زمزمه‌ای با شهید مدافع حرم سردار جانمحمد علیپور

1)
سردار علیپور! سلام!
همه می گویند که شهید شده ای ولی من که هنوز باور ندارم  رفته باشی. امیدوارم کسی زنگ بزند و بگوید خبر دروغ بوده و جانمحمد زنده است و با اولین پرواز دارد می آید ایران.
حالا حرف بزن، کجای سوریه سراغت را بگیرم؟
کدام نفر بر زرهی را نشان کنم که از آن بیرون بیایی؟
به حاج قاسم چه بگویم که آتش دلم کمی آرام شود؟

2 )
 چادر بچه ها در شب عاشورا یادت است؟ آن شب که قرار بود برای عملیات بروی چقدر دورت چرخیدم و گفتم جان مادرت ما را داغدار نکن، به این سیاهه ها ، به این عکس شهدای گردان، به چشمان بهمن بهمنیان ، به هرکه اعتقاد داری ما را زمین گیر نکن.
تو مثل  همیشه فقط سکوت و سکوت و سکوت کردی و من داغدار آن لحظه ها هستم.
جانمحمد!
یادی که از دلها هرگز نمی میرد یاد شهیدان است.
یادت است هر سال که این نوحه را می خواندم تو مظلومانه گوشه ای سینه می زدی و اشک می ریختی. ای فدای اشکهایت جان محمد! آمده بودی که بروی. راحت و آرام همه چیز را پشت سر انداختی و رفتی.
بهمن می گفت: هرچه می گفتم جانمحمد دیگر بس است، خانواده ات هم حقی دارند،ولی تو می گفتی باید ماند و ماند و ماند.
 تو درست می گفتی چون نه بهمن نه من نه هیچکس دیگر اصلا نمی فهمیدیم که پایان مأموریت برای تو برگشتن از سوریه نبود، بلکه آنگاه مأموریت برای شما تمام شده به حساب می آمد که خیالت از بابت شهدا، مجروحین و مردم حلب ، نبل و الزهزا، و حمص راحت شده باشد.

3 )
برادر خوبم !
مادرت از وقتی خبر شهادتت را آورده اند روبروی قاب عکست می نشیند و با تو سخن می گوید .
 می گوید:
پسرم از صبح تا الان پشت سر هم بچه ها و دوستانت به منزلم آمدند و رفتند. هرکدام تا وارد می شد می زد زیر گریه . اینها چرا این قدر زار می زنند؟
 اینها اشتباه می کنند، تو شهید نشده ای. تو هنوز در جبهه التنف داری می جنگی.
عزیزم!
از تو انتظار نداشتم. من پیرم! اینقدر با دل من بازی نکن. جوابی برای سه فرزند دلاورت ندارم.
تو که نرفتی که نیایی. می دانم که همین فردا  به خانه می آیی و مثل همیشه دستم را می بوسی و می گویی: سلام ! دایه  اومدم.
 عزیزم! خیلی خسته ام . به دادم برس. دیگر برگرد.

4 )
عزیز دلم ! این سخنان مادرت دلها را آتش می زند.
تو بارها به خود من گفته بودی که انتهای این مسیر کجاست، عمل به تکلیف و احساس تعهد باعث شده بود که حساب و کتاب خیلی از امور را کنار بگذاری
مرد تو بودی که تا حرامیان به سمت خواهر عباس(ع) راهی شدند تو همه چیز را بوسیدی و کناری گذاشتی و رفتی، حتی با هیچکس خداحافظی هم نکردی.
 کشورم ، استانم و شهرم با افتخار سرش را بلند کرده و برای بزرگان مقاومت و مردانگی مردانی چون تو اذان ادب و احترام سر می دهد.

5 )
آرام بخواب برادر عزیزم .
می دانم که خیلی خسته ای...  آرام بخواب ...