اولین شنبه پس از استعفای حسن روحانی از ریاست جمهوری!
تابناک؛ سید مسلم بهشتی نژاد؛ در یک ماه اخیر در چندین نوبت بحث استعفای حسن روحانی و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری همراه با انتخابات مجلس شورای اسلامی مطرح شده است. عباس عبدی اولین فردی بود که بحث استعفای روحانی را مطرح کرد؛ بن مایه استدلال وی در این زمینه این است که شکاف و تنش بین دولت و بخش‌های دیگر حاکمیت آنقدر گسترده شده که عملا دولت از هر گونه تصمیم گیری حتی در سطوح خرد هم عاجز است و برای حل این مساله یک تصمیم عاجل لازم است.
او می‌گوید سیستم کنونی ایران مانند ماشینی است که نصف آن برای یک نفر و نصف دیگر آن برای دیگری است و البته این ماشین بنزین هم ندارد و به درد هیچکس نمی‌خورد یا در مثال دیگری می‌گوید این وضعیت، شده عین طلاق عاطفی! نه می‌توانند با هم زندگی کنند و نه می‌توانند از هم جدا شوند. این وسط، فقط فرزندان و خانواده هستند که دارند آسیب می‌بینند و دود به چشم آنها میرود. پیشنهاد او انصراف دولت از حضور در چنین وضعیتی و کنار کشیدن است. حال حاکمیت، پس از روحانی خودش تصمیم بگیرد که چه کار کند؛ انتخابات زودرس برگزار یا اینکه کسی را به ریاست جمهوری منصوب کند.
فرض کنید پیشنهاد استعفای روحانی عملی شد و امروز اولین شنبه پس از استعفای روحانی است. روحانی رفته و دولت یا با سرپرست اداره می شود و یا انتخابات برگزار شده و فرد دیگری دولت را در دست گرفته؛ آیا مسائل و مسکلات حل خواهد شد؟ نیروهای جناح رقیب دولت هم که مشخص است، چه کسانی هستند و توانایی آنان چه میزانی است به مثال‌های عبدی برگردیم، تا اصل قضیه ایده استعفای روحانی را برای حل مشکلات بررسی کنیم.
مثال اول: آیا طلاق گرفتن پدر و مادری که با هم نمی‌توانند ادامه دهند، مشکلی از فرزندان حل میکند؟ اگر در مثل عبدی، فرزندان، همان شهروندان ایران باشند، طلاق، فقط تکلیف پدر و مادر را روشن میکند و اتفاقا این فرزندان هستند که آواره میشوند. صورت ظاهرا مساله نشان می‌دهد، طرح مساله استعفا نه برای حل مشکلات مردم، بلکه برای بار خود از مهلکه بیرون کشیدن است، اینکه یک جناح یا یک فرد، خودش را از این وضعیت بیرون بکشد و شهروندان را به حال خود رها کند.
مثال دوم: فرض کنید سیستمی که او آن را به ماشینی تشبیه میکند که نصف آن از آن دیگری و نصف دیگر آن برای یکی دیگر است و البته بنزین ندارد، بخواهد تکلیف خود را روشن کند؛ مثلا یکی از مالکان، کنار بکشد و ماشین بدون بنزین را در اختیار دیگری قرار دهد؛ آیا ماشین راه خواهد افتاد؟ بنزینی برای آن تامین خواهد شد؟ این سیستم راه خواهد افتاد و شهروندان از آن استفاده خواهند کرد؟ در مثال دوم هم هدف رها کردن و رفتن است و مسئولیت در قبال شهروندان نپذیرفتن است.
پس ایده استعفای رئیس جمهور، ناظر به حل مشکلات کشور نیست، کنار کشیدن یک فرد یا یک جناح از مهلکه‌ای است که در آن گرفتار آمده ایم و اساسا می توان گفت ایده استعفا یک دوئل بین دو جناح کشور است؛ با این ایده که جناح مستقر در دولت مدعی شود آنقدر جناح مخالف سطح تنش را بالا برده که اساسا نمیشود کار کرد یا تصمیم گرفت؛ لذا کنار میرود و کار را به همان جناح مخالف می‌سپارد که یا او هم ناتوان است یا اینکه مجبور می‌شود تن به همان مسائلی بدهد که پیشتر با آن مخالفت کرده است؛ اما آیا تضمینی هست که حتی با تن دادن به همان مسائل هم مشکلات مردم و کشور را بتواند حل کند؟ طبیعتا پاسخ این است که تضمینی نیست و آن گروه و جناح باید خودش پاسخگو باشد و مسئولیت بر عهده بگیرد! این مساله باز هم جدال جناحین است و مردم و کشور در آن جایی ندارند.
با وجود این، اکنون چند گزاره در مورد وضعیت کشور هست که باید آنان را بررسی کرد.
اول: تنش در کشور بین دولت و سایر ارکان حاکمیت بالاست و همین تصمیم گیری‌های کلان را با مشکل مواجه کرده و برای تدبیر امور لازم است که این تنش‌ها کاهش یابد.
دوم: طرح ایده استعفای دولت هرچند در ظاهر برای کنار کشیدن یک طرف به قصد کاهش تنش است، در نهایت نه برای تدبیر برای اداره امورکشور که برای زورآزمایی جناحین کشور است.
سوم: مخالفان دولت طرح استعفای دولت را طرحی اسرائیلی می‌دانند که در ادامه پروژه بی دولت سازی در لبنان و عراق در ایران هم در حال انجام است و با آن مخالف هستند و البته تنش را هم با دولت کاهش نمی‌دهند.
چهارم: دولت استعفا را نمی‌پذیرد و اگر چه رئیس دولت گفته است که برای مردم آماده هر گونه فداکاری است، اما استعفا را فداکاری نمی‌داند و در عین حال او هم نمی‌خواهد از میزان تنش کاسته شود.
در چنین وضعیتی سوال اساسی این است که چه باید کرد؟
مسائل اساسی کشور که عدم تصمیم گیری درباره آن کشور را ممکن است به بن بست کشانده باشد، بعید است از تعداد انگشتان یک دست بیشتر باشد؛ این مسائل اساسی با وجود هر دولتی از هر جناحی تا اجماع در مورد آن متکی به خواست مردم شکل نگیرد، همچنان و برای سالها، به عنوان معضل باقی خواهند ماند و هر دولتی و در مجموع کل حاکمیت را با فرسایش روبرو میکند. شرایط کشور هم به گونه‌ای نیست که مردم منتظر زورآزمایی جناحین کشور باشند؛ اگر طرح خروج از حاکمیت در زمان آقای خاتمی، گرو کشی سرمایه اجتماعی اصلاح طلبان برای فشار بر حاکمیت بود، اینک سرمایه اجتماعی هر دو جناح کشور شدیدا رو به افول دارد و این مساله ضرورت اجماع حول مسائل اصلی کشور مبتنی بر خواست مردم را فوری‌تر جلوه گر کرده است.
اینکه مکانیسم اجماع حول مسائل اصلی کشور بر چه چارچوبی استوار شود؛ کار چندان دشواری نیست؛ اما پیش شرط آن اول احصاء این مسائل اصلی کشور، دوم تن دادن به همه به راه حل‌های بهینه و سوم همراه کردن بدنه اجتماعی در سطح نخبگی و هم چنین در سطح توده مردم با استفاده از ابزار تبلیغاتی با مکانیسم اقناعی است. ممکن است در شرایط کنونی گفته شود که شورای عالی هماهنگی اقتصادی در کشور برقرار است و رهبری هم مصوبات این شورا را مورد حمایت داده اند و میدهند؛ اما این شورا نه برای مسائل و مشکلات بنیادین کشور که برای اداره امور جاری و به ویژه اقتصادی کشور است و همچنین تصمیمات این شورا در بدنه اجتماعی با همراهی بدنه اجتماعی نیروهای سیاسی موجود و حتی ساختار حاکمیتی صورت نمی‌پذیرد. در واقع اجماع حول مسائل مهم کشور با بالا بودن تنش در بین گروه‌های سیاسی، ممکن نیست. مساله بنزین نشان داد، هرچند تصمیمات این شورا برآیند عقلی جمعی سه قوه موجود در کشور است، همراهی بدنه اجتماعی همه گروه‌ها را به دنبال نداشت؛ آن هم موضوعی چون بنزین که حساسیت سیاسی بالایی نداشت. باید به جای استعفا با اجماع سطح تنش را پایین آورد؛ هزینه اجماع، کوتاه آمدن از منیت‌های شخصی و جناحی است و احتمالا حل مسائل اساسی کشور. کسی می‌داند هزینه استعفا و ادامه تنش در سطح بالا چه خواهد بود؟
ممکن است دو ادعای دیگر هم مطرح شود:
اول: گفته شود تجربه نشان داده در وضعیت های اینچنینی که کشوری در بن بست به سر می برد با استعفای یک دولت و آمدن دولتی جدید، وضعیت اداره یک کشور بهتر شده است. در پاسخ می توان گفت در ایران امروز، بحث بر سر مسائل اساسی کشور است که یک دولت از هر جناحی توان حل آن را ندارد؛ فقط اجماع بین نهادهای کلیدی است که مسائل اساسی و معطل مانده کشور را حل می کند؛ آن هم متکی به نظر مردم و واقعیت جامعه، چون بدون در نظر گرفتن این دو، شاید نهادهای مختلف اصلا مشکلی حس نکنند که بخواهند آن را حل کنند.
دوم: گفته شود جریانی که مخالف دولت است و دولت را ناکارآمد معرفی می کند،خودش قدرت را در دست بگیرد، در این صورت خودش پاسخگو هم خواهد بود، در متن به این ادعا البته پاسخ داده شده؛ به فرض که چنین اتفاقی افتاد و او هم نتوانست مشکلات کشور را حل کند. تکلیف مردم و کشور چه می شود؟ جز این است که هزینه ای به هزینه ها اضافه می شود؟
مشکل جای دیگری است 
| 
تو این مملکت، مسئولان برداشته نمیشوند بلکه از پستی به پست دیگر جابجا میشونداگر فکر میکنید با تغییر رئیس دولت، مشکلات مملکت حل میشه، زهی خیال باطل. فقط اگر مسئولان نالایق عزل بشوند شاید بشه امیدوار به اصلاح این مملکت بود
| دقیقاً کجا؟! با رسم شکل!! نشان دهید | تغییر رئیس جمهور مثل تغییر نخست وزیر است 
| یعنی چقدر باید واضح باشه بین همه ما قضیه که با جمله ای همه بفهمند منظورتان چیست | مشکل یک چیز بیشترنیست : گره زدن سرنوشت کشور ومعشیت ملت به برجام نافرجام شکست خورده ! | بزودی با رد اف ای تی اف وخروج رسمی ایران ازبرجام روحانی استعفا خواهد داد | اقایان انقدر چوب لای چرخ طرحهای دولت انتخاب شده مردم گذاشتند حالا در تنگنا ماندهاند که چه باید کرد خوب این دولت که طرحهایش را قبول ندارید استعفا هم که ندهد پس بهترین راه از نظر شما ان است که فقط حرف شما را گوش کند | طرح این عنوان انحراف افکار از مشکل آلودگی هوا و ... است | با 124 تماس بگیرید 
| پست ریاست جمهوری و مجلس در ایران اضافه هستند و باید کلا حذف شوند یک نخست وزیر و شوراهای محلی کافی است و اینهمه پول هم بیخودی هزینه نخواهد شد و فساد کمتر میشه 
| هرچند تحریم ها مشکلات وحشتناکی برای کشور و مردم به وجود آوردند ولی شاید این به قول بعضی هاتحریم نعمت هست. تا ارزش تخصص را بداند. بداند پول مفت نفت همیشه نیست. عمه من هم اگه پول مفت بدین بهش بلده بزرگترین وزارت خانه را هم اداره کنه. برای همینه که تو ایران کسی به تخصص ارزشی قائل نیست. مدیریت اینه که کارآفرینی کنه، پول در بیاره، ایده جدیدی بده... پول مفت را همه بلدند خرج کنند. | همه این استدلال ها سفسطه ای بیشتر نیست.مشکلات حل بشه یا نشه کسی که توان اداره مملکت رو نداره باید بره کنار تا عبرتی بشه برای کسانی که وعده های پوچ به مردم میدن،والسلام. | چرا دوره احمدی نژاد این طرح ها مطرح نشد؟ | اگر به فرض محال برجام به سرانجام میرسید و وضعیت مملکت کمی بهتر میشد که ما بودیم انجام دادیم .حال که وضعیت رو به افول است مشکل جایی دیگریست | منظورشان از شکاف و تنش بین دولت و بخش‌های دیگر دقيقاً اينست كه اجازه مذاكره بدون محدوديت و سر همه چيز حتي ناموس مملكت و مردم است كه به ايشان داده نشده است. ايشان مدعي هستند اگر مذاكره را تا آخرش اون طور كه دلشون مي‌خواست پيش ميرفتند مشكلات مملكت حل ميشد. | دولت قبل خیلی وضع بهتر از الان بود برای مثال اول: اگر رابطه مردم ایران با مسئولان را مانند رابطه والدین و فرزندان می دانید باید بگویم هیچ والدینی با فرزندان خود چنین رفتاری نمی کند وضعیت زندگی مسئولان و مردم نشان دهنده این واقعیت است | خیر بعضی والدین میکنند مثل والدین من . منم امسال مهاجرت میکنم 
| اگر مثال شما درست باشد این والدین ما نیستند بلکه نا پدری و نا مادری ما هستند،تا حدودی هم فکرشو کردم درسته | کشوری که دو تا وزیر خارجه داره که مخالف هم هستندآخرش بهتر از این نمیشه | اول اینکه مسئولان از همین مردمند، پس اشتعداد کشور ما همین است. دوم اینکه بقول امیر کبیر کشور مردم فهیم می خواهد، | شاید منظورشان نامادری و ناپدری باشد انتخابات زود رس؟؟!!! مگه قراره کسی هم رای بده ؟!!
| اصلا مهم نیست مردم چقدر تو انتخابات شرکت کنن مهم اینکه که چقدر رای از صندوق در می یاد | اگر حتی یک نفر هم از مردم در انتخابات شرکت نکند، فردای انتخابات تیتر همه روزنامه ها این است: حماسه مردم پای صندوق های رای!!! | روحانی باید شجاعانه بایستدو با شهامت مشکلاتش را
به مردم بگوید
و استعفابدهد
و تند رو ها را با این همه مشکلاتی که خودشان برای مردم و کشور به بار آورده اند تنها بگذارد
تا پاسخگوی مردم باشند !؟
مرگ یکبار
شیون یکبار
| تو رو خدا الان نگاه رسانه ملی کن قبل از انتخابات...ایران تو را به مهر ما چیدن
...ایران ای مظهر شرف
ما برای خاک ایران ...
خلاصه پر میشه از این شعرااااا
| فردا 120ملیون رای از صندوق در میاد | آره من و تو بعد پخش آهنگ وطنم !! | مطمئن باش مردم پاي صندوقهاي راي ثابت قدم خواهند ايستاد. | برای من چیزی بغیر از زودرس و دیررس بودن انتخابات مطرح است !!! آنهم اینکه تجربه به من ثابت کرده تخصصی در انتخاب ندارم ،چون به تک تک رؤسای جمهور قبلی رای دادم که تایید صلاحیت شورای نگهبان را هم داشتند ولی هر کدام به نوعی مسئله دار از آب درآمدند.یکی شد فتنه ای ،یکی شد جریان انحرافی یک شد روحانی که هر روز به استخر و فلان حواله اش میدهند و خودش هم مردم را ریشخند میکند.لذا به این نتیجه رسیده ام کناری بنشینم تا آنهایی که فهیم تر هستند و معمولا صدای رساتری هم دارند کسی را انتخاب کنند شاید این طلسم شکسته شود و یک رئیس جمهور خوب درجه یک فرد اعلا بر مسند قدرت تکیه بزند و ما و کشور را از اینهمه سختی برهانند.پیشاپیش دعا گوی کسانی هستم که میخواهند فهم و درک خود را بجای بنده حقیر بصورت تمام و کمال بکار گیرند و انتخاب کردن خوب را لااقل به .بنده بیاموزند هنوز جرات استعفا دادن در هیچیک از ارکان ما دیده نمیشود/ سوال اینکه مگر استعفا در کشورهای پیشرفته ارکان ان کشور را تعطیل میکند؟ | در کشورهای پیشرفته ارکان کشور افراد و مسئولانش نیستند اما در کشور ما ارکان کشور اشخاص هستند یک جواب ساده دارد و ان اینکه چه طور اقای روحانی در دور اول توانست تورم را به زیر ده درصد برساند ان هم زمانی که بلرجام نبود؟پاسخ ان چند وجهی است اما اگر سرکوب ارزی نمی کرد و می گذاشت دلار یک مقدار پایین بیایید که باید میرفت و بعد با تورم اجازه افزایش ان و برخی بخش ها مثل مسکن می داد ان تورم بیشتر ۱۲ درصد نمی شد حتی اگر برجام شکل نمی گرفت
ولی وقتی سیاسی کاری در اقتصاد به بهانه های انتخابات دور دوم سرکوب قیمتی کرد کار از یک سوراخ چند بار گزیده خواهد شد با اینکه تجربه این کارها در قبل عاقبت خوشی نداشته
پس بدون اتفاقا خیلی نقش دارد تفکر حاکم بر دولت که چه فکری می کند
| این درست است اما مسئله اصلی را فراموش کردی و آن موسسات مالی و اعتباری بودند که پولهای کلانی را خوردند و بدهی اش را برای دولت گذاشتند و رفتند و دولت هم از جیب ملت برداشت تا جای آن را پر کند. علت این وضعیت آن است | آقای طیب نیا وزیر اقتصاد بودند که توانستند تورم را در دور اول به زیر ده درصد ببرند نه آقای روحانی | دولت که همان صنعت بیمه است مجبور نیست همه بار ضررهای این موسسات را بر دوش بکشد و تا یک سقفی هزینه ها را می پردازند رییس جمهور و وزرا و نمایندگان مجلس اختیارات لازم را ندارند. سیاست خارجه ما باید اصلاح بشه. به دانش و تخصص افراد باید بها داد. اکثر امورات باید به طور تخصصی مدیریت بشه. همچنین در مورد مسائل مختلف هم با تصمیمی با نظر متخصصان گرفته بشه. باید کیفیت تولید داخلی را بالا برد. همچنین با استفاده از توان نخبگان باید به سمت مستقل شدن بریم.باید برای قانون احترام قائل شد نه برای افراد. خیلی از مسائل را باید به رفراندوم بزارن و بعد اجرا کنن. وگرنه با رفتن یک نفر مشگلی حل نمیشه. به عنوان نمونه در انگلیس چندین بار در مورد خروج از اتحادیه اروپارفراندوم برگزار کردن. همچنین در آمریکا این روزها فرد اول مملکت رو به خاطر تخطی از قانون میخان استیضاح بکنن | جالبه، همه مسئولين اختيار لازم را ندارند! مثال سومی هم هست یعنی اگر زمین را به شهروندان یا همان ملت ایران تشبیه کنیم آنوقت این زمین (خاک) نخواسته باشد آن ماشین در مثال 2 روی آن راه برود !!!!! و یا دیگر تحمل آن والدین در مثال 1 را نداشته باشد !!!! تکلیف چیست!!؟؟! | این یادداشت از این منظر نوشته شده که اساسا ملت رعیت اند و حقی برای خواستن و نخواستن ندارند!!! خخخخخخخخخ 
| تو ایران نگاه همیشه ارباب رعیتی بوده.حتی خود ملت هم دولت رو به چشم والدین نگاه میکنن که باید بهش پول تو جیبی بدن. تو یک خبر دیگه هم این نگاه رو میتونی از سرتیترش بفهمی: " دولت در سال فلان چقدر خرج هر ایرانی کرده" انگار که دولت از خونه پدرش پول آورده داره خرج ملت میکنه! دولت مثل مدیر آپارتمان پول رو جمع میکنه و بعدش هزینه میکنه همه چي ارزون ميشه دلار ميشه 5 تومن اجناس به نصف كاهش پيدا ميكنه حقوقا ميره بالا توسعه علمي و .... اگر قدر روحانی را ندانیمخداوند متعال نابودمان میکند مخصوصا تمامیت ایران از بین میرود چرا که او مصداق مصدق است
| سید جان دلت خوشه هاااایا شایدم داری طعنه میزنی
دقیقا قدر چی روحانی رو باید بدونیم؟؟؟؟؟
دولت تدبیییییییر در همه چیز مدبرانه عمل میکنه مگه نمیبینید
| هنوزم که هنوزه گرفتار دولت تدبیر و دولت بهار و دولت اصلاحات و ... هستیدهم بازی خوبی هستید
| قدر کدام عملکرد روحانی را باید بدانیم ؟ گرانی - تورم - بی تدبیری - بی خیالی و و و و و و من که در هر دو دوره به روحانی رای دادم الان پیش خانواده خودم شرمنده ام که چرا اصرار کردم که آنها به روحانی رای دهند | البته بیشتر شبیه حمید لولایی میمونه تا مصدق | قدر بردارش را هم باید دانست