تقریبا نیمی از ظرفیت سد‌های کشور، پروژه‌های سودجویانه هستند!

به گزارش «تابناک»؛ یکی دو روز پیش بود که اللهیار ملکشاهی، نماینده مردم کوهدشت در مجلس شورای اسلامی در نطق پیش از دستورش، از شکایت رسمی از چیت چیان، وزیر سابق نیرو خبر داد و تأکید کرد، در نتیجه ظلم وی و همکارانش بوده که از احداث سد معشوره جلوگیری شده است.

ظلمی که به باور این نماینده موجب برو خسارات فراوانی شده و از این روی، ایشان را مجاب به پیگیری پرونده قضایی شکل گرفته تا حصول نتیجه کرده است. پرونده‌ای که البته معلوم نیست شکل گرفته یا خیر و به طور کلی تر، مشخص نیست در چه مرحله ای‌ است، اما ملکشاهی تأکید دارد، منحصر به ماجرای سد معشوره نیست و موارد دیگری را هم شامل می‌شود.

شکایتی که ظاهرا طرفداران دیگری هم در مجلس دارد، حتی میان طیفی از نمایندگان مجلس که در موضع گیری هایشان در مسأله آب، در نقطه مقابل ملکشاهی و نمایندگان استان هایی چون لرستان قرار دارند؛ نمایندگان استان اصفهان که همواره بر پروژه‌های انتقال آب به استانشان تأکید دارند و بر این باورند، نگاه نمایندگان استان‌های دیگر در بالادست، ملی نیست و منطقه‌ای است.

اختلافی بسیار بزرگ که گاه به بروز تنش‌هایی میان نمایندگان موافق و مخالف پروژه‌های انتقال آب نیز منجر شده، اما ظاهرا سیلاب اخیر فضایی فراهم آورده که موقتا به حاشیه رانده شده و جایش را شکایت مشترک از وزیر سابق و حتی فعلی نیرو بگیرد. شکایت از مسئولانی که محکوم هستند، چرا سد نساخته‌اند یا با پروژه‌های انتقال آب مخالفت کرده یا آن‌ها را اجرایی نکرده‌اند.

تغییری عجیب و حتی ۱۸۰ درجه‌ای که موجب شده مواضع نمایندگان از مخالفت با سدسازی‌های بی رویه که نتیجه آن خشکسالی‌های وسیع در کشورمان تا پیش از نوروز امسال بود، به چرایی کوتاهی در امر سدسازی و ضرورت پاسخگو بودن در خصوص این قصورِ زیان بار برسد و حتی از آن فراتر، رنگ و بوی محاکمه عمومی مخالفان سدسازی را به خود بگیرد!

به این اظهارنظر حیدر علی عابدی، یکی از نمایندگان اصفهان در مجلس دقت کنید: «در سال‌های گذشته، زمینه‌ای در کشور به وجود آمد تا افرادی که ادعای حمایت از محیط زیست داشتند با تحریک افکار عمومی و ارائه اطلاعات غلط، سعی در تشویش افکار جامعه داشتند و با تحریک عمومی علیه سدسازی شروع به جوسازی کردند... کسانی که شعار‌های ضد سدسازی می‌دادند و سدسازی را تعطیل کردند باید پاسخگوی خسارت‌های سیلاب فروردین ماه کشور باشند!»

رویکردی که بر اساس آن، باید علاوه بر محاکمه مسئولانی که کوتاهی کرده‌اند، رأی به احداث سد‌های متوقف شده داد و حتی از آن فراتر، سد‌های جدیدی را طراحی و اجرا کرد. دستور کاری که چیت چیان با یک اظهارنظر مختصر، به آن پاسخ داده تا مشخص شود سدسازی چه بلای بزرگی بر سرمان آورده و به چه دلیل باید از هر پروژه دیگری در این خصوص حذر کرد و حتی ترسید: «برای۴۶ میلیارد مترمکعب آب قابل تنظیم رودخانه‌ها، سد‌هایی برای تنظیم ۷۶ میلیارد متر مکعب ساخته‌ایم. در واقع این هزینه‌های بی‌دلیل، پرداخت یارانه نفتی به شرکت‌های آبی است.»؛ جملاتی کوتاه که نشان می‌دهد خیلی بیشتر از آبی که در رود‌های کشورمان جریان داشته‌اند (حدود دو برابر آن) سد ساخته‌ایم و احداث هیچ سد دیگری، توجیه منطقی و عقلانی ندارد و نشان از تلاش عده‌ای برای شروع پروژه‌های سودجویانه دارد. پروژه‌هایی شبیه آن‌هایی که در سدسازی در کشورمان به اجرا درآمده و موجب شده ظرفیت سد‌های کشورمان بیش از آبی باشد که در رودخانه‌ها در جریان است و بستن راه آن، آفت‌های پرشماری در پایین دست سد‌ها دارد.