سفارت ایران در کرواسی پاداش عوامل رسانه‌ای دولت!

پس از اینکه محمدرضا صادق، یکی از مشاوران رسانه‌ای سابق رئیس جمهور، بدون هیچ سابقه دیپلماتیکی به عنوان سفیر ایران در کرواسی منصوب شد و کلید سفارت ایران در زاگرب را به دست گرفت، برخی خبر‌ها حاکی از این است که جانشین وی نیز از عوامل رسانه‌ای نزدیک به رئیس جمهور است که او هم مانند سفیر پیشین هیچ سابقه دیپلماتیکی ندارد!

به گزارش «تابناک»؛ به نظر می رسد، کشور کرواسی در دو دولت اخیر حسن روحانی مانند صله و پاداشی است که رئیس جمهور به نزدیکان خود می بخشد. پیشتر از این، در دوران قاجار و پهلوی، وقتی می خواستند یک مخالف سیاسی حاکمیت را از وطن دور کنند تا از نقش آفرینی وی در مسائل داخلی کشور جلوگیری نمایند، به سفارت کشورهای دیگر می فرستادند، آن هم بدون توجه به منافع ملی کشور و مردم. در این دوره هم همین کار البته در قالب پاداش به نزدیکان در حال تکرار است، آن هم بدون توجه به منافع ملی مردم و کشور.

عموما هم انتصاب فاقد تخصص به سمت سفارت ایران در کشورهای مختلف، این گونه توجیه می شود که مرسوم است در دنیا در کنار سفرای حرفه ای که از طریق وزارت امور خارجه تربیت شده و پرورش یافته اند، سفرای سیاسی هم منصوب می شوند که انتصاب آنان بر اساس ملاحظات سیاسی است؛ اما این نکته گفته نمی شود که افراد سیاسی که در کشورهای دیگری به سمت سفیر انتخاب می شوند ـ هرچند در وزارت امور خارجه پرورش نیافته اند ـ عموما افرادی هستند که تجربیات بین المللی فراوانی دارند که می توانند به قدر کفایت منافع یک کشور را تأمین کنند و یا در حوزه ای تخصصی مانند حوزه های امنیتی و یا روابط بین الملل و اقتصاد، آنقدر در مجامع بین المللی شرکت کرده اند که می توان از آنان به عنوان نماینده یک کشور، که حداقل صلاحیت های لازم را دارد، استفاده کرد؛ اما وقتی در ایران یک سفارتخانه خاص و آن هم کرواسی به نزدیکان رئیس جمهور داده می شود که در امر دیپلماسی سابقه و یا تخصصی ندارند، افکار عمومی به این سمت متمایل می شود که پست سفارت در این دولت فرمایشی و برای جبران پاداش خدمت داده می شود.

این در حالی است که وزارتخارجه سرشار از نیروهای جوانی است که تربیت دیپلماتیک یافته، مأموریت های موفق متعددی را پشت سر گذاشته و آماده اند که تجربیات خود را برای تأمین منافع ملی ایرانیان به کار گیرند؛ اما متأسفانه همواره این جوانان توانمند یا پشت سر کهنسالانی که از ابتدا تا کنون سفیر بوده و هستند و نمی خواهند لباس خدمت را از تن خود درآورند، متوقف شده اند و یا پشت سر سیاسیونی که برای پاداش به سفارت منصوب می شوند، درجا زده اند.

بیشتر بخوانید

• در مورد کشور کرواسی چه می دانید؟

با وجود این، گاهی شنیده می شود همین سفرایی که بدون تخصص و سابقه دیپلماتیک، منصوب شده اند در تأمین منافع ملی ایرانیان، کمتر از دیپلمات های وزارت خارجه نیستند. در صورت صحت این مطلب باید بر وزارت امور خارجه ای گریست که دیپلمات هایش، که بیش از بیست سال سابقه دیپلماتیک و کار بین المللی دارند، در مقایسه با افراد تازه کار و فاقد تخصص، برتری در توانمندی حوزه تخصصی خود ندارند و به راحتی می توانند توسط افراد فاقد تخصص جایگزین شوند.

اگر این مطلب درست باشد، لازم است حتما در سیستم ارزیابی سفارتخانه های ایران تجدیدنظری شود که چگونه ممکن است یک فرد فاقد تخصص و توانمندی در حوزه دیپلماتیک و امور بین المللی از یک دیپلمات کار بهتری ارائه دهد؟! البته اگر بنا بر کار نکردن باشد، دیپلمات متخصص با سیاسی از راه رسیده، تفاوت چندانی ندارد؛ اما مگر اصل بر کار نکردن است؟!