در اين سالها بر ما و آنها چه گذشت؟؛
آتش بحرين بر پرچمي که با آن ميرقصيد
هفت سال قبل همه از اينکه آنها پس از ممانعت از صعود ايران به جام جهاني با پرچم عربستان دور افتخار زدند مشمئز شديم.آن روز نهايت قدرت بحرين اين بود که جاده صاف کن تيم هاي ديگر باشد. امروز اما ورق کاملا برگشته و ما جاده صاف کن ديگران شده ايم.بحرين در دقيقه 95 دروازه عربستان را باز کرد و پرچم هاي سبز را پايين کشيد.
بحرين در يک قدمي صعود به جام جهاني است.کشوري که تا 10 سال قبل هيچ ادعايي در فوتبال نداشت و تساوي در مصاف با قدرتهاي قاره آسيا را آرزو مي کرد. بحرين،عربستان را در خانه اش زمين گير کرد و جشن صعود به پلي آف گرفت.
به نوشته قدس؛ آنها در اين سالها که ما جنگ قدرت به راه انداخته ايم و روي کول فوتبال سوار شده ايم خيلي پيشرفت کرده اند.حالا در رياض تيمي را شکست مي دهند که ما را در ورزشگاه آزادي مقابل چشم 100 هزار تماشاگر شکست مي دهد و چشمان اشک آلود تماشاگران را به رقص عربي مهمان مي کند.
تفاوت فوتبال ما و بحرين در يک دقيقه پاياني بازي اين تيم مقابل عربستان نهفته است.اينجا مي توانيم پاسخ پرسش اعصاب خردکن "چرا آنها توانستند و ما نه" را بگيريم. داور سه دقيقه وقت تلف شده اعلام کرد و عربستان در دقيقه 93 گل برتري را به ثمر رساند.ظاهرا کار تمام شده بود.ورزشگاه رياض منفجر شد و گزارشگر عرب زبان ترانه صعود به جام جهاني را مي خواند.بحريني ها اما وسط زمين ولو نشدند.
آنها اميدوار بودند داوراجازه بدهد يکبار ديگر توپ را به زمين عربستان ببرند و آخرين شانس خود را امتحان کنند. در حاليکه دوربين روي تصاوير شادي پادشاه و امراي عربستان مانور مي کرد بحرين صاحب يک ضربه کرنر شد و همان توپ ثانيه هايي بعد در کنج دروازه عربستان جاي گرفت. بحرين نميخواست بازنده باشد. اين را مي شد از لحظه اي که پس از پذيرفتن گل دوم با تمام نيرو و نفرات به زمين عربستان هجوم بردند،فهميد.وقتي باقي نمانده بود اما بحرين نمي خواست بازنده باشد.
زياد دور نيست. مي توانيم به خاطر بياوريم روزي را که عربستان بحران زده با سه امتياز ايران را ترک کرد و دوباره به صعود اميدوار شد.هشتم فروردين 1388 .پس از گل دوم حريف با احتساب وقت هاي اضافه حدود 10 دقيقه براي جبران مافات وقت داشتيم اما آنقدر شبيه بازنده ها بوديم که نيمکت نشينان عربستان پيش از سوت پايان جشن پيروزي برپا کرده بودند.
در آن 10 دقيقه چه اتفاقي افتاد؟بازيکنان وامانده ايران به تکروي و بازي احساسي روي آوردند،تماشگران سرمربي تيم را زير تازيانه تحقير و دشنام گرفتند و آقاي رئيس جمهور با اخم هاي درهم ورزشگاه را ترک کرد.تيم ملي ايران آنروز يک بازنده تمام عيار بود.شايد چون خودمان مي دانستيم براي برنده شدن کاري نکرده ايم و شکست را بو مي کشيديم.
تفاوت ها در همين نکات به ظاهر کم اهميت نهفته اند.زمانه اي که رقبا قانون حرکت مهره هاي شطرنج را نمي دانستند و ما پياپي آنها را مات مي کرديم گذشته.حالا همه با اصول و قواعد اوليه و حرفه اي آشنا هستند وتيمي برنده مي شود که زيرکي فني و ذهني بالاتري داشته باشد. بحرين در اين سال ها به تيم ديگري تبديل شده. تيمي که براي ديکته کردن برتري اش نيازي به وقت کشي و ارائه فوتبال کثيف ندارد. تيمي که به راحتي آب خوردن با چهار گل ما را شکست مي دهد و يک هفته بعد عربستان را در رياض نقره داغ مي کند.
هفت سال قبل همه از اينکه آنها پس از ممانعت از صعود ايران به جام جهاني با پرچم عربستان دور افتخار زدند مشمئز شديم.آن روز نهايت قدرت بحرين اين بود که جاده صاف کن تيم هاي ديگر باشد. امروز اما ورق کاملا برگشته و ما جاده صاف کن ديگران شده ايم.بحرين در دقيقه 95 دروازه عربستان را باز کرد و پرچم هاي سبز را پايين کشيد.
آنها حالا ديگر آن قدر قوي شذه اند که با پرچم خودشان دور افتخار بزنند.ما هم البته از اينکه رقيب ديرينه سرخورده شد شاد شديم و کمي دلمان خنک شد.زمانه عجيب و غريبي شده.بايد بابت حذف عربستان ازتيمي که از آن متنفر بوديم متشکر باشيم آن هم در حاليکه دست خودمان از جام کوتاه مانده و به تشويق رقبا روي آورده ايم.واقعا در اين 10 سال بر ما و ديگران چه گذشت؟
به نوشته قدس؛ آنها در اين سالها که ما جنگ قدرت به راه انداخته ايم و روي کول فوتبال سوار شده ايم خيلي پيشرفت کرده اند.حالا در رياض تيمي را شکست مي دهند که ما را در ورزشگاه آزادي مقابل چشم 100 هزار تماشاگر شکست مي دهد و چشمان اشک آلود تماشاگران را به رقص عربي مهمان مي کند.
تفاوت فوتبال ما و بحرين در يک دقيقه پاياني بازي اين تيم مقابل عربستان نهفته است.اينجا مي توانيم پاسخ پرسش اعصاب خردکن "چرا آنها توانستند و ما نه" را بگيريم. داور سه دقيقه وقت تلف شده اعلام کرد و عربستان در دقيقه 93 گل برتري را به ثمر رساند.ظاهرا کار تمام شده بود.ورزشگاه رياض منفجر شد و گزارشگر عرب زبان ترانه صعود به جام جهاني را مي خواند.بحريني ها اما وسط زمين ولو نشدند.
آنها اميدوار بودند داوراجازه بدهد يکبار ديگر توپ را به زمين عربستان ببرند و آخرين شانس خود را امتحان کنند. در حاليکه دوربين روي تصاوير شادي پادشاه و امراي عربستان مانور مي کرد بحرين صاحب يک ضربه کرنر شد و همان توپ ثانيه هايي بعد در کنج دروازه عربستان جاي گرفت. بحرين نميخواست بازنده باشد. اين را مي شد از لحظه اي که پس از پذيرفتن گل دوم با تمام نيرو و نفرات به زمين عربستان هجوم بردند،فهميد.وقتي باقي نمانده بود اما بحرين نمي خواست بازنده باشد.
زياد دور نيست. مي توانيم به خاطر بياوريم روزي را که عربستان بحران زده با سه امتياز ايران را ترک کرد و دوباره به صعود اميدوار شد.هشتم فروردين 1388 .پس از گل دوم حريف با احتساب وقت هاي اضافه حدود 10 دقيقه براي جبران مافات وقت داشتيم اما آنقدر شبيه بازنده ها بوديم که نيمکت نشينان عربستان پيش از سوت پايان جشن پيروزي برپا کرده بودند.
در آن 10 دقيقه چه اتفاقي افتاد؟بازيکنان وامانده ايران به تکروي و بازي احساسي روي آوردند،تماشگران سرمربي تيم را زير تازيانه تحقير و دشنام گرفتند و آقاي رئيس جمهور با اخم هاي درهم ورزشگاه را ترک کرد.تيم ملي ايران آنروز يک بازنده تمام عيار بود.شايد چون خودمان مي دانستيم براي برنده شدن کاري نکرده ايم و شکست را بو مي کشيديم.
تفاوت ها در همين نکات به ظاهر کم اهميت نهفته اند.زمانه اي که رقبا قانون حرکت مهره هاي شطرنج را نمي دانستند و ما پياپي آنها را مات مي کرديم گذشته.حالا همه با اصول و قواعد اوليه و حرفه اي آشنا هستند وتيمي برنده مي شود که زيرکي فني و ذهني بالاتري داشته باشد. بحرين در اين سال ها به تيم ديگري تبديل شده. تيمي که براي ديکته کردن برتري اش نيازي به وقت کشي و ارائه فوتبال کثيف ندارد. تيمي که به راحتي آب خوردن با چهار گل ما را شکست مي دهد و يک هفته بعد عربستان را در رياض نقره داغ مي کند.
هفت سال قبل همه از اينکه آنها پس از ممانعت از صعود ايران به جام جهاني با پرچم عربستان دور افتخار زدند مشمئز شديم.آن روز نهايت قدرت بحرين اين بود که جاده صاف کن تيم هاي ديگر باشد. امروز اما ورق کاملا برگشته و ما جاده صاف کن ديگران شده ايم.بحرين در دقيقه 95 دروازه عربستان را باز کرد و پرچم هاي سبز را پايين کشيد.
آنها حالا ديگر آن قدر قوي شذه اند که با پرچم خودشان دور افتخار بزنند.ما هم البته از اينکه رقيب ديرينه سرخورده شد شاد شديم و کمي دلمان خنک شد.زمانه عجيب و غريبي شده.بايد بابت حذف عربستان ازتيمي که از آن متنفر بوديم متشکر باشيم آن هم در حاليکه دست خودمان از جام کوتاه مانده و به تشويق رقبا روي آورده ايم.واقعا در اين 10 سال بر ما و ديگران چه گذشت؟
