پیامد‌های ژئوپلیتیکی جنگ قره باغ برای ایران

دستاورد کشور دوست و برادر روسیه خبیث است

متاسفانه این مقاله بویژه در مورد ریشه بحران قره باغ، جانبدارانه نوشته شده و
تقریبا تکرار همان تبلیغات جمهوری آذربایجان بر ضد ارمنستان است که با دیدگاه سازمان های بین المللی به ماجرا مغایرت دارد.

هرجند در بیان پیامد‌ها نویسنده نگاه منصفانه تری دارد و به جمع بندی منطقی ختم می شود.

داخل متن برخی اشتباهات فاحش وجود دارد که از یک دکترای جغرافیای سیاسی بعید است از جمله :
مالکیت کریدور بین آذربایجان و نخجوان حداقل به مدت ۵ سال در اختیار ارمنستان باقی خواهد ماند در حالی که ارمنستان مالکیت دائمی خواهد داشت مدت 5 سال مدت صلح بانی روسیه است که در صورت موافقت طرفین تمدید خواهد شد.
یا 1960 نظامی روس بر این کریدور نظارت خواهند کرد. در حالی که این تعداد نیرو برای کریدور 5 کیلومتری یعنی هر دو نیم متر یک نیرو مستقر خواهد شد اگر دو طرف کریدور را حساب کنیم یعنی هر 5 متر یک نفر که اصولا" چنین آرایشی در خط مقدم جببه هم وجود ندارد چه برسد به نیروهای صلحبانی. به نظر می آید نویسنده تعداد نیروهای کل مناطق قره باغ را برای کریدور نخجوان محاسبه کرده است.
نویسنده می گوید : کریدور از خاک ارمنستان ،کریدور ارتباطی آذربایجان به نخجوان از خاک ایران را که پیشتر مورد استفاده قرار می‌گرفت را از بین می برد در حالی که چنین کریدوری وجود ندارد .کامیون های کالاهای ترک و آذری در طول جاده های مختلف شرقی غربی و شمالی جنوبی ایران تردد می کردند و کریدوری در کار نبود.
در جای دیگری می گویند: اسرائیل یکسری هواپیما‌ها و پهپاد‌های نظامی در پایگاه‌های آذربایجان مستقر کرده است که در صورت لزوم علیه ایران از آن‌ها استفاده بکند. اولا" طبق قانون اساسی آذربایجان استقرارهر واحد نظامی خارجی در آذربایجان باید به تصویب مجلس برسد و تابحال چنین اتفاقی نه برای اسرائیل نه برای ترکیه نه برای روسیه و نه برای هیچ کشور دیگر نیفتاده است . احتمالا" منظور نویسنده خرید پهباد از اسراییل است که موضوع دیگری است و خرید تسلیحان از یک کشور به معنای استقرار آن کشور در خاک کشور دیگر نیست.
هم چنین می گویند: ترکیه نیز مدت هاست در صدد است تا تأمین گاز نخجوان را از طریق شهر ایغدیر بر عهده بگیرد. در حالی که همه می دانند ترکیه وارد کننده گاز است نه صادر کننده و معلوم نیست این خبر را از کجا آورده اند و اگر منظورشان این است که ترکیه از گاز وارداتی خود به نخجوان بدهد که اصلا" توجیه ندارد.
طبق نظر نویسنده ؛ حالا که کریدوری در مرز ایران برای آذربایجان به منظور اتصال به نخجوان و پس از آن ترکیه باز شده است، طبیعتاً گزینه‌های بهتر و آسان تری برای تأسیس خط لوله و انتقال انرژی برای آذربایجان و کشور‌های شرقی دریای خزر مثل ترکمنستان و قزاقستان فراهم خواهد شد. گویا نویسنده در خصوص مسائل انرژی اطلاعات زیادی ندارند اساسا" مسیر کریدور یاد شده به دلیل دوری زیاد و صعب العبور بودن عملی نیست و همچنین الان چند خط لوله نفت و گاز از شمال آذربایجان عبور می کند که بعضی هنوز با ظرفیت کامل کار نمی کنند . بنابر این احداث یک خط لوله با این همه هزینه آن هم در خاک دشمن کار کدام آدم عاقلی است؟
همچنین میفرمایند : ارمنستان از نظر موقعیت جغرافیایی کوتاه‌ترین مسیر برای پیوند ایران به اروپا به شمار می‌رود. بد نیست نگاهی به نقشه بیندازند و بینند که ارمنستان برای ارتباط با اروپا یا باید از خاک ترکیه استفاده کند یا خاک گرجستان که گرجستان نیز از طریق دریای سیاه می تواند به ب4 کشور اوکراین، رومانی،مولداوی و بلغارستان متصل شود ولی برای سایر کشورهای اروپایی که 46 کشور هستند باز مجبور است از کانال استانبول عبور کند.
نویسنده از یک طرف می گوید روسیه در منطقه حاکم شده و آذربایجان و ارمنستان بسیش از پیش تحت تسلط روسیه قرار گرفته اند و در طرف دیگر ادعا می کند پای ناتو به خاک آذربایجان و نزدیک مرز ایران باز می شود. چطور روسیه به این کار راضی می شود؟

پس میشه گفت ما بودیم که شکست خوردیم

احقاق حقوق اولیه و حاکمیتی جمهوری آذربایجان نباید مغایر با منافع ملی ایران تعریف شود اگر پیش فرض ها و منافع درست تعریف شود . با دفع شر تجزیه طلب های تروریست های داشناک و کوتاه شدن دولت اشغالگر ارمنستان که بازیچه روسیه و فرانسه هست و و امریکا هم می تواند باشد. به نفع ایران است ضمنا شائیه حمایت ایران از تجزیه طلبان هم از بین رفت چون حمایت از تروریسم و تجزیه طلبی دوددش بیش از همه می تواند به چشم ایران برود

نشونه عملکرد ضعیف ما در مقابل زیاده خواهی ترکیه و دسترسی به منابع گاز و نفت دریای خزر و در مقابل از دست رفتن مرز مشترک با ارمنستان و از دست دادن ارز قابل ملاحظه از کشور،احتمالا تا چند سال آینده هر جا بخوام بریم باید از ترکیه اجازه بگیریم

سر ایران کلاه رفت پای اسراییل از طریق آذربایجان باز شد

دو کشور همسایه ما با هم مشکل داشتند الان دارند یه جوری تنش ها راکاهش می دهند اونوقت این همه به ما زیان وارد می شود؟! یا این همسایه ها خیلی عجیبند یا کشور ما خیلی ضغیفه و یا نویسنده محترم زیادی توهم توطئه دارند!

در این که جمهوری اسلامی در سطح بین المللی همیشه غایب لست شکی نیست

نویسنده محترم در مقدمه و تشریح واقعیت های قره باغ منطقی نوشته ولی در تبیین پیامدهای آتی به مسائلی مانند کاهش مبادلات ایران و ارمنستان بخاطر ناراحتی ایروان از ایران بخاطر موضعگیری به نفع آذربایجان و قاچاق کالا و مشکل حقابه ارس و باز شدن پای ناتو پرداخته که این قبیل پیش بینی ها با واقعیت های منطقه همخوانی ندارد و بیشتر بر روی کار قابل طرح هستند و از اون گذشته چطور کشور بی در و پیکری مثل ارمنستان را قانونمند تر از آذربایجان در حال پیشرفت و تعامل با جهان خارج می داند که معتقد است با آذربایجان مشکل قاچاق و حقابه و ... خواهیم داشت.

دوست عزیز اگر ارمنستان غیر از ایران راه ارتباطی داشت که هیچوقت منت ایران را نمی کشید ارمنستان با آذربایجان و گرجستان و ترکیه و ایران همسایه است و سه کشور اول با ارمنستان اختلاف های عمده ای دارند و تنها ایران است که راه ارتباطی ایران با بزرگترین شریک تجاریش یعنی روسیه است. بنابراین نگران کاهش روابط ارمنستان با ایران نباشین.

نگاه به مسائل کوتاه مدت هم اهمیت داره اما آنچه در درازمدت باقی میمونه انسانه و انسان هم یک سری اخلاق و خصوصیات انسانی داره. نتیجه اینکه در درازمدت باید اهداف انسانی مد نظر ما باشه تا موفق بشیم.
مثلا فرض کنیم که این تحولات اخیر مشکلاتی برای ما بوجود بیاره، اما کاهش دشمنی در منطقه و افزایش دوستی بین کشورها میتونه زمینه گسترش روابط اقتصادی ما با آذربایجان و ارمنستان و حتی ترکیه و روسیه رو فراهم بیاره. دوستی بین ما و ملتهای همسایه بهرین چیزیه که در درازمدت میتونه منافع ما رو تامین کنه.

مثلاً ما طویلترین مرزها را با کشورهای مشکل داری مثل افغانستان، پاکستان و عراق داریم توجه کنید چقدر ما از مشکلات افغانستان و پاکستان متضرر میشیم (بقیه بماند). آیا امن بودن مرزهای شمال غربی ایران که تقریباً جزء بهترین و پتانسیل دار ترین مناطق ایران است بهتر نیست. نویسنده ظاهراً از خصوصیات جغرافیایی منطقه آشنا نیست. این منطقه خیلی کوهستانی است فکر نمی کنم اجرای پروژه های تعرف شده توسط نویسنده عملی و مقرون به صرفه باشد. در ضمن از قدیم گفته اند دشمن دشمن است مهم نیست چند صباحی در ظاهر مشکلشون بر طرف بشه، با نگاهی به تاریخ متوجه میشید که ارمن ها با ترک ها مشکل تاریخی و دیرینه دارند چطور ممکن است کریدوری که هنوز تکلیفش معلوم نیست مسیری امن برای اجرای این همه پروؤه های تعرف شده توسط نگارنده مقاله باشد. گیریم که این کریدور در تام الاختیار آذربایجان باشد ولی در این دنیای پرتلاطم چه تضمینی وجود دارد بعد از گذر خطوط لوله تهدیدهای هر از گاهی متوجه این خطوط نشود. اشاره شده به حضور ناتو در منطقه، روسیه که با ناتو همسو نیست و ترکیه هم اخیراً مشکل پیدا کرده، پس بازی روسیه در این وسط چه میشود؟ اصلاً این پیش بینی چندان منطقی به نظر نمی رسد.
یک نتیجه گیری: امنیت واجب تر از نان شب است. به قول معرف: وقتی در امنیت هستی یک تکه نانت رو بخور و نصف دیگه شو صدقه بده! این همه برای امنیت هزینه میشه پس چرا ما نباید خوشحال بشیم که یک مشکل عمیق و طولانی از منطقه ققفاز از بین رفت در صورتیکه منطقه شمالغرب ایران یکی از مناطق دارای تراکم جمعیتی بالاست

این توافق انقدر که به نفع ایران هست به ضرر ایران تیست البته اگر درست اجراع بشود؛ اولا الان برای ارامنه ثابت شد که کرجستان همسایه خوبی نیست و لذا تنها همسایه خوب ایرانه؛ البته هم ایران و هم کرجستان فضای هوایی خود را برای تداراکات هوایی بستن(از دلایل تمام شدن مهمات ارمنستان در جنگ)؛ الان ارمنستان روی احداث 60 کیلومتر راه اهن تا مرز با ایران بیشتر معطوف خواهد شد و ایران هم 55 کیلومتر سمت ایران را دارد میسازد؛ از طرفی اگر راه اهن جلفا نخجوان ایروان بازگشایی شود ایران ارزان به دریای سیاه و شرق اروپا و حتی چین و روسیه و کره شمالی دسترسی ریلی پیدا میکند؛ در غیر ان راع اعن جلفا قهرمانلو در کیلومتر 55 به مرز رسمی ارمنستان(نوردوز مگری) میرسد ؛ ان کریدور مورد توافق(نخجوان - اذربایجان) قبلا بصورت ریلی در شوروی سابق بود ؛ قطعا ان کریدور که احتمالا باز بصورت ریلی (ان سوی ارس - ساحلی موجود از زمان تزار ها)بازگشایی خواهد شد تحت نظارت ارمنستان خواهد بود و امکان تدارکات نخجوان مهیا خواهد شد نه ترانزیت و احداث خطوط لوله گاز و نفت؛ چرا که در صورت احداث خطوط لوله ارمنستان حق ترانزیت تعلق میگیرد که نه اذربایجان و نه ترکیه مایل به دادن درامد جدید ارزی به دولت ارمنستان نیستند؛ در ثانی خطوط لوله مسیر کرجستان نیز فعال هستند و نیازی ضروری به اینها نیست؛ الان ایران بدنبال کریدور شمال جنوب هست تا روسیه و اسیای میانه و قفقاز از ان بهر ببرند و مفهوم ان این است که یک جاده ترانزیتی و یا ریل ترازیتی می باشد نه حاکمیت روسیه یاکشورهای اسیای میانه بر ان در خاک ایران؛ وقتی روسیه امنیت کریدور ارمنستان قره باغ(مسیر لاچین موجود و در اینده مسیری اختصاصی احداث خواهد شد) یا نخجوان - اذربایجان(ریلی ساحلی موجود ولی جاده که باید احداث شود ) به این مفهوم هست که به کامیونهای ترددی در ان مسیر توسط افراد خود سر مزاحمت ایجاد نشود نه اینکه انجا جزوی از خاک کشور دیگر شود؛

سلام به همه دوستان.
اصلا اين نويسنده بااين نگاه بدبينانه مسايل اطراف ايران بلكه جهان را چگونه مي بيند؟؟؟؟
واقعا ختم اين غايله فايده و سودي براي ايران نداشت؟حني يك مورد؟!!!!!!!
ازاينها گدشته ارتباط فرهنگي و قومي بين ما و آذري ها و حتي ارمني ها در كجاي اين ماجرا قرار دارد نكند در آن حوزه هم ضرر ايران در كار ست؟؟؟!!!!
در هر واقعه اي عيبها در كنار محاسن و بعبارتي تهديدها هميشه توام با فرصت هاست.بستگي به مديريت و سعه صدر و دورانديشي ما و تحليل درست و همه جانبه قضايا از طرف ما دارد.

در کل به ضرر ایران تمام شد

در کل به نظر من شکست ارمنستان همون شکست ایرانه .