واکنش سه گروه در برابر احیاء نساجی مازندران؟
کارخانجات نساجی مازندران از آن حیث که به زندگی روزمره مردم در مازندران و با اقتصاد کشور عجین بوده همواره مورد توجه می باشد. بر همین اساس خبر احیای نساجی مازندران با واگذاری آن به یک سرمایه گذار ترک بازتاب مختلفی در بین رسانه های داخلی و بین المللی داشته است.
کارخانجات نساجی مازندران از آن حیث که به زندگی روزمره مردم در مازندران و با اقتصاد کشور عجین بوده همواره مورد توجه می باشد. بر همین اساس خبر احیای نساجی مازندران با واگذاری آن به یک سرمایه گذار ترک بازتاب مختلفی در بین رسانه های داخلی و بین المللی داشته است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دریانیوز، نمایندگان افکار عمومی سه برداشت متفاوت از این حرکت داشتند برخی این حرکت را مثبت ، برخی آن را منفی و برای عده ای نیز این موضوع با سوال و تعجب همراه بود.
به عنوان نمونه عمده تیترها اینگونه بود:
نساجي مازندران فروخته شد - نساجي مازندران با اختصاص يكصد ميليون يورو احيا مي شود - طلب 500 ميلياردريالي كارگران نساجي توسط سرمايه گذار خارجي پرداخت مي شود - صاحب جديد قديمي ترين كارخانه نساجي كشور ؟ - سرمايه گذار ترك صاحب نساجي مازندران شد - سرمايه گذار ترك ناجي نساجي مازندران؟
از عناوین فوق سه نگاه حاکم بر این موضوع یافت می شود که عبارتند از:
دسته اول کسانی هستند که این حرکت را مثبت ارزیابی نمده اند و با بیان اینکه بالاخره برای این موضوع تعیین تکلیف شده است این حرکت را گامی برای خروج از بلاتکلیفی نساجی میدانند.
موافقان معتقدند این صنعت داخل کشور باقی مانده و فقط سرمایه گذارش خارجی است و این عین سرمایه گذاری خارجی است که کشور برای پیشرفت و آبادانی به آن نیاز دارد. این عده در پاسخ به اینکه سرمایه گذار داخلی چه کند معتقدند سرمایه گذاران و نساجان داخلی نسبت به دیگر کارخانجات ورشکسته داخلی احساس مسئولیت کرده و آنها را احیا نمایند.
آنها از این که نساجی مازندران بعد از مدتها و پس از تصمیم گیری برای عده ای عزیز شده است متعجبند.
این گروه به وضعیت مناسب نساجی ترکیه اشاره می کنند و خواستار بهره گیری از موفقیت ترکها شده اند.
دسته دوم افرادی هستند که این حرکت را منفی می دانند و معتقدند این حرکت نیز مانند حرکات گذشته هیچ سرانجامی نمی یابد و فقط استفاده تبلیغی دارد.
مخالفان این اقدام را باعث دلسردی سرمایه گذاران داخلی می دانند و می گویند با این حرکت سرمایه گذار ایرانی را از کشور فراری می دهیم و در عوض برای سرمایه گذارهای خارجی، فرش قرمز پهن می کنیم.
برخی نیز با فسلفه سرمایه گذار خارجی مخالفتی نهرند اما می گویند بهتر است از سرمایه گذاران کشورهایی استفاده نماییم که کارکرد گذشته شان خوب باشد.
از نکات دیگری که این عده مطرح می کنند این است که اگر شرایط ویژه ای که برای سرمایه گذار ترک فراهم می شود برای سرمایه گذار داخلی فراهم آید اینها نیز می توانند براحتی به موفقیت دست یابند.
به عنوان نمونه در كارخانه پتروشيمي رازي تركها بدون هيچ پرداختي به مبلغ 630 ميليارد تومان قسطي خريدند (5ساله) در صورتي که كاركنان اين شركت هم با شرايطي كه به تركها داده اند مي توانستند آن را بخرند.
دسته سوم نیز طرز فکری هستند میان دو دسته فوق و هنوز ابهامات و سولاتی از انجام این اقدام دارند که بی پاسخ مانده است و اگر این ابهامات برطرف گردد شاید به گروه اول بپیوندند.
به عنوان نمونه این سوال را مطرح می کنند که تکلیف سهام داران آنچه میشود؟ آیا ترکها توانائی بازاریابی و فروش ومدیریت در سطح جهانی را دارند؟
پس تکلیف سهامدارانی که سالیان سال در این شرکت دارای سهام بوده و با ضرر دهی این شرکت ارزش سهام آنان صفر گردیده چه می شود. چه کسی با چه وکالتی این سهامها را فروخته است که این سهامدار ترک سهام شرکت را دارد؟
در مجموع فارغ از مباحث مطرح شده ، خواسته توده مردم مازندران احیای نساجی مازندران است و این اقدام یعنی خروج نساجی مازندران از وضعیت گذشته ( بن بست ) مثبت ارزیابی می گردد و امید است هر چه زودتر شاهد احیای نساجی باشیم.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دریانیوز، نمایندگان افکار عمومی سه برداشت متفاوت از این حرکت داشتند برخی این حرکت را مثبت ، برخی آن را منفی و برای عده ای نیز این موضوع با سوال و تعجب همراه بود.
به عنوان نمونه عمده تیترها اینگونه بود:
نساجي مازندران فروخته شد - نساجي مازندران با اختصاص يكصد ميليون يورو احيا مي شود - طلب 500 ميلياردريالي كارگران نساجي توسط سرمايه گذار خارجي پرداخت مي شود - صاحب جديد قديمي ترين كارخانه نساجي كشور ؟ - سرمايه گذار ترك صاحب نساجي مازندران شد - سرمايه گذار ترك ناجي نساجي مازندران؟
از عناوین فوق سه نگاه حاکم بر این موضوع یافت می شود که عبارتند از:
دسته اول کسانی هستند که این حرکت را مثبت ارزیابی نمده اند و با بیان اینکه بالاخره برای این موضوع تعیین تکلیف شده است این حرکت را گامی برای خروج از بلاتکلیفی نساجی میدانند.
موافقان معتقدند این صنعت داخل کشور باقی مانده و فقط سرمایه گذارش خارجی است و این عین سرمایه گذاری خارجی است که کشور برای پیشرفت و آبادانی به آن نیاز دارد. این عده در پاسخ به اینکه سرمایه گذار داخلی چه کند معتقدند سرمایه گذاران و نساجان داخلی نسبت به دیگر کارخانجات ورشکسته داخلی احساس مسئولیت کرده و آنها را احیا نمایند.
آنها از این که نساجی مازندران بعد از مدتها و پس از تصمیم گیری برای عده ای عزیز شده است متعجبند.
این گروه به وضعیت مناسب نساجی ترکیه اشاره می کنند و خواستار بهره گیری از موفقیت ترکها شده اند.
دسته دوم افرادی هستند که این حرکت را منفی می دانند و معتقدند این حرکت نیز مانند حرکات گذشته هیچ سرانجامی نمی یابد و فقط استفاده تبلیغی دارد.
مخالفان این اقدام را باعث دلسردی سرمایه گذاران داخلی می دانند و می گویند با این حرکت سرمایه گذار ایرانی را از کشور فراری می دهیم و در عوض برای سرمایه گذارهای خارجی، فرش قرمز پهن می کنیم.
برخی نیز با فسلفه سرمایه گذار خارجی مخالفتی نهرند اما می گویند بهتر است از سرمایه گذاران کشورهایی استفاده نماییم که کارکرد گذشته شان خوب باشد.
از نکات دیگری که این عده مطرح می کنند این است که اگر شرایط ویژه ای که برای سرمایه گذار ترک فراهم می شود برای سرمایه گذار داخلی فراهم آید اینها نیز می توانند براحتی به موفقیت دست یابند.
به عنوان نمونه در كارخانه پتروشيمي رازي تركها بدون هيچ پرداختي به مبلغ 630 ميليارد تومان قسطي خريدند (5ساله) در صورتي که كاركنان اين شركت هم با شرايطي كه به تركها داده اند مي توانستند آن را بخرند.
دسته سوم نیز طرز فکری هستند میان دو دسته فوق و هنوز ابهامات و سولاتی از انجام این اقدام دارند که بی پاسخ مانده است و اگر این ابهامات برطرف گردد شاید به گروه اول بپیوندند.
به عنوان نمونه این سوال را مطرح می کنند که تکلیف سهام داران آنچه میشود؟ آیا ترکها توانائی بازاریابی و فروش ومدیریت در سطح جهانی را دارند؟
پس تکلیف سهامدارانی که سالیان سال در این شرکت دارای سهام بوده و با ضرر دهی این شرکت ارزش سهام آنان صفر گردیده چه می شود. چه کسی با چه وکالتی این سهامها را فروخته است که این سهامدار ترک سهام شرکت را دارد؟
در مجموع فارغ از مباحث مطرح شده ، خواسته توده مردم مازندران احیای نساجی مازندران است و این اقدام یعنی خروج نساجی مازندران از وضعیت گذشته ( بن بست ) مثبت ارزیابی می گردد و امید است هر چه زودتر شاهد احیای نساجی باشیم.
