آینده شغلی مهندسان پیگیری نمیشود
رئیس کرسی یونسکو در آموزشی مهندسی از عدم پیگیری آینده شغلی فارغالتحصیلان مهندسی انتقاد کرد.
به گزارش ایلنا، حسین معماریان (رئیس کرسی یونسکو در آموزشی مهندسی) درباره وضعیت مهندسان کشور گفت: اخیرا در ایران موسسهای ایجاد شده که افرادی از اساتید ایرانی در آن حضور دارند. در واقع این سازمان معادل سازمان PNG ( perfessional engineering) خارجی است. رویکرد این سازمان به این صورت است که افرادی که در صنعت هستند بعد از دو تا سه سال کار مداوم مدرک و حق امضا در امور مهندسی پیشرفته به دست میآورند.
معماریان ادامه داد: هنوز در کشور ما سازمانی به صورت PNG شکل نگرفته و دنبال این هستیم که مشابه آن را در کشورمان داشته باشیم. ضمن اینکه برای PNG یک سری امتحانات ویژه وجود دارد که توسط مهندسان باید گذرانده شود. البته در ایران نیز چنین سازمانی درست شده ولی برای همه مهندسان آن هم در سطح ملی هنوز به نتیجه خوبی نرسیده است.
وی در پاسخ به این سوال که آیا آمار دقیقی از مهندسین فارغ التحصیل بیکار موجود است یا نه گفت: خیر، اما انجمن آموزش مهندسی در نظر دارد به صورت سالیانه در این زمینه تحقیق و آمار و ارقام ارائه کند، اما فعلا کسی این را درست نمیداند و آمارها خیلی متناقض است، زیرا از بیکاری تعاریف مختلفی میشود.
رئیس کرسی یونسکو در آموزشی مهندسی اظهار داشت: ما در بخش آموزش عالی دقیقا میدانیم که چه تعداد وارد و چه تعداد خارج شدهاند، اما آینده فارغالتحصیلان مهندسی پیگیری نمیشود. بهتر است بعد از فارغ التحصیلی توسط ایمیل از افراد پیگیری شود که چه شرایطی دارند؟ بعد از چند سال کار پیدا کردهاند؟ آیا متناسب با رشته تحصیلیشان کار پیدا کردهاند یا نه؟ از این طریق میتوان به اطلاعات و آمار خوبی دست یافت.
همچنین محمدرضا حائری یزدی (رئیس مؤسسه ارزشیابی آموزش مهندسی ایران) در گفتوگو با خبرنگار ایلنا با اشاره به بهرههایی که این موسسه از وزارت علوم برده است، گفت: موسسه ارزشیابی آموزش مهندسی ایران یک موسسه کاملا مستقل است، ولی وزارت علوم به صورت غیرمستقیم نهاد اثرگذار و مهمی در کل مجموعه آموزش عالی در کشور است و انجمنهای مهندسی به نوعی زیر نظر وزارت علوم هستند.
وی در خصوص فعالیت موسسه ارزشیابی آموزش مهندسی ایران توضیح داد: موسسه ارزشیابی آموزش مهندسی ایران درحقیقت با مشارکت انجمن آموزش مهندسی ایجاد شده است. در طول سالهای گذشته چند نهاد برای ارتقا و اعتلای آموزش مهندسی ایجاد شدند که از جمله آنها انجمن مهندسی ایران، کرسی یونسکو در آموزش مهندسی و موسسه ارزشیابی آموزش مهندسی ایران هستند.
حائری یزدی اضافه کرد: با انعقاد تفاهم نامه با وزارت علوم در حقیقت میخواهیم اعتبار موسسه را به عنوان یک نهاد مستقل تثبیت کنیم و سعی داریم به دانشگاهها بگوییم چنین موسسهای میتواند در اعتبارسنجی و دادن سرتیفیکیتهای لازم به آنها کمک کند تا برنامهای آموزشی مهندسانشان مطابق با استاندارد بینالمللی فعالیت پیش برود.
رئیس مؤسسه ارزشیابی آموزش مهندسی ایران ادامه داد: خروجیهای هر دانشکده مهندسی، مهندسان هستند. این مهندسان باید برنامههای آموزشی را مطابق با استانداردهای بین المللی بگذرانند تا کیفیت لازم برای خدمت به جامعه را داشته باشند. استانداردهای بین المللی در حال حاضر میگوید که ما دیگر نباید دانشگاهها را بر اساس ورودیهایشان اعتبارسنجی کنیم بلکه این کار باید بر اساس خروجیها صورت بگیرد.
او اضافه کرد: به عنوان مثال ارزیابیها دیگر نباید بر اساس متربع ساختمان، تعداد کلاسها و تعداد اساتید صورت بگیرد گرچه اینها عوامل مهمی هستند اما خروجیها مهمتر است، البته باید در نظر بگیریم خروجیهایی که از دانشگاه مهندسی بیرون میآید چه کیفیتی دارد؟ آیا مهندسان فارغ التحصیل موارد و اِلمانهای لازم را فرا گرفتهاند تا بتوانند توانایی خود را به عنوان یک مهندس به جامعه عرضه کنند؟
او افزود: قرار است از امسال یک سری برنامه آموزشی مهندسی در دانشگاهها جهت ارزیابی مهندسان ابلاغ شود. ما این برنامهها را با همکاری وزارت علوم انتخاب کردیم و اینطور نبوده که خودمان برنامه بدهیم. به عنوان مثال دانشگاه تهران برای دانشکده فنی و مکانیک یک برنامه آموزشی خاص دارد و کسی که وارد آنجا میشود باید آن برنامه آموزشی که ۱۴۲ واحد است را بگذراند تا اینکه به عنوان یک مهندس فارغ التحصیل شود ما نیز کل این برنامه آموزشی را مورد ارزیابی قرار میدهیم.
شاید بی ربط به نظر برسد اما در یکی از نظرات همین سایت مثالی زدم که مجددا" ان را می نویسم.از نظر کارفرمایان و صاحبان صنایع تحصیلات ومعلومات دانشگاهی هیچ ارزشی ندارد زیرا از دید انها کار همه افراد در صنایع به نوعی اپراتوری یا کارگری می باشد و اپراتوری و کارگری نیاز به دانش و تخصص ندارد مثل صنایع ما که مثلا" در صنعت الومینیوم یک فوق دیپلم دامپروری بدون داشتن هیچ دانشی در باره تولید فلز در خط تولید فلز الومینیوم در کنار یک فوق لیسانس متالورژی کار میکند و حتی یکبار این فوق دیپلم دامپروری در سال 1383 به عنوان پژوهشگر برتر در صنعت الومینیوم به سازمان خصوصی سازی صنایع (ایمیدرو) معرفی شد و از دست معاون وزیر اقای ......لوح تقدیر گرفت. بعدها همین فوق دیپلم دامپروری ادامه تحصیل داد و لیسانس متالورژی گرفت ومدعی متخصص بودن در صنعت الومینیوم شد. در صورتی که جای این فوق دیپلم دامپروری در پرواربندی یا سازمان گوشت، سازمان غله و اینجور جاهاست اما به راحتی وارد یک صنعت مهم فلزی شده و از دست معاون وزیر لوح تقدیر می گیرد. یک فوق دیپلم دامپروری تخصصش در امور گوسفندان است و باید در مواردی مثل کیفیت گوشت و یا نوع پشم گوسفندان اظهار نظر کند.
این فرد مدتی نیز رییس قسمت تولید فلز شد.
باور کنید اگر بالفرض جایی به عنوان نیروگاه هسته ای وجود داشته باشد که ندارد افراد با تحصیلات غیر مرتبط با پارتی و سفارش در انجا مشغول به کار خواهند شد و خواهیم دید که باز هم به عنوان مثال فلان رشته دامپروری در انجا پیشنهاد می دهد که برای عایقبندی اتصالات برقی نیروگاه از پشم گوسفند استفاده کنند که هم ارزان است و هم فراوان و تحریمها هم مانع دسترسی به پشم گوسفند نمی شود و پیشنهاد وی توسط هیئت مدیره مورد پذیرش قرار گرفته و ان فرد به عنوان یک محقق و پژوهشگر برتر به وزارتخانه معرفی شده و مورد تشویق وزیر مربوطه یا معاون وزیر قرار خواهد گرفت و پاداشی هم به وی خواهند داد.