حالا سنگربانان برزيلي مي‌تازند

اين هم از عجايب قرن جاري است كه برزيل كه سال‌ها به داشتن بهترين مهاجمان جهان مي‌باليد، اينك كانديداهاي اصلي تصاحب عنوان بهترين دروازه‌بان جهان فوتبال را در اختيار خويش مي‌بيند.

به نوشته جام جم و به نقل از ساندی تایمز؛ سال‌ها در برزيل چنان به دروازه‌بان‌ها و بازيكنان خط دفاعي بي‌اعتنايي مي‌شد كه در آنجا همه دوست داشتند مهاجم و گلزن باشند و به همين سبب حتي در زمان فتح جام‌هاي جهاني (1958، 1962 و 1970)‌ دروازه‌بان‌هاي برزيل نقطه ضعف آن تيم‌ها به حساب مي‌آمدند و مدافعان هم چندان بهتر از سنگربانان نبودند.

درست است كه كلوديو تافارل با ظهورش در دهه 1990 قدري در اين معادله تغيير ايجاد كرد و براي همتاهايش در برزيل اعتبار خريد، اما معمولا هيچ دروازه‌بان برزيلي راهي به جمع 20 سنگربان و حتي 30 نفر نخست اين پست نمي‌يافت.

اينك و در دل جام جهاني 2010 اوضاع به كلي متفاوت است و نه تنها 3 سنگربان حاضر در جمع 23 بازيكن اعزامي برزيل به آفريقاي جنوبي از بهترين‌هاي گروه هستند، بلكه در كل دنياي فوتبال نيز بندرت بتوان بهتر از آنها يافت.


سزار؛ بهترين در دنيا؟
پس از نزول چشمگير جان لوييجي بوفون ايتاليايي در 3 سال اخير و چند آسيب‌ديدگي مزمن شانه، سينه و كمر او و تنزل شديد پتر چك دروازه‌بان چلسي، خيلي‌ها معتقدند كه جوليو سزار سنگربان برزيلي سال‌هاي اخير باشگاه اينتر ايتاليا بهترين دروازه‌بان كنوني دنياست. برزيل غير از او هوره ليو گومز دروازه‌بان برزيلي تاتنهام و دوني سنگربان رم را نيز به آفريقاي جنوبي برده است.

اين در حالي است كه خيلي‌ها به انتخاب دوني كه در رم نيمكت‌نشين هموطنش جوليو سرجيو شده، معترض‌اند. گروهي نيز مي‌گويند بهتر از هر دوي آنان ويكتور دروازه‌بان جوان تيم گرميوي برزيل است و اگر دونگا مي‌خواست منصف باشد، بايد ويكتور را بر آن دو ارجح مي‌دانست. با اين حال، سرمربي سله‌سائو با تاكيد بر اين كه تجربه ملي دوني بيشتر است و «كوپا آمه‌ريكا»ي 2007 نيز دوني دروازه‌بان ثابت زرد و آبي پوشان بود، جواب معترضان را داده است. اگر دعوا بر سر انتخاب شده‌ها و خط خورده‌ها را ناديده بگيريم، نكته مهم‌تر اين است كه برزيلي‌ها كساني را در اختيار دارند كه در جهان فوتبال از بهترين سنگربانان به حساب مي‌آيند و در اين زمينه به درجاتي رسيده‌اند كه در تاريخ فوتبال به كلي بي‌سابقه است.


از عرش تا فرش
جوليو سزار كه اخيرا با اينتر ايتاليا فاتح 3 جام عمده داخلي و خارجي شد، مي‌گويد: «حالا همگان به دروازه‌بانان برزيلي احترام مي‌گذارند. اينك دروازه‌بانان متعددي از كشور من در ليگ‌هاي مختلف در اقصي نقاط جهان و بويژه اروپا شاغل‌اند و به خاطر نمايش خوبشان از آنها با احترام ياد مي‌شود. مدتي است كه باشگاه‌هاي اروپايي از جذب دروازه‌بانان برزيلي استقبال مي‌كنند و نه فقط از مهاجمان كشورم. پيروزي‌هاي اخير اينتر، بر اعتبار من افزوده است اما بايد مراقب باشم و دچار غرور نشوم. بدي كار دروازه‌بانان در اين نكته است كه تا وقتي موثر واقع مي‌شويد و فرصت‌هاي گلزني را از رقبا مي‌گيريد، در تعريف‌هايشان شما را به عرش مي‌رسانند اما با ارتكاب فقط يكي دو اشتباه و خوردن يكي دو گل بحث‌برانگيز كارتان تمام است و از شما انواع بدگويي‌ها را خواهند كرد و از آسمان به زمين پرت خواهيد شد.»

جوليو سزار 30 ساله همچنين مي‌گويد، آنچه براي او اهميت بيشتري دارد قهرماني برزيل در جام جهاني امسال است و نه توفيق‌هاي فردي‌اش، حتي اگر خود او ندرخشد و سله سائو افتخار فتح ششمين جام جهاني‌اش را تجربه كند، براي او كافي خواهد بود. «اين هدف و روياي من است. اگر ما امسال مثل سال‌هاي 1994 و 2002 اول شويم، نام‌مان جاودانه خواهد شد و در آن صورت فرقي نمي‌كند كه من شخصا در اين راه چگونه عمل كرده‌ام.»

به نظر مي‌رسد به تصميم دونگا، هوره‌ليو گومز بعد از جوليو سزار، دومين دروازه‌بان برزيل در جام جهاني امسال تلقي مي‌شود؛ زيرا به‌رغم اين كه در بدو ورودش به «وايت هارت لين» نمايش‌هاي به غايت بد و لرزاني براي تاتنهام داشت؛ اما در فصل اخير در اين تيم بسيار خوب كار كرد، حال آن كه دوني همان طور كه پيشتر آمد، در رم نيمكت‌نشين شده و اين جوليو سرجيو، ديگر دروازه‌بان برزيلي بود كه فراتر از وي در فصل اخير سري A درخشيد.

گومز كه حالا اين نعمت شامل حال او شده است، مي‌گويد: «من فصل بسيار خوبي را پشت سر نهاده‌ام و اين كه از بهترين دروازه‌بانان فصل اخير ليگ انگليس شناخته شدم، افتخاري غيرقابل وصف است. همان دستاوردها بود كه سبب شد براي همراهي تيم ملي برزيل در جام جهاني گزينش شوم و اين چيزي است كه وقتي تازه حرفه‌اي شده و در مسابقات باشگاهي شركت مي‌كردم، مثل يك آرزو بود. حضور در جام جهاني براي هر فوتباليستي در هر كشوري موفقيتي عالي است.»


ما آماده‌ايم
از زمان استقرار تيم برزيل در آفريقاي جنوبي و شروع تمرينات و مسابقات اين تيم در آنجا، به گومز و دوني به يك اندازه ميدان داده شده تا هر دو به يك حد براي جانشيني احتمالي جوليو سزار در صورت مصدوميت وي يا بروز مشكلاتي ديگر آماده باشند. گومز كه قبل از آمدن به انگليس در هلند براي آيندهوون به ميدان مي‌رفت و يك بار با آن تيم تا نيمه نهايي جام قهرمانان باشگاه‌هاي اروپا پيش رفت، مي‌گويد: «خواست من و دوني اين است كه سزار در اين رقابت‌ها بدرخشد؛ اما اگر اتفاقي براي او بيفتد، براي جايگزيني وي آماده خواهيم بود. اين را به دونگا نيز گفته‌ايم.»

اما با توجه به توانايي هرسه سنگربان و بخصوص مهارت‌هاي جوليو سزار براي برزيلي‌ها خيلي هم فرقي نمي‌كند كه كدام يك از دروازه تيم ملي‌شان در جام جهاني دفاع خواهند كرد. آنها بيشتر نگران ساير خطوط اين تيم هستند كه گاهي به حد كفايت جواب نمي‌دهند. تافارل كه پيشتر وصف او را آورديم و با برزيل فاتح جام جهاني 1994 شد و با پيوستن به باشگاه پارماي ايتاليا در اوايل دهه 1990 بازكننده راه همتاهايش در اين خصوص بود، مي‌گويد: «سال‌ها دروازه‌بانان برزيلي مي‌كوشيدند اين شهرت را كه به اندازه كافي توانا نيستند و از ضعيف‌ترين نقاط و وجوه فوتبال برزيل هستند، بزدايند و سرانجام به آن نايل شده‌اند و حالا هم قبول دارند كه دروازه‌بانان برزيلي چيز ديگري هستند و از نقاط قوت فوتبال كشورشان به شمار مي‌آيند.»


... و سايرين
فقط نفرات فوق نيستند كه در ميان سنگربانان برزيلي شاغل در اروپا صاحب اسم و اعتباري شده‌اند و در اين ارتباط مي‌توان به ديدا از آث.ميلان، هلتون از پورتو، ديه‌گو الوس از المريا و ديه‌گو كاواليه‌ري از ليورپول هم اشاره كرد. حرف آخر را باز تافارل مي‌زند.

او كه در بازي فينال جام جهاني 1994 و در رويارويي برزيل با ايتاليا بعد از كشيده شدن كار به ضربات پنالتي حتي يك گل هم نخورد و در پايان 120 دقيقه تيم را به برد صفر ـ 3 در پنالتي‌ها و عنوان قهرماني هدايت كرد، مي‌گويد: «ما از سد‌هاي بلند موجود در حرفه دروازه‌‌باني در برزيل عبور كرده و به نقطه مرتفع كنوني رسيده‌ايم و مطمئن باشيد كه ستاره‌هاي جديد ديگري را هم در اين پست رو خواهيم كرد.»