حالا وقتشه
فراموش نکنیم که در این مدت هرگز قدمی برای رسیدن به هدف چهارمی برداشته نشده است و حتی در رشته‌هایی پسرفت هم داشته‌ایم. کاراته اوضاعی نابسامان دارد، جودو روی فرم نیست، در کشتی درگیری علی آبادی –یزدانی خرم حتما دردسر ساز خواهد شد و اوضاع سایر رشته‌ها هم مشخص است.
محمد علی آبادی حالا فارغ از همه درگیری‌های مدیریتی در سازمان تربیت بدنی می‌تواند به ورزش آن‌هم تنها دربعد قهرمانی فکر کند. این روزها تمام فکر و ذکر علی‌آبادی کمیته المپیک است. برای همین هم دیروز قصد داشت شال و کلاه کند و برود سر تمرینات تیم ملی کشتی. توجه کنید کشتی همان رشته‌ای است که رئیس آن محمد رضا یزدانی خرم است، اما علی آبادی به همراه دبیرکل کمیته راهی خانه کشتی شد.
به نوشته جوان؛ محمد علی آبادی 3 سال پیش پس از آنکه کاملا اتفاقی توانستیم عنوان ششم بازی‌های آسیایی را کسب کنیم مدعی شد که ایران باید در بازی‌های آسیایی گوانگژو روی سکوی سوم بایستد و بعد به چهارمی هم قناعت کرد و از آن به بعد دنبال تحقق ادعایش بود، اما همیشه روی کاغذ و در جلسات مدیریتی، آنچه که امروز برای تحقق آرزوی ورزش ایران باید رخ بدهد این است که در مدت باقی مانده فرصت از دست رفته جبران شود. امروز علی‌آبادی فرصت رسیدگی به این مهم را دارد.
او می‌تواند تمرکزش را روی ورزش قهرمانی بگذارد و برنامه‌ای تدوین کند که ورزشکاران ایرانی که قرار است 500 نفر باشند در گوانگژو سربلند باشند.
فراموش نکنیم که در این مدت هرگز قدمی برای رسیدن به هدف چهارمی برداشته نشده است و حتی در رشته‌هایی پسرفت هم داشته‌ایم. کاراته اوضاعی نابسامان دارد، جودو روی فرم نیست، در کشتی درگیری علی آبادی –یزدانی خرم حتما دردسر ساز خواهد شد و اوضاع سایر رشته‌ها هم مشخص است.
محمد علی‌آبادی برای اینکه ثابت کند منتقدانش در ورزش درباره او اشتباه می‌کردند باید از این فرصت استفاده کند و حرفش را به کرسی بنشاند، هرچند روی کاغذ و حتی باتوجه به واقعیت‌ها چهارم شدن در بازی‌های آسیایی با پتانسیل فعلی کاری است بس دشوار. با این همه علی‌آبادی می‌داند و نیک می‌داند که حالا وقتشه.
به نوشته جوان؛ محمد علی آبادی 3 سال پیش پس از آنکه کاملا اتفاقی توانستیم عنوان ششم بازی‌های آسیایی را کسب کنیم مدعی شد که ایران باید در بازی‌های آسیایی گوانگژو روی سکوی سوم بایستد و بعد به چهارمی هم قناعت کرد و از آن به بعد دنبال تحقق ادعایش بود، اما همیشه روی کاغذ و در جلسات مدیریتی، آنچه که امروز برای تحقق آرزوی ورزش ایران باید رخ بدهد این است که در مدت باقی مانده فرصت از دست رفته جبران شود. امروز علی‌آبادی فرصت رسیدگی به این مهم را دارد.
او می‌تواند تمرکزش را روی ورزش قهرمانی بگذارد و برنامه‌ای تدوین کند که ورزشکاران ایرانی که قرار است 500 نفر باشند در گوانگژو سربلند باشند.
فراموش نکنیم که در این مدت هرگز قدمی برای رسیدن به هدف چهارمی برداشته نشده است و حتی در رشته‌هایی پسرفت هم داشته‌ایم. کاراته اوضاعی نابسامان دارد، جودو روی فرم نیست، در کشتی درگیری علی آبادی –یزدانی خرم حتما دردسر ساز خواهد شد و اوضاع سایر رشته‌ها هم مشخص است.
محمد علی‌آبادی برای اینکه ثابت کند منتقدانش در ورزش درباره او اشتباه می‌کردند باید از این فرصت استفاده کند و حرفش را به کرسی بنشاند، هرچند روی کاغذ و حتی باتوجه به واقعیت‌ها چهارم شدن در بازی‌های آسیایی با پتانسیل فعلی کاری است بس دشوار. با این همه علی‌آبادی می‌داند و نیک می‌داند که حالا وقتشه.
