در اولین دوره جشنواره فجر شعار «مرگ بر کیمیایی» دادند
مسعود کیمیایی در نشست نقد و بررسی فیلم «خط قرمز» از خاطرات ۴۰ سال پیش خود و نمایش این فیلم در اولین دوره جشنواره فجر گفت. او همچنین از این که فیلمسازان شاخص هم‌نسل او به سختی فیلم می‌سازند، انتقاد کرد.
به گزارش «تابناک»؛ او در برنامه کانون فیلم خانه سینما ۱۴ اسفند در سالن سیف‌الله داد خانه سینما برگزار شد، بعد از نمایش فیلم «خط قرمز» گفت: «۴۰ سال پیش که این فیلم را در جریان نخستین دوره جشنواره فیلم فجر به نمایش گذاشتند کسانی که ادعای سینمای تازه‌ای داشتند، در همان سینما آن را «هو» کردند و شعار «مرگ بر کیمیایی» سر دادند؛ و خب البته من هم درنرفتم!»
کیمیایی درباره شرایط فیلمسازی در ایران هم به کنایه صحبت کرد: «اصلا فکر نکنید که می‌توان ساده فیلم ساخت. البته بعضی‌ها خیلی ساده فیلم می‌سازند و ظاهراً ساده‌ترین کار برای آن‌ها فیلمسازی است. اما برای بعضی دیگر فیلمسازی کار خیلی سختی است؛ خیلی سخت. خیلی‌ها به داریوش مهرجویی، ناصر تقوایی، بهرام بیضایی و من می‌گویند «این‌ها». ما «این‌ها» هستیم و مثلاً می‌گویند پس «این‌ها» چرا فیلم نمی‌سازند!»
کارگردان کهنه کار سینمای ایران در ادامه درباره فیلم «خط قرمز» گفت: «نمی‌دانم ذهن کسانی که این فیلم را در آن سال‌ها دیده‌اند چه‌قدر پیر یا جوان بوده اما هر چه هست «خط قرمز» همین است که دیدید. این فیلم در روزگار خاصی ساخته شد و اگر قرار بود حالا ساخته شود حتماً کم و کسر نداشت؛ و فقط با جدول و بافت امروزی خود ساخته می‌شد.»
کیمیایی بار دیگر از توقیف این فیلم گلایه کرد: «حدود ۴۰ سال پیش این فیلم را ساختم و از آن زمان تاکنون در حال خاک خوردن است. هنوز و پس از این همه سال نمی‌دانم چرا این فیلم نمایش داده نشد. ظاهراً این فیلم و سایر فیلم‌های توقیفی به صورت کامل کنار گذاشته شده‌اند.»
او در بخش دیگری از جلسه و در پاسخ به پرسش یکی از تماشاگران حاضر در سالن درباره‌ی نوع نگاه خود به آرمان‌خواهی گفت: «آرمان‌خواهی همین چیزی است که در آن زندگی می‌کنید. این یک اتفاق نیست که روی هوا باشد. در واقعیت اتفاق افتاده است. نتیجه‌اش این است که شما این‌جا نشسته‌اید و دارید زندگی می‌کنید از این‌جا به خانه و از آن‌جا به محل کار خود می‌روید. این آرمانی است که تقریباً اجرا شده است؛ حالا نه به طور کامل اما به‌هرحال گوشه‌ها و سایه‌هایی از آن اجرا شده است.»
این کارگردان همچنین در پاسخ به پرسش یکی دیگر از تماشاگران درباره بخش‌های مستندِ فیلم که در آن‌ها تصویرهایی از انقلاب سال ۵۷ به ثبت رسیده گفت: «به هر جهت انقلاب بود، رفتیم توی خیابان و فیلم گرفتیم. کنار من که در حال فیلم‌برداری آن صحنه‌ها بودم مغز متلاشی شد. به‌هرحال داستان فیلم ایجاب می‌کرد که از آن صحنه‌ها استفاده کنیم و زمانی که در فیلم‌نامه به صحنه‌های انقلاب اشاره کرده بودم دیگر خیالم راحت بود که آن صحنه‌ها وجود دارد و نیازی به بازسازی آن‌ها نیست.»
