بهانه‌های تاج برای توجیه سیاست «نه به میزبانی»/ ورزشگاه مشهد، کالای لوکس و دکوری فوتبال ایران

مهدی تاج بارها از تعامل با مقامات استانی و نهادهای فرهنگی در خراسان رضوی صحبت کرده، اما هیچگاه خود را در معرض پرسش رسانه‌ها و افکارعمومی قرار نداده که آیا اساساً توان ایستادن مقابل ملاحظاتی که چندان همسو با منافع ملی نیست را دارد یا خیر.

به گزارش سرویس ورزشی تابناک، تناقضات مسئولان و بهانه‌های مختلف آنها برای عدم میزبانی یک بازی فوتبال در ورزشگاه امام رضا (ع) مشهد، آنقدر زیاد و عجیب است که هیچ توانی برای اقناع مردم و افکار عمومی ندارد. واقعیت آن است که تمام درخواست‌های اهالی فوتبال از جمله سرمربی تیم‌ملی و انواع نقدهای رسانه‌ها هم نتوانسته نهادهای تصمیم‌گیر را مجاب به تغییر رویه‌ای کند که مقبول نیست و از آن مهم‌تر دلیل روشنی برایش عنوان نمی‌شود.

میزبانی ممنوع مقابل ورزشگاه لوکس مشهد
ماجرا از این قرار است که باز هم تابلو «میزبانی ممنوع» مقابل ورودی ورزشگاه شهر مشهد برای فوتبالی‌ها نصب شد. بدین ترتیب تمام وعده‌ها و حتی اعلام رسمی پیشین مبنی بر اینکه بازی آخر تیم ملی فوتبال در انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ مقابل کره‌شمالی در ورزشگاه امام رضا مشهد با حضور تماشاگران زن برگزار می‌شود، رنگ غیر واقعی به خود گرفت و فدراسیون فوتبال در بیانیه‌ای اعلام کرد که مصاف دو تیم در تهران انجام خواهد شد.

تغییر ناگهانی میزبانی به دور از منطق
این در حالی‌ که از ماه‌ها پیش بحث برگزاری دیدار تیم ملی فوتبال ایران مقابل کره شمالی در ورزشگاه امام رضا مشهد مطرح بود و حتی مسئولان هیأت فوتبال استان هم آماده‌سازی برای میزبانی از این مسابقه را قطعی می‌دانستند، اما ناگهان همه‌چیز تغییر کرد. در شرایطی که ابهامات و گمانه‌زنی‌های مختلفی به وجود آمد، رئیس فدراسیون فوتبال امروز توضیحاتی ارائه داد که چندان منطقی به نظر نمی‌آید. در واقع مهدی تاج توپ را به زمین کره‌شمالی انداخت و مدعی شد به درخواست آنها، برگزاری بازی در مشهد منتفی شده است.

توضیحات عجیب تاج در خصوص تغییر میزبانی
مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال در خصوص تغییر محل دیدار ایران و کره شمالی گفت: «امیر قلعه‌نویی تمایل داشت آخرین بازی تیم ملی در کنار مضجع شریف حضرت علی بن موسی‌الرضا (ع) برگزار شود تا بازیکنان نیز از فضای معنوی بهره‌مند شوند. این نیتی خیرخواهانه بود و خوشبختانه همه ارکان برای تحقق آن همکاری کردند؛ از جمله استاندار محترم، اعضای شورای تأمین، آستان قدس رضوی و دفتر محترم امام جمعه مشهد. حتی خود من نیز در جلسه شورای تأمین شرکت کردم. با وجود همه این هماهنگی‌ها، دو مسئله ویژه باعث شد بازی در مشهد برگزار نشود. اول بحث آماده‌سازی ورزشگاه بود که با وجود برخی مشکلات، تلاش‌هایی برای رفع موانع صورت گرفت، اما مسئله اصلی به تیم کره‌شمالی مربوط می‌شد. طبق برنامه، کره‌ای‌ها ابتدا باید در جده بازی می‌کردند، سپس به ترکیه می‌رفتند و از آن‌جا وارد تهران می‌شدند و بعد از آن به مشهد می‌آمدند تا با ما دیدار کنند. آن‌ها اعلام کردند که این حجم از سفر برایشان طاقت‌فرساست و خواستار برگزاری بازی در پایتخت شدند تا از سفر مضاعف جلوگیری شود.»

فراموشی یک خاطره تلخ، فراموش شد
چنین درخواستی از سوی تیم میهمان و موافقت فوری آن از سمت فدراسیون فوتبال ایران، کمی عجیب و قابل تأمل است. در هر حال این دیدار در شرایطی برگزار خواهد شد که هیچگونه حساسیتی به لحاظ فوتبالی و جدول ندارد، چرا که تیم ملی ایران پیش‌تر جشن صعود به جام‌جهانی گرفته و کره‌شمالی هم با دو امتیاز قعرنشین جدول است و حتی با کسب ۶ امتیاز از دو بازی باقی‌مانده هم چیزی تغییر نمی‌کند. در حقیقت برگزاری دیدار ایران و کره‌شمالی در مشهد، علاوه بر خواست قلعه‌نویی یا بازیکنان، در کانون توجه افکار عمومی بود و مردم دوست داشتند حداقل تجربه تلخ دیدار ایران - لبنان و استفاده از گاز اشک‌آور برای متفرق کردن زنانی که با تهیه بلیت خواستار ورود به ورزشگاه بودند، تا حدودی از بین برود.

نقش امام جمعه مشهد در شرایط میزبانی؟!
در چنین وضعیتی پرسش مهم این است که آیا پای «یک درخواست» در میان است یا موانع میزبانی مشهد، ریشه‌ای‌تر از این حرف‌هاست؛ موانعی چون مواضع علم‌الهدی امام جمعه مشهد. نقش تأثیرگذار امام جمعه مشهد، در فضای فرهنگی و تصمیم‌گیری‌های استان غیرقابل انکار است. ایشان بارها به صراحت با حضور زنان در ورزشگاه‌ها مخالفت کرده و چنین حضوری را خلاف شأن شهر امام رضا دانسته است. یکبار مطرح شد که بازی ایران و قرقیزستان در مشهد برگزار شود، اما با وجود آمادگی کامل ورزشگاه امام رضا، چنین اتفاقی نیفتاد.

نه تیم ملی، نه استقلال و نه هیچ تیمی دیگری!
مورد قابل اشاره دیگری هم وجود دارد؛ باشگاه استقلال با توجه به خارج شدن ورزشگاه آزادی از چرخه میزبانی مسابقات به دلیل مرمت و بازسازی، خواهان میزبانی از حریفان آسیایی‌اش در مشهد شد، اما هیچگاه نتوانست برای این مهم مجوز بگیرد. تمام اینها در حالی است که ورزشگاه امام رضا (ع) مشهد از حیث امکانات فنی، حتی از ورزشگاه آزادی تهران هم جلوتر است. چمن هیبریدی، نور مناسب، جایگاه خبرنگاران و تماشاگران، VIP، رختکن‌های مجهز و ساختار نوین، این ورزشگاه را به یکی از معدود ورزشگاه‌های استاندارد و لوکس ایران تبدیل کرده، اما سال‌هاست که این ورزشگاه شکل تزئینی در فوتبال ایران به خود گرفته است!

خروج نانوشته مشهد از میزبانی بازی‌های مهم!
خلاصه چیزی که با آن مواجهیم، این است؛ خروج نانوشته مشهد از فهرست میزبانی بازی‌های تیم‌ملی یا باشگاهی که امکان حضور زنان را هم داشته باشد. با تمام این اوصاف، آنچه بیش از هر نکته‌ای برای مردم و علاقه‌مندان به فوتبال، آزاردهنده و غیرقابل پذیرش است، به اظهارات و توجیه‌های مهدی تاج مربوط می‌شود. رئیس فدراسیونی که ترجیح می‌دهد در این مورد خاص مثل موارد متعدد دیگری، از شفافیت پرهیز کند و پای درخواست میهمان را وسط بکشد. رئیس فدراسیونی که بارها از تعامل با مقامات استانی و نهادهای فرهنگی در خراسان رضوی صحبت کرده، اما هیچگاه خود را در معرض پرسش رسانه‌ها و افکارعمومی قرار نداده که آیا اساساً توان ایستادن مقابل ملاحظاتی که چندان همسو با منافع ملی نیست را دارد یا خیر.

تغییر میزبانی با بهانه‌ای دور از عرف و آیین‌نامه بین‌المللی
آیا بهانه‌های فدراسیون در این مورد تمام شده یا واقعاً کره شمالی تصمیم‌گیر است؟ آیا کره‌شمالی از نظر ساختار دیپلماتیک یا ورزشی، چنین جایگاهی دارد که محل بازی را برای ایران تعیین کند؟ یا اینکه فدراسیون از ابتدا تصمیم گرفته بود بازی در مشهد برگزار نشود و حالا دنبال یک مقصر خارجی می‌گردد؟ در هر حال بر اساس تمام عرف‌ها و آیین‌نامه‌های بین‌المللی فوتبال، انتخاب محل میزبانی یک مسابقه برعهده کشور میزبان است. حتی اگر تیم میهمان درخواستی برای تغییر شهر یا ورزشگاه داشته باشد، این درخواست الزام‌آور نیست و پذیرش یا رد آن، به تصمیم نهایی فدراسیون میزبان بستگی دارد.