آسیب های فراموشی مسئول فنی بهداشتی دامپزشکی

سالیان سال است که رؤسای سازمان نظام دامپزشکی و سازمان دامپزشکی عوض می‌شوند و وعده رفع مشکلات مسئولین فنی بهداشتی دامپزشکی بعنوان آخرین حلقه و مهم ترین بخش نظارت بهداشتی دامپزشکی در کشتارگاه ها، کارگاه‌های فرآورده‌های خام دامی، دامداری‌ها و ... داده میشود، اما هیچ تغییر جدیدی در این بخش که سلامت و امنیت غذایی جامعه را برعهده دارد دیده نمی شود.
 

طبق آئین نامه اجرایی نظارت بهداشتی دامپزشکی مصوب سال ۱۳۸۶ 
الف - مراکز نگهداری و پرورش دام.
ب - کارخانه‌های تولید خوراک دام.
ج - چراگاه ها، مراتع، آبشخورها، صیدگاه ها.
د - کشتارگاه ها، کارگاه ها، کارخانه‌ها و مراکز تولید، تهیه، آماده کردن، توزیع و عرضه فرآورده‌های خام دامی.
هـ – سردخانه‌های مواد پروتئینی با منشأ دامی و مراکز جمع آوری شیر یا عسل؛ و - انبار‌های نگهداری مواداولیه خوراک دام و یا خوراک آماده دام.
ز - کارخانه‌های جوجه کشی.
ح – شناور‌های (کشتی، لنج، قایق) حامل دام و‏فرآورده‌های خام دامی و مبادی ورودی ذی ربط
ط - سایر موارد با تشخیص و ابلاغ رییس سازمان 

هرکدام از واحد‌های مربوط موظف به استخدام دامپزشک که تاییدیه‌های لازم از نظام دامپزشکی کشور را دارند، است.

طبق ماده ۱۹ همین آئین نامه که در سال ۱۳۸۶ تنظیم شده است، به منظور اعمال نظارت بهینه بر فعالیت مسئولین فنی بهداشتی و عدم ایجاد وابستگی مالی آنها به صاحبان و متصدیان واحد تحت نظارت، دریافت وجه از واحد‌ها و پرداخت حقوق مسئولین فنی بهداشتی براساس دستورالعملی است که توسط سازمان و با همکاری سازمان نظام دامپزشکی تهیه و ابلاغ می شود.

اما ازسال ۱۳۸۶ تا به امروز هیچ گونه ساز و کار درستی برای قطع ارتباط مالی کارفرما و مسئولین فنی بهداشتی دامپزشکی نه توسط سازمان و نه سازمان نظام دامپزشکی کل کشور ارائه نشده است.

برای مثال در یک کارگاه بسته بندی و قطعه بندی فرآورده‌های خام دامی نظارت بهداشتی بر عهده مسئول فنی بهداشتی دامپزشکی است که حقوق و مزایای خود را از کارفرمای آن مجموعه دریافت کند.

حال این سوال بوجود می‌آید که آیا آن دامپزشک، نگرانی از بابت گرفتن حقوق و مزایای خود در قبال معدوم سازی و گزارش‌های مربوط نباید داشته باشد. به زبان ساده‌تر حقوق و مزایای نظارت بهداشتی فرآورده‌های خام دامی به کارفرمایی سپرده شده است که خوب مطمئنا تولید بیشتر و مزایای اقتصادی بر نظارت بهداشتی دامپزشکی ارجح‌تر است.

سوالات اساسی که مطرح می‌شود چرا وزارت بهداشت بودجه سلامت به آن وسعت دارد، اما این بخش از امنیت غذایی کشور که زیر نظر وزارت جهاد کشاورزی است هیچ گونه بودجه‌ای ندارد، باز سوال مهم تر که چرا اصلا سازمان دامپزشکی کشور مستقل نیست و باید زیر نظر یک وزارتخانه تولید محور مثل وزارت جهادکشاورزی اداره شود. وقتی امنیت غذایی فرآورده‌های خام دامی کشور زیر مجموعه بخش تولید محور باشد نمی توان انتظار داشت تصمیمات در آن حوزه بی طرف و علمی باشد.

حال در این اوصاف زمزمه کوچک سازی سازمان دامپزشکی هم شنیده می‌شود در صورتی که سازمان دامپزشکی کل کشور اصلی‌ترین شاخه امنیت غذایی کشور است یعنی بجای مستقل کردن این سازمان و ارتقاء آن به فکر کوچک سازی آن هم هستیم. در نهایت در این دوره هم تا به امروز نه از سازمان دامپزشکی و نه از سازمان نظام دامپزشکی، با این حال که رؤسای آن در طی سالیان سال در جایگاه‌های مدیریتی مختلف وزارت جهاد و سازمان دامپزشکی بوده‌اند، هیچ گونه تغییر اساسی درجهت رفع این معظل دیده نشده است.