پایانِ آیان
کهنسال ترین رییس فدراسیون جهانی بین رشته‌های ورزشی و یا بهتر بگوییم، پیرترین مدیر فعال ورزش دنیا از مسوولیت خود کنار رفت.
تاماش آیان در یک خانواده مجاری ساکن در رومانی بدنیا آمد، چند ماه پیش از آغاز جنگ جهانی دوم . او و خانواده اش پس از مهاجرت به بوداپست، تا مقطع دکترای تربیت بدنی در بوداپست ادامه داد و انواع مسوولیت های ورزش را در کشورش برعهده گرفت.
آیان از سال هزار و نهصد و هفتاد و پنج به مدت بیست و پنج سال دبیرکل فدراسیون جهانی وزنه‌برداری بود و شانزده سال از این دوران را دبیرکلی کمیته ملی المپیک مجارستان را برعهده داشت.
آغاز ریاست او در فدراسیون جهانی از سال دوهزار میلادی آغاز دوره اقتدار مدیریت او بود. جلوس او بر صندلی ریاست وزنه برداری جهان همزمان شد با احیای قدرت وزنه‌برداری ایران در مسابقات قهرمانی جهان و المپیک ... آیان مطلقا حرف اول و آخر را در این ورزش می‌زد و حرف و سلیقه او برابر با قانون و حتی بالاتر از آن بود. او سلیقه خاصی در مدیریت داشت، گاه این سلیقه به نفع یونان بود، گاهی به نفع ایران، گاهی به نفع قزاقستان و گاهی کشوری دیگر.
خب قاعدتا برخی‌ها از این سیاست منتفع و برخی دیگر ضرر می‌کردند، اما جمله کشورهای دنیا تا همین اواخر تابع این سیاست نانوشته آیان بودند و بدلیل روش خاصی که همگی در قهرمان پروری و رسیدن به مدال داشتند، سعی می کردند اعتراضی نکنند. اما آنچه پایه‌های تخت سلطنت آیان را سست کرد، رسیدن توماس باخ آلمانی به ریاست کمیته بین‌المللی المپیک بود. او نرم نرم همه مدیران توتالیتر و اقتدارگرای ورزش دنیا را کنار زد و تقریبا تمام راه های اعمال قدرت آیان در وزنه‌برداری را محدود کرد تا اینکه بالاخره پروبالش را چید و او نیز دیروز بازنشسته شد.
آیان آخرین مدیر از نسل مدیران قدیمی و اقتدارگرای ورزش دنیا بود. وزنه‌برداری پس از او چگونه ورزشی خواهد بود و چه فرد یا گروهی جای او را خواهد گرفت؟
