باستان‌شناسی ایران نگاه جنسیتی دارد

زنان باستان‌شناس، امروز خواهان مطالبات بیشتری نسبت به گذشته هستند. آن‌ها می‌خواهند در فضای باستان‌شناسی که مرتبط با تاریخ، اجتماع و فرهنگ است، رویکرد متفاوتی نسبت به زنان وجود داشته باشد. محدودیت‌های ذهنی برداشته شده و جنسیت موجب دست و پاگیری آن‌ها در روابط کاری نشود. اتفاقی که ممکن است منجر به دمیدن هوای تازه‌ای در این حوزه شود. امروز کرسی‌های بسیاری از رشته باستان‌شناسی در دانشگاه‌ها متعلق به نسل جدید زنان است. به همین دلیل به نظر می‌رسد که این حوزه نیاز به فضای متفاوتی نسبت به گذشته دارد.

به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی، «زنی را کشان کشان به سوی حمام می‌بردند. چند نفری او را می‌شناختند. نامش رابعه بود رابعه‌ بلخی یا رابعه‌ای قزداری؛ دختر کعب فرمانروای بلخ که مرده بود و او را به برادرش حارث سپرده بود. می‌گفتند رابعه شعر هم می‌گوید، اما حالا دیگر باید آخرین شعرش را می‌گفت. او جرمی مرتکب شده بود که قابل بخشش نبود. رابعه عاشق برده‌ برادرش شده بود؛ برده‌ای به نام بکتاش. به دستور برادرش، او را به حمام می‌بردند تا رگش را بزنند....» این داستان مرگ رابعه است به روایت کتاب «سرگذشت شعر در ایران»، اصغر سیدآبادی.