در اين راستا بايد گفت كه عدم وجود بارندگيهاي مناسب و بنا به دلايلي ارسال آب زايندهرود به نقاط و شهرستان هاي ديگر ، از جمله مشكلاتي است كه سبب بسته شدن رودخانه زايندهرود ميشود.
شايد كسي از ياد نبرده باشد روز دوشنبه 11 آبان ماه سال گذشته را كه آب در رودخانه زايندهرود جاري شد و پس از 8 ماه خشكسالي كه اين رودخانه هميشه جاري و مواج به زميني لميزرع تبديل شده بود، به اين كوير خشك شده زندگي دوباره بخشيد، وعدههاي مسئولان در پي باز شدن آب كه همه آنان به وعيدهايي دست نيافتني تبديل ميشد بالاخره به سرانجام نشست و همه انتظارها براي ديدن آب در زايندهرود هميشه خروشان به اتمام رسيد و در همان روز باران رحمت الهي نيز شهر اصفهان را طراوت بخشيد.
هر چند كه در ابتداي بازگشايي آب زايندهرود در سال گذشته، مسئولان وعده تنها 24 روز سيرابي زايندهرود را داده بودند، اما بنا به تصميمات گرفته شده، اين 24 روز به بيش از 200 روز تبديل شد و انتظار داريم كه اين بار نيز بسته شدن زايندهرود طولاني نشود.
البته بسته شدن آب، پوشيده شدن سطح آب از خزهها و لجنهاي موجود در رودخانه و ايجاد فضاي نامطلوبي را براي شهر اصفهان به دنبال داشته و اين در حالي است كه مسئولان شهري هيچ اقدامي براي رفع اين موارد به منظور زيباسازي شهري و همچنين جلوگيري از بوي بد اطراف رودخانه نميكنند.
در اينكه زايندهرود قلب تپندهاي براي اصفهان محسوب ميشود، هيچ شكي نيست اما با تدابيري كه شايد فقط تدبير باشد اين رگ حياتي شهر دوباره بسته ميشود و تنها جاي ابراز اين نكته را باقي ميگذارد كه اگر به راهكارهاي شيخ بهايي در راستاي تقسيمبندي آب زايندهرود توجه ميشد، هر از گاهي شاهد خشكي رودخانه فلات مركزي كشور نميشديم.