نقدهای صریح رهبر انقلاب به غفلت در نظارت بر فیلم‌ها چه تحولاتی در پی دارد؟
با وجود گذشت چندین روز از بیانات رهبر انقلاب پیرامون غفلت در نظارت برخی مسئولین بر فیلم‌ها که مبانی قضایی جمهوری اسلامی را زیر سؤال می‌برند، متولیان امر در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان سینمایی در این زمینه واکنش نشان نداده‌اند و این در حالی است که انتظار جدی نسبت به واکنش عملی در این زمینه وجود دارد تا جهت‌گیری آثاری تولید در این عرصه بیش از پیش در مسیر منافع ملی ایران باشد.
به گزارش «تابناک»؛ رهبر انقلاب به تازگی در ارتباط تصویری با همایش سراسری قوه قضائیه بیان گزارش زبانی و آماری به مردم را لازم اما ناکافی دانستند و با اشاره به ضرورت بهره‌گیری از هنر و ظرفیت‌های رسانه‌ای در ارائه گزارش فعالیت‌ها گفتند: «متأسفانه با غفلت برخی مسئولان مربوط در عرصه نظارت بر فیلم‌ها، شاهد نمایش فیلم‌هایی هستیم که اساس و مبانی قضایی جمهوری اسلامی را زیر سؤال می‌برند. غربی‌ها بر خلاف واقعیت، در فیلم‌های سینمایی، دادگاه‌های خود را عرصه عدالت محض نشان می‌دهند، ولی ما حتی در ارائه واقعیات کشور از ظرفیت‌های هنری و رسانه‌ای بهره نمی‌گیریم و گاهی بر عکس نشان می‌دهیم.»
بیانات رهبر انقلاب واضح و کم‌سابقه به نقد نوع نظارت بر آثار سینمایی تولید و همچنین متولیانش اشاره داشت که قاعدتاً این نقد را متوجه مسئولان سازمان سینمایی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌نماید. تصور می‌شد پس از این نقدهای صریح رهبری معظم انقلاب، شاهد واکنش سریع و به اندازه متولیان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به ویژه سازمان سینمایی باشیم اما اتفاقی رخ نداده و اگر واکنشی نیز نسبت به این اتفاق بوده، دست‌کم رسانه‌ای نشده است.
این اتفاق گمانه‌زنی‌هایی درباره احتمال تغییر و تحولاتی در سازمان سینمایی را نیز در پی داشت؛ اما مشخص نیست آیا این گمانه‌زنی‌ها تا چه میزان جدی است. سوای اینکه تغییرات نظارتی در روش‌ها و فرآیندها یا عوامل ارشد مجری و ناظر در وزارت فرهنگ و ارشاد را شاهد باشیم، تصور می‌شود یکی از مباحثی که فحوای کلام رهبری انقلاب به آن اشاره داشت، تولید آثار سینمایی با در نظر داشتن نظرگاه منافع ملی است؛ یعنی اگر مبانی قضایی به کل زیر سوال برود و تصور منفی نزد عموم مردم نسبت به این مبانی شکل بگیرد، در نهایت به نفع کشور خواهد بود یا نه؟ پاسخ قاعدتاً منفی است.
شاید مصداقی کردن بحث و تمرکز بر چند فیلم سینمایی، اساساً کل موضوع را به حاشیه بکشاند؛ بنابراین به نظر می‌رسد، بحث ضروری در تعریف منافع ملی در تولید آثار سینمایی و تاکید بر در نظر داشتن این مبانی منافع ملی در حین خلق آثار است. این اقدام که بخشی از آن نیز مبانی قضایی را شامل می‌شود، یک دورنمای تازه را نزد سینماگران کشورمان مشخص می‌کند و یک جهت‌گیری مشخص را برای فیلمسازان در پی دارد که حاصلش خلق آثاری است که به تقویت روابط دولت ـ ملت منجر می‌شود.
شاید یکی از دلایلی که چنین شرایطی پیش می‌آید، نبود یک سیاست گذاری بلند مدت برای سینمای ایران است که بخشی از این سیاست گذاری نیز می‌تواند در قالب یک سند توسعه مورد توجه قرار گیرد. اگر نگاه بلندمدتی به سینمای ایران باشد و راهبردها و روش‌ها مبتنی بر دوره‌های مدیریتی کوتاه مدت بر عرصه هنر به ویژه سینما نباشد، جهت‌گیری‌ها بیش از این به اهداف کشور نزدیک‌تر است و منافع ملی در خلق آثار پررنگ‌تر از اکنون عیان خواهد بود.
