در مورد مدیران میانی در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

عموما در ادارات دولتی در ایران کار اصالت ندارد، دیده شدن توسط مدیر و یا ماندن تا پاسی از شب در کنار دست مدیر است که اصالت دارد. حضور کارمندان در بخشی برای سرگرم کردن مدیر مربوطه است. به همین دلیل، اگر کارمندانی کارشان را در دورکاری بموقع و با کیفیت لازم هم انجام بدهند، نمی‌توانند رضایت مدیر را به دست آورند، چون مدیر از فقدان سرگرمی دچار کلافگی می‌شود. در برخی ادارات هم تصور مدیر این است که کارمندان باید برای او کار انجام دهند و نه برای سازمان یا نهاد مربوطه. برای همین به فرض انجام کار در زمان مقرر و کیفیت مورد نظر در شرایط دورکاری، مدیر احساس می‌کند که چرا کارمندانش (رعایا) حضور به هم نرسانده اند و او از آنان مکدر خاطر می‌شود.

در دو سال اخیر که دولت یازدهم سر کار آمده است، بحث اصلی آنان که به این دولت رأی داده اند، تغییر مدیران میانی دولت قبل است. هر گاه نیز در مورد عملکرد از آنان سؤال می شود، گناه را به گردن مدیران دولت قبل می اندازند. اینجاست که باید از وزرای سیاسی دولت خواست یک بار برای همیشه مدیران خودتان را منصوب کنید، اما خدا وکیلی دیگر برای کوتاهی تان بهانه نیاورید.