«ایران مال»، سمبل بدهی نجومی/ پروژهای شکست خورده که خشت به خشتش بدهی دارد!

نیم نگاهی به فهرست ابربدهکاران بانکی کشورمان نشان از آن دارد که ایرانمال، بدهکارترین شرکت (مجموعه) ایرانی است.
به گزارش سرویس اقتصادی تابناک، از انبوه فروشگاهها و نمایشگاههای متنوع از یکسو و بازآفرینی هنر ایرانی به همراه مظاهر شکوه معماری جهان و حتی پایگاهی قدرتمند برای جلوهگری عرصههای تازه تکنولوژی و شکلگیری بازارهای نوپا مانند حوزه استارتاپها و کسبوکارهای نوپا از سویی دیگر، مرور وعدههای داده شده برای بزرگترین مال جهان، مشحون از رویاهای پرپر شده و به ثمر ننشسته است.
این رویاها نه تنها به حقیقت نپیوستند و خواب سرمایه گذاران و مسئولانی که چشم بر انبوه مشکلات و حتی تخلفهای این پروژه بستند را تعبیر نکردند، که حالا به کابوسی بزرگ ختم شدهاند که معلوم نیست چه زمانی از آن خلاصی خواهیم یافت؛ کابوسی که تنها یکی از ابعاد آن، بدهی بالغ بر ۴۰ هزار میلیارد تومانی است.
نیم نگاهی به فهرست ابربدهکاران بانکی کشورمان که اخیرا منتشر شده، نشان از آن دارد که ایران مال با ۴۰ هزار و ۷۳۷ میلیارد تومان بدهی (جمع دو ردیف بدهی ثبت شده به نام شرکت ایران مال توسعه بین الملل، در فهرست ابربدهکاران بانک آینده)، بدهکارترین شرکت (مجموعه) ایرانی است. بدهی بالغ بر ۴۰ همت که در قالب وام و تسهیلات به ایران مال پرداخت شده است.
اشاره به نوع تسهیلات دریافتی این مجموعه از این رو اهمیت دارد که میدانیم تسهیلات بانکی مشمول سود شده و همچنین به ازای تاخیر، مبالغی در قالب جریمه به آن افزوده می شود؛ با این حساب، بهتر میتوان ابعاد فاجعه رقم خورده در شمال غرب تهران را درک کرد. فاجعهای که بدهی عظیم مالی تنها یکی از ابعاد آن است.
کافیست سری به موتورهای جستوجوی اینترنتی بزنید و درباره تخلفات رقم خورده در این پروژه کنکاش کنید تا دریابید که از تغییرات مداوم در طرح و نقشه مصوب تا تصرف معبر عمومی، حذف پارکینگ، افزایش بنا، تغییر کاربری، ساخت و ساز تجاری در محدوده رفاهی، تاخیر در توسیه دیون شهرداری و...، تقریبا تخلفی نبوده که در پروسه طراحی تا احداث و حتی بهره برداری این پروژه رقم نخورده باشد.
انبوه تخلفاتی که موجب شده بارها و بارها نام ایران مال، نه به نکویی، در مراجع قانونی مانند شورای شهر و بازرسی مطرح شود و حتی آوازه ناخوشش به جلسات متعدد در نهادهای مختلف و متنوع به گوش برسد. پیگیریهایی ابتر و بی سرانجام که در نهایت راه به جایی نبرده تا ابعاد فاجعه بار این پروژه وسعت بگیرد و در نهایت به عدم پرداخت اقساط وامهای اعطا شده برسد و ایران مال بدهکارترین شرکت ایران لقب گیرد.
پروژهای که ابعاد اسمی آن یک میلیون و ۹۵۰ هزار مترمربع است و با لحاظ این مساحت و بدهی بالغ بر ۴۰ همتی آن به یک بانک، هر یک متر مربعش قریب به ۲۱ میلیون تومان بدهی دارد؛ حدود ۲۰۹ میلیون ریال به ازای هر متر مربع که معنایش بدهی میلیونی خشت به خشت این پروژه است. پایان دردناک پروژهای که قرار بود بزرگترین مال جهان شود، اما به سمبل شکست و بدهی نجومی بدل شده است.
بیچاره مردم
سال ها قبل که یکی از مسئولان ژاپن وقتی عسلویه را دید گفت اگر ما همین عسلویه را داشتیم می توانستم اقتصاد کشور خود را شکوفا نماییم ولی ما با داشتن آن همه ثروت خدادادی نمی توانیم مشکلات اقتصادی مردم را حل نماییم...
نمی کردند که اقتصاد این کشور در یک
دوره کوتاه این چنین سقوط کند تا جایی
که اکنون 70% مردم زیر خط فقر قرار گیرند.
کردند
یه بار میگید یه مهندس ژاپنی اومد تهران گفت برج میلاد فلانه
بعدش میگید یه مسوول ژاپنی توی ایران گفت اگه ما عسلویه رو داشتیم نیازی به صندوق صدقه نداشتیم
الانم یه دکتر دیگه اومده میگه یه مسوول ژاپنی اومده گفته ما اگه یدونه مثل عسلویه داشتیم وضعمون خیلی بهتر از اینا بود
دوستان عزیز: فکر کنم مسولین ژاپن کنترل کشور خودشون رو ول کردن اومدن توی قسمت کامنت مردمی فضای مجازی ایران ...
منظورت از موفقیت برای بزرگترین مال دنیا دقیقا چی هست؟!
مردم پول ندارند گوشت بخرند انوقت انتظار داری دسته دسته برای خرید اجناس لوکس فروشگاه های این مال هجوم ببرند؟؟؟!!!
فکرکنم تهران را با دوبی یا لاس وگاس اشتباه گرفتی !
بچه ۵ ساله هم میتونست سرانجام این طرح از پیش شکست خورده رو پیش بینی کنه...
من بهجای اینها بودم، در این ابعاد عظیم، یه بازار سادهی طبقاتی با پارکینگ واقعا بزرگ میزدم و بازار بزرگ تهران رو منتقل میکردم اونجا که هم کاسبی داشته باشه و هم از این فلاکت و بلبشو در مرکز شهر دربیاد. توی بازار بزرگ گاهی از ازدحام جمعیت راه نیست قدم برداری، پارکینگ که بماند!!!
این کارها اکثرا برای پولشویی انجام میشه
اکثر پاساژهای چند طبقه و مال ها و هایپرهای بزرگ از شمال تا جنوب و ار غرب تا شرق همگی خالی و بدون بهره برداری مانده اند....
هیچ کشوری نباید پیشرفت خود را در گرو تصمیمات کشور دیگری قرار بدهد
هیچ کشوری هم نمی تواند در انزوا به پیشرفت و توسعه برسد.
تعامل با همه کشورها، بخصوص کشورهای بزرگ از نظر اقتصادی، فناوری و نظامی می تواند مسیر توسعه را هموار سازد...
دقیقا دوران تحریم که جناب احمدی نژاد برامون به ارمغان آوردن شروع شد
فقط در بحث شوینده ها، ۷۰ درصد بازار ایران دست ایناست.
افق کوروش هم مال اینهاست.
واردات و صادرات هم دارن.
در همه جای دنیا قانون ضد دامپینگ وجود داره و اجازه نمیدن یک شرکت تمام امور رو بدست بگیره...






