کلیات

کشتی خارک یک کشتی پشتیبانی، سوخت‌رسان و تدارکاتی ۳۳ هزارتنی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با شماره بدنه ۴۳۱ بود که در سال ۱۹۷۷ توسط کارخانه جات دریایی سوان هانتر به سفارش ایران در بریتانیا ساخته شد. خارک دو خواهر دیگر هم داشت که به دلیل وقوع انقلاب هرگز ساخته نشدند و با وقوع انقلاب، انگلیس از تحویل همان یک فروند هم طفره رفت، اما با تلاش حقوقی مقامات ایرانی در ۱۹۸۴ و درست در خلال جنگ ایران و عراق و نبرد نفت کش‌ها به ایران تحویل داده شد. نام این کشتی از جزیره خارگ در خلیج فارس گرفته شده‌است. این ناو تا قبل از ورود به خدمت ناوبندر مکران سنگین‌ترین شناور عملیاتی نظامی ایران بود و توانایی میزبانی ۳ فروند سیکورسکی اس‌اچ-۳ سی کینگ یا بل ۲۱۲ را داشت. ناو خارک پس از ناو بندر مکران دومین ناو بزرگ خاورمیانه است و با سیستم بخار آب حرکت می‌کند. برق آن از طریق ژنراتور‌های با توان ۵۰۰ کیلو وات تأمین می‌شود. بخش زیادی از تجهیزات خارک طی سالیان اخیر توسط مهندسین نداجا بومی سازی و اورهال شده‌است و طی ارتقا‌های جدید حتی ۲ گاتلینگ نواخت بالا یا سامانه دفاع نزدیک دریایی فالانکس سامانه کمند برای دفاع هوایی لایه نهایی در جلو کشتی نصب گردیده بود.

این کشتی به همراه ناوشکن الوند در ۲۲ فوریه سال ۲۰۱۱ با وارد شدن به کانال سوئز و حرکت به سمت سوریه برای شرکت در یک مانور در آن کشور خبرساز شد. این اولین بار پس از انقلاب اسلامی ایران در ایران بود که کشتی‌های ایرانی از این کانال عبور می‌کردند.

غرق شدن

این ناو بنا به دلیل نقص فنی در شامگاه ۱۱ خرداد ۱۴۰۰ دچار انفجار و آتش‌سوزی در دیگ بخار خود گردید و با وجود بیش از ۲۰ ساعت تلاش خدمه به دلیل گسترش آتش‌سوزی، این ناو سحرگاه روز ۱۲ خرداد ۱۴۰۰ در مناطق کم عمق بندر جاسک غرق شد.