چرا سازمان سینمایی شش ماه بدون «رئیس» اداره می‌شود؟

با وجود گذشت نزدیک به شش ماه از دوره سرپرستی حسین انتظامی بر سازمان سینمایی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هنوز برای دستیارش، حکم معاونت سینمایی را صادر نکرده و سینمای ایران همچنان در بلاتکلیفی است؛ وضعیتی که انتظار می‌رود، دستخوش تغییر شود و یا حسین انتظامی حکم ریاست را بگیرد و یا شخص دیگری به جای او رئیس سازمان شود و سینما از این وضعیت عدم قطعیت در همه ساحت‌ها خارج شود.

به گزارش «تابناک»؛ اگر بخواهیم نگاهی درست به عنوان کنونی من داشته باشیم در اختیار گذاشتن تجربه به وزیر فرهنگ و ارشاد و رئیس سازمان سینمایی بهترین عنوان است. این تعبیری که محمدمهدی حیدریان رئیس پیشین سازمان سینمایی درباره کیفیت تداوم نقش آفرینی‌اش در تصمیمان سینما بیان کرده است؛ مردی که حتی یکی از منصوبینش در شش ماه دوره سرپرستی حسین انتظامی تغییر نکرد و حتی رسوایی رحمان 1400 نیز باعث نشد، ابراهیم داروغه زاده منتصبِ حیدریان و از چهره‌های فاقد تخصص سینمایی کنار گذاشته شود.

در میان این انتصاب‌های وزیر فرهنگ و ارشاد برای مسئولین در دوره پس از اجرای قانون منع به کارگیری بازنشستگان، تنها شخصی که حکم سرپرستی گرفت، حسین انتظامی بود. پرسش اساسی این بود که چرا انتظامی با وجود آنکه مورد تأیید نهادهای بالادستی حاکمیتی و دولتی است و مشکلی برای تصدی این کرسی مدیریتی نداشته، سرپرست شده است؟ به نظر می‌رسد، حسین انتظامی از ترس سوختن در پست ریاست سازمان سینمایی، حاضر به پذیرش این مسئولیت نبوده و به اصرار وزیر برای تمشیت امور در این مقطع به پذیرش این پست شد.

با این حال انتظامی در ماه‌های بعد در مقابل پرسش‌های مداوم که آیا در سینما می‌ماند، تأکید کرد، بنایش بر ماندن است و اقدامات و دستورهایش نیز نشان می‌داد، نه در مقام یک مقام موقت، بلکه به عنوان سکاندار سینما دست‌کم تا پایان دولت روحانی، این مسئولیت را قبول کرده است. مهم‌ترین نشانه برنامه ریزی انتظامی برای ماندن در سینما، دستور تغییر ساختار کلی سازمان سینمایی و کوچک‌سازی و همچنین تلاش برای اقدماتی نظیر یکپارچه‌سازی صنوف تهیه کنندگان بود که تاکنون خروجی مشخصی نداشته است.

بیشتر بخوانید

• در مورد سازمان سینمایی چه می دانید؟
• حسین انتظامی کیست؟

در روزهای اخیر و در آستانه دوره شش ماهه سرپرستی انتظامی بر سازمان سینمایی، کیهان خبر از تردید انتظامی برای تداوم حضور در سینما سخن به میان آورده است. این تعابیر البته با ارائه برنامه تغییر ساختار کل سینما چندان تطبیق ندارند و آنهایی که حسین انتظامی را می‌شناسند، می‌دانند او چهره‌ای نیست که وارد کاری شود و یکباره آن را رها کند. در این میان، عدم صدور حکم ریاست انتظامی ممکن است برای برخی یادآور اتفاقات معاونت مطبوعاتی باشد؛ جایی که علیرضا معزی، دبیر شورای اطلاع رسانی دولت گزینه بالقوه آن محسوب می‌شد، ولی در نهایت این اتفاق نیفتاد و این معاونت برای دوره‌ای با سرپرست اداره می‌شد.

در این شرایط اینکه آیا همان جریان‌های مخالف معزی، مخالف انتصاب انتظامی هستند یا ماجرای دیگری در جریان است، به اندازه سطح بالای بلاتکلیفی سینمای ایران اهمیت ندارد. سینمای ایران نیاز به تعیین تکلیف پس از شش ماه دارد تا مشخص شود دست کم روی حرف‌های سکاندار سینمای ایران تا چه میزان می‌توان حساب کرد و عدم قطعیتی که با تداوم سرپرستی انتظامی در سینما پررنگ شده، جای خود را به قطعیت و مشخص شدنِ راهبرد سینما برای دوره جدید بدهد.

همچنین این پرسش مطرح است که اگر قرار است حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی نباشد، چه کسی صاحب این مسئولیت خواهد بود؟ آیا اگر قرار بر انتصاب گزینه دیگری باشد، امثال اربابی و داروغه‌زاده کزینه‌های روی میز هستند؟! تا زمان تعیین تکلیف مدیریت سینما، باید با نگرانی تحولات مدیریتی در سینمای ایران را رصد کرد.