وعده صادق و یادآوری نیاز به طرحی نو در حقوق بین الملل
عمليات افتخارآفرين نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران عليه رژيم اشغالگر قدس درس ها و پيامدهاي گوناگوني را براي جهان امروز به يادگار خواهد گذاشت كه بخش مهمي از آن در روزهاي گذشته مورد توجه و اشاره تحليل گران و سياستمداران ايران و ديگر كشورها قرار گرفته است. نمايش استقلال و اقتدار نظامي، تقويت همبستگي و انسجام ملي، ارتقاي نقش منطقه اي و بين المللي، تنبيه و سركوب متجاوزان به حريم و حرمت ايران، ايفاي نقش بازدارندگي و تحكيم امنيت ملي، احياي اميد در ملت هاي ستمديده و نوید آينده اي بدون غاصبان صهيونيست از جمله اين درس ها و پيامدهاست كه بايد گرامي داشت و تبريك گفت.
در اين ميان البته نبايد از دستاوردي مهم در عرصه سياست و حقوق بين الملل نيز غفلت كرد. سالهاي سال بود كه دلسوزان و بشردوستان كشورهاي مختلف از ناكارآمدي سازمان ملل متحد در ايفاي نقش موثر و محقق ساختن فلسفه وجودي اش سخن مي گفتند. در منشور ملل متحد تصريح شده است كه هدف اصلي از تاسيس اين سازمان، حفظ صلح و امنيت بين المللي است كه به طور عمده از دو راه به دست مي آيد؛ يكي از طريق حل و فصل مسالمت آميز دعاوي و تامين «امنيت جمعي» و اينكه ناامني در هيچ كجاي جهان تحمل نشود، و ديگري از طريق رعايت «عدالت و حقوق انسان ها» در هر كجاي اين جهان پهناور و فارغ از هرگونه تمايز. با كمال افسوس، سازمان ملل متحد در هر دو بخش ناكام و بلكه بدنام است و اين ناكامي و بدنامي تا اندازه بسيار زيادي معلول ساختار معيوب و كهنه، همچنين سازوكارهاي ناعادلانه و سلطه قدرت هاي بزرگ استعماري بر آن است.
ناتواني اين سازمان در مقابله با اشغال فلسطين در بیش از هفت دهه گذشته و چشم بستن بر ظلم و جنايتي كه هر روز بر مردمان ستمديده آن ديار مقدس مي رود، و بلكه حمايت هاي پنهان و آشكاري كه به منزله چراغ سبز به تداوم جنايت هاي ضدبشري شمرده مي شود، چندان تداوم يافت كه اكنون صهيونيست هاي وحشي در غزه مظلوم آن مي كنند كه با چشماني خونبار ناظر هستيم. ددمنشي اين رژيم جعلي مدتهاست به واقعیتی مشهود در سطح جهان تبديل شده كه به شهادت رساندن دانشمندان و مستشاران، انفجار مكان ها و آواره سازي مردمان و اخيراً اقدام وقيحانه اش در حمله به ساختمان نمايندگي جمهوري اسلامي ايران در دمشق از جمله آنهاست؛ اقدامي كه نقض صريح مقررات و موازين حقوق بين الملل و بدعتي خطرناك در عرصه امنیت جهانی محسوب مي گردد و اگر در نطفه خفه نشود مي تواند به وضعيتي بس دشوار براي بشر بينجامد.
از آنجا كه در همه اين نمونه ها شوراي امنيت، دبيركل و ديگر اركان سازمان ملل متحد نشان دادند از درك واقعيت و انجام وظايف خود به شدت ناتوان هستند، و فرصت چند روزه جمهوري اسلامي ايران به آنان سود چنداني نبخشيد، چاره اي جز اقدام در چارچوب «دفاع مشروع» باقي نماند و همگان ديدند كه يك سيلي محكم چگونه توانست ديوانه متجاوز را بر جاي خود بنشاند، و اين تازه يك تنبيه بود؛ وگرنه مجازات واقعي متجاوز به گونه اي ديگر خواهد بود.
جمهوري اسلامي ايران به دولت ها و ملت ها ثابت کرد كه صهيونيست ها و حاميانشان جز زبان زور نمي فهمند و آرامش و صلح پايدار تنها از راه مقاومت فعال به دست مي آيد و از اين پس، مطالبات ستمديدگان رنگ ديگري به خود خواهد گرفت.
به سهم خود و همصدا با ديگر هموطنان غيور از فرماندهي معظم كل قوا و از يكايك مردان سرافرازي كه اين حماسه را آفريدند سپاسگزارم و به روح بلند آنان كه در اين راه به پيمان خويش وفا كردند و به همه شهيدان زنده درود مي فرستم و از وزارت امور خارجه و ديگر نهادهاي موثر در عرصه سياست خارجي انتظار دارم همگام با مردان ميدان به طراحي نظم نوين منطقه اي و جهاني بينديشند و با كمك كشورهاي دوست و ملت هاي ستمديده و دانشمندان آزاده طرحي نو براي بازنگري در ساختار و تغيير مناسبات حاكم بر جهان و سازمان هاي بین المللی دراندازند و اين حماسه را به سرانجامي نيكوتر برسانند؛ «وَمَا جَعَلَهُ اللَّهُ إِلَّا بُشْرَى وَلِتَطْمَئِنَّ بِهِ قُلُوبُكُمْ وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ.»
