیون والیبال به دلیل غیبت طولانی مدتش که مرتبط با دستگیری او در دبی بود، اختلافات میان داورزنی و وحید مرادی، بالا گرفت. مرادی در گفت‌وگویی با «تابناک» پرده از ماجراهایی برداشت که نشان دهد حذف او توسط تقوی با نقش‌آفرینی مستقیم داورزنی بوده است. او در بخشی از این گفت‌وگو افشا کرد که تقوی به زودی با دستور وزیر، داورزنی را رئیس افتخاری فدراسیون والیبال می‌کند. سناریویی که به شکلی متفاوت رقم خورد و تقوی داورزنی را به‌عنوان «رئیس افتخاری فدراسیون» به مجمع این فدراسیون معرفی کرد، اما در مجمع دی‌ماه ۱۴۰۳، اعضا قاطعانه با آن مخالفت کردند. اقدامی که بسیاری آن را تلاش برای بی‌اعتبار جلوه دادن داورزنی و خنثی کردن پیشنهاد وزیر ورزش میان خانواده والیبال تلقی کردند.

بازی‌خوانی یک مدیر کهنه‌کار

نباید فراموش کرد تیم رسانه‌ای فدراسیون والیبال، سال‌ها زیر نظر داورزنی فعالیت داشته و مشاور فعلی وزیر با شیوه‌های آنها به‌خوبی آشناست. همین تجربه باعث شده او در جایگاه فعلی، به‌خوبی از پس «بازی‌خوانی» فدراسیون برآید و احتمالاً در سناریوی اخیر هم وزیر را نسبت به پشت پرده کلیپ تبلیغاتی و ماجرای پاداش‌ها هوشیار کرده است. به‌عبارتی، اگر وزارت ورزش زود متوجه نقشه رسانه‌ای فدراسیون شد، رد پای مشورت‌های داورزنی در آن به‌روشنی دیده می‌شود.

واکنش وزارت ورزش؛ تصمیمی کودکانه

آنچه البته در اقدام وزارت ورزش مبنی بر لغو مجمع فدراسیون والیبال مورد انتقاد قرار می‌گیرد، ناپخته بودن این تصمیم است. وقتی وزارت ورزش در مقابل سناریوی فدراسیون والیبال که در ظاهر انتقاد کاپیتان تیم ملی است، دست به حرکتی می‌زند که رنگ و بوی لج‌بازی دارد تا مدیریت بحران، ناپختگی آن را می‌توان حس کرد. دستور لغو مجمع عمومی فدراسیون والیبال، عملاً نتیجه عصبانیت وزیر ورزش از سناریوی رسانه‌ای فدراسیون است که نه کمکی به حل اختلاف کرده و نه وجهه مدیریتی وزارتخانه را حفظ می‌کند و این اقدام کودکانه تنها شکاف میان وزارت ورزش و والیبال را عمیق‌تر خواهد کرد.

تقابل بی‌پایان، به زیان والیبال ایران

حاصل این جدال، تقابلی دو طرفه و فرسایشی است؛ از یک سو فدراسیون والیبال با سناریوسازی رسانه‌ای می‌خواهد فشار افکار عمومی و ملی‌پوشان را به سمت وزارتخانه هدایت کند و از سوی دیگر وزارت ورزش نیز با واکنش‌های احساسی و دستوری به میدان می‌آید. نتیجه؟ فرسایش سرمایه انسانی و بی‌اعتمادی در بدنه تیم ملی و افکار عمومی. به نظر می‌رسد این «جنگ رسانه‌ای و مدیریتی» هیچ برنده‌ای ندارد؛ جز آنکه بار دیگر ورزش ایران قربانی منازعات شخصی مدیرانش شود.