در مورد اسلحه ژ۳ در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

او با قدرت بدنی‌ای که داشت، سعی کرد لوله اسلحه را به سمت بچه‌ها بگیرد و شلیک کند؛ من هم با قدرت بدنی کمتر از او، چون نوک لوله دستم بود، دائم اسلحه را به‌سوی سقف و یا کف اتاق اهرم می‌کردم. در یک آن، پایم را پشت پایش گذاشتم. و با تمام قدرت انداختمش روی زمین، خودم هم افتادم روی او. نوک ژ۳ از بالای در زد بیرون و با وزن هر دوی ما تا پایین در آمد؛ لوله اسلحه بین در گیر کرد و نوک لوله هم از دست من درآمد...

رزمایش امنیتی، تهاجمی و متحرک نیروی زمینی ارتش در منطقه عمومی غرب کشور، سلاح‌های سازمانی از «ژ۳»، به «مصاف۲» تغییر کردند.

عکسی برای اولین‌بار از سهیل محمودی با یک دست اسلحه ژ ۳، یک دست سیگار منتشر شده که متعلق به روزهای ابتدای انقلاب اسلامی ایران است. محمودی در پاسخ به این پرسش که «جوانی شما مقارن با انقلاب۵۷ است. امروز اگر افراط و تفریط‌تان در گذشته را مرور کنید، به خودتان به صراحت، نقدهایی وارد می‌کنید با آن درجه بالای انقلابیگری. چه مسیری طی کردید که این دگردیسی، حاصل شد؟» گفت: «دیدم و خواندم. قطعا پیشینه خودم را نقد می‌کنم. طرفدار اصلاحاتم، به معنای مبنایی، نه سیاسی. به جوان‌ها هم می‌گویم با شورش به جایی نمی‌رسید. با تغییر در حوزه فرهنگ و افزایش آگاهی به جایی می‌رسید. مگر منِ ۱۷ساله در سال۵۷، چند جای ایران و دنیا را دیده بودم؟ مگر چقدر کتاب خوانده بودم؟» این تصویر و حرف‌های محمودی را می‌بینید و می‌شنوید.

محسن جلال‌پور