لئوناردو فیبوناچّی (Leonardo Fibonacci) (حدود ۱۱۷۰ م – حدود ۱۲۵۰ م) نخستین ریاضی‌دان بزرگ اروپا در قرن سیزدهم میلادی است. از آنجایی که زادگاه او شهر پیزا در ایتالیا بوده، به لئوناردو دا پیزا نیز معروف است. بیشتر کار‌های وی مأخوذ از آثار ریاضی‌دان‌های مسلمان، به‌خصوص خوارزمی،  کرجی و ابوکامل‌ می‌باشد. از میان ۶۹ مسئلهٔ ابوکامل، بسیاری عیناً یا با اعداد تغییریافته در آثار فیبوناچی آمده‌اند.

 

---

لئوناردو به علت حرفه پدرش، گوگلیمو بوناتچی که بازرگانی بود به کشور‌های بسیاری از جمله مصر و سوریه و … مسافرت نمود. این سفر‌ها او را با ریاضیات اسلامی آشنا کرد. وی که به برتری روش‌های محاسبه مسلمانان پی برده بود پس از بازگشت به زادگاه خود در سال ۱۲۰۲ حاصل آموخته‌های خود را با نوشتن لیبر آباکی (به معنای کتاب حساب) منتشر ساخت.
فیبوناتچی در لیبر آباکی دستگاه شمارش هندی–عربی را برگزید. این کتاب تأثیر فیبوناتچی از ریاضیدان‌های مسلمان (با خصوص خوارزمی، ابوکامل و کرجی) را نشان می‌دهد. این کتاب از نظر محتوا بر آثار ریاضیدانان اسلامی برتری ندارد، اما از نظر تنظیم و همچنین برهان‌های موجود در آن اثر قابل توجهی است.

 

---

معرفی سیستم اعداد اعشاری به عنوان جایگزینی بسیار کارآمدتر به جای سیستم اعداد رومی که استفاده از آن از زمان امپراتوری روم رایج بوده‌است از جمله مهم‌ترین کار‌های این ریاضیدان بزرگ در طول حیاتش بوده‌است. وی در ابتدای اولین بخش از کتاب خود به نام لیبر آباکی در مورد این سیستم چنین می‌گوید:

«نه رقم هندی وجود دارد: ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸، ۹ که به‌وسیله آن‌ها و همچنین علامت ۰ که در عربی صفر نامیده می‌شود می‌توان هر عددی را به شیو‌های که توضیح داده خواهد شد نوشت.»