در مورد عکاس جنگ در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

جنگ ویتنام نقطه‌ای تاریخی بود که نشان داد حتی بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان نیز می‌تواند در برابر اراده یک ملت شکست بخورد. آمریکا با هزاران سرباز و تجهیزات پیشرفته وارد جنگ شد، اما در نهایت با تحقیر سایگون را ترک کرد؛ شکستی که باید رهبران واشنگتن را به بازنگری در سیاست‌هایشان وامی‌داشت. با این حال، نیم‌قرن بعد همان اشتباهات در عراق، افغانستان و امروز در غزه و اوکراین تکرار می‌شود. رهبران آمریکا نه‌تنها از شکست گذشته درس نگرفتند، بلکه این بار بیش از پیش در دام و تله متحدی چون اسرائیل گرفتار شده‌اند؛ جایی که حمایت بی‌قید و شرط از جنگ و کشتار غیرنظامیان، آمریکا را در جایگاه شریکی در جنایت و بی‌اعتبارتر از همیشه قرار داده است. در دل چنین تاریخ خونباری، نام کاترین لروی می‌درخشد؛ عکاس جوان و جسور فرانسوی که در ۲۱ سالگی با یک بلیت یک‌طرفه به ویتنام رفت تا حقیقت را ثبت کند. او نخستین زن غیرنظامی بود که همراه چتربازان آمریکایی در عملیات پرش هوابرد شرکت کرد، بارها زخمی شد و حتی طعم اسارت را چشید، اما دوربینش هرگز خاموش نشد. لروی از پشت لنز خود نه قدرت و تبلیغات ارتش‌ها، بلکه چهره واقعی جنگ را روایت کرد: کودکان بی‌پناه، سربازان خسته، ویرانی خانه‌ها و انسان‌هایی که قربانی سیاست‌های قدرت‌طلبانه شدند. امروز عکس‌های او همچنان به ما هشدار می‌دهند که تاریخ در حال تکرار است. همان‌گونه که ویتنام به نماد شکست آمریکا بدل شد، غزه و دیگر میدان‌های جنگ نیز می‌توانند یادآور این حقیقت باشند که اتکا به زور و گرفتار شدن در تله سیاست‌های اسرائیل، سرانجامی جز انزوا و شکست برای واشنگتن نخواهد داشت.

تصاویری از خیابان‌های برلین که توسط عکاس حامی فلسطین ثبت شده است

مریم کاظم زاده عکاس باسابقه سال‌های انقلاب و جنگ تحمیلی در ۶۵ سالگی درگذشت.

نخستين عكاس شهيد دفاع مقدس

دیدار با حاضران در عکس‌های عکاس جنگ

چيزي که خودم دنبالش بودم و لنز دوربينم بر آن فوکوس شده بود همه ارزشهاي انساني و والا بودند که در جنگ به منصه ظهور رسيد ايثار شهادت تعبد....اينها خصايل نابي بود که خيلي‌ها فکر مي‌کنند چيزي شعار گونه و به دور از حقيقت بو

اين وضعيت اسفبار، در تمام عرصه‌اي فرهنگي كشور جريان دارد و علي‌رغم شعارهايي كه به‌طور پيوسته از سوي مسئولان فرهنگي كشور در راستاي حفظ و اشاعه فرهنگ مي‌شنويم، كار فرهنگي كردن در زمانه ما، كار بسيار دشواري است و مستلزم پرداخت هزيه‌هاي مالي و روحي فراواني براي فعالان در حوزه‌هاي فرهنگي است.