به گفته دبير اجرايي خانه كارگر بوشهر در چهار سال گذشته 52 هزار كارگر در عسلويه شغل خود را از دست دادهاند.
به گزاش «فرهیختگان»، تعدادي از كارگران عسلويه در تماس با این روزنامه، با اشاره به مشكلات متعدد ازجمله بيكاري كه كارگران در گرماي طاقتفرساي كار در اين منطقه با آن دست به گريبانند، ميگويند: «از همان ابتداي راهاندازي پروژههاي نفتي چيزي كه اصلا به آن توجه نشد آلودگي محيطزيست و نبود امنيت بهداشتي در محل كار بود. بيماريهايي چون بيماريهاي پوستي و مشكلات ريوي در اين منطقه شايع شده و پزشكان منطقه افزايش آمار مبتلايان به سرطان ريه را پيشبيني ميكنند.
اين كارگران كه بيشتر در پروژههاي نفت و گاز مشغول به كار هستند در حال حاضر با راكد ماندن بسياري از پروژهها اكثر كارگران باقي مانده در عسلويه كارگران غيربومي هستند: «اين كارگران بيشتر كارگران اهل استانهاي لرستان و كرمانشاه و ديگر استانهاي غربي كشور هستند. دليل اين مساله آن است كه كارگران ديگر نتوانند از حمايت مردم محلي براي گرفتن حقشان استفاده كنند.»
آنها ميگويند: «كم شدن پروژههاي نفتي باعث از بين رفتن امكان چانهزني براي گرفتن حقشان شده است. اكنون شهر عسلويه مانند شهر مردگان شده و لشكر بيكاران در منطقه باعث ايجاد ناهنجاريهاي اخلاقي مانند اعتياد و... شده است.»
حقوق كارگران عسلويه بسته به تواناييشان متفاوت است و از180 هزار تومان تا 900 هزار تومان متغير است و در حال حاضر حقوق بسياري از اين كارگران معوق مانده است.
چندي پيش عيسي كمالي دبير اجرايي خانه كارگر بوشهر نيز اعلام كرد: اين حجم بالاي بيكاري در اين منطقه در حالي اتفاق ميافتد كه دولت همچنان ادعا دارد پروژههاي متعددي در حال راهاندازي در اين منطقه است. رابطه جامعه كارگري با سازمانهاي كار تاريك است و هزينه اين رابطه تاريك را كارگران ميپردازند.
او به ايلنا گفت: «در چهار سال گذشته هركس كه سعي كرده براي جامعه كارگري قدمي بردارد، مورد بيمهري قرار گرفته و اين بيمهري به حدي شدت گرفته كه از چرخه فعاليتهاي صنفي خارج شده است.»
او همچنين از مكاتبات سازمان كار با واحدهاي دولتي و حتي بخش خصوصي خبر داد: «طي نامههاي ارسالي از كارفرمايان درخواست شده از برقراري ارتباط با خانه كارگر خودداري شود و تاكيد شده هرگونه ارتباط بنگاههاي اقتصادي با خانه كارگر به زيان كارفرمايان منجر ميشود.در اين شرايط كه بارها حقوق كارگران در مراجع تصميمگيري تضييع شده جامعه كارگري هيچ اميدي به مراجعه به دادگاههاي روابط كار ندارد.»
او معتقد است: در مقايسه با پنج سال قبل درصد دريافت مطالبات كارگران به شدت كاهش يافته و اكثر آراي ادارات كار به نفع كارفرمايان صادر ميشود و از آنجا كه در نهايت كارگر معترض مزاياي خود را دريافت نميكند و اخراج ميشود خودش را به دردسر نمياندازد و از مراجعه به اداره كار خودداري ميكند: «استان بوشهر صنايع بزرگ و تاثيرگذاري ندارد و تنها مركزي كه ميتوانست بيكاري استان را كاهش دهد منطقه عسلويه بود كه آن هم با بحران بيكاري و تعطيلي واحدهاي اين منطقه روبهرو شده است. در گذشته 60 هزار نفر در منطقه عسلويه كار ميكردند اما در حال حاضر هشت هزار نفر در عسلويه كار ميكنند.»
وي در ادامه گفت: «طي چهار سال گذشته 52 هزار كارگر در اين منطقه شغل خود را از دست دادهاند، اين در حالي است كه دولت همچنان ادعا دارد پروژههاي متعددي در اين منطقه در حال راهاندازي است.»
مهرداد هاديپور مهندس شاغل در يكي از پروژههاي نفتي در عسلويه با تاكيد بر كاهش قابل لمس تردد كارگران در عسلويه به فرهيختگان ميگويد: «تا چهار سال پيش پروژههاي متعددي در عسلويه به راه افتاد و تردد متخصصان و كارگران در اين منطقه بسيار بود اما در حال حاضر به شكل محسوسي رفت و آمد به اين منطقه كم شده و تعداد بسياري از پروژهها متوقف شدهاند، مثل «پتروشيمي دماوند» كه دليل اين ركود نيز بيشتر كمبود بودجه براي برخي از پروژهها است.»