منازعه میان «آمریکا و ایران» و «آمریکا و چین» بزرگترین تهدیدات علیه صلح جهانی در سال 2019
بر اساس نتایج «بررسی اولویت‌های پیشگیرانه» (PPS) که «مرکز اقدامات پیشگیرانه» سالانه به منظور ارزیابی تنش‌های بالقوه بر مبنای احتمال رخداد آنها و اثراتی که بر منافع آمریکا دارند منتشر میکند، منازعه میان ایران و آمریکا از یک سو و چین و آمریکا از سوی دیگر، پیش بینی شده است.
به گزارش «تابناک» این نهاد در نظرسنجی خود از کارشناسان روابط خارجی می‌خواهد تا بهترین قضاوت خود را درخصوص خطراتی که در افق زمانی پیش‌رو ممکن است اتفاق بیفتند ارائه کنند. ویژگی متمایز این نظرسنجی این است که علاوه بر احتمال رخداد مخاطرات، اثراتی را که می‌توانند بر منافع آمریکا داشته باشند، ارزیابی میکند.
به ادعای این نهاد، نتایج این نظرسنجی مشخص میکند که سیاستگذاران (آمریکایی) و حتی رسانه‌ها باید وقت و انرژی خود را صرف چه موضوعاتی کنند؛ بنابراین اکنون که سال 2018 رو به پایان است، بسیاری از مردم به دنبال آن هستند تا بدانند چه تهدیداتی در سال 2019 متوجه جامعه جهانی خواهد شد. در همین راستا، «شورای روابط خارجی آمریکا» (CFR) گزارشی از فهرست تهدیدهای جهان در سال 2019 منتشر کرده است.
بنا بر این گزارش، احتمال منازعه میان آمریکا و ایران از یک سو و منازعه میان آمریکا و چین به عنوان بزرگترین تهدیدات علیه صلح و ثبات جهانی ارزیابی شده اند که سیاستگذاران باید توجه جدی بدان داشته باشند.
از سوی دیگر، وخیم تر شدن وضعیت انسانی در ونزوئلا و یمن نیز نگرانی های عمده ای است که مستلزم تلاش بیشتر برای جلوگیری از بدتر شدن آن است.
این تحقیق که توسط «مرکز اقدام پیشگیرانه» شورای روابط خارجی آمریکا (CPA) انجام شده، از کارشناسان سیاست خارجی خواست تا سی منازعه در حال جریان یا درگیری بالقوه را براساس احتمال وقوع یا تشدید آن در سال آینده و تأثیر بالقوه آن بر منافع ملی ایالات متحده ارزیابی کنند.
تهدید یک حمله سایبری بسیار جدی علیه زیرساخت ها و شبکه های حیاتی ایالات متحده، نیز از جمله احتملات امنیتی با سطح بالایی از ریسک در سال 2019 است.
از سوی دیگر، علیرغم افزایش احتمال بروز رقابت ژئوپلیتیک و پتانسیل درگیری میان ایالات متحده و چین، تنها یک احتمال در منطقه (درگیری مسلحانه در دریای چین) به عنوان یکی از اولویت های مهم در نظر گرفته شد.
دلهره در مورد یک احتمال رویارویی ایالات متحده و روسیه در نظرسنجی سال جاری افزایش نیافته است.
بحران های احتمالی در خاورمیانه و شمال آفریقا نگرانی بیشتری نسبت به مناطق دیگر ایجاد کرده است.
برای اولین بار از زمان شروع این تحقیق، سه احتمال رخداد با ریسک بالا در آمریکای مرکزی و جنوبی ارزیابی شد و بحران در حال وقوع در ونزوئلا، در سطح بالایی از نگرانی و ریسک قرار گرفت.
به نظر اینجانب، روسیه یک تهدید خطرناک برای 10 تا 20 سال آینده برای صلح جهانی است. روسیه بجای توسعه سیاسی و اقتصادی در کشور خود، اقدام به توسعه مناطق نفوذ میکند و یکی از شیوه های قدیمی و سنتی روسیه اقدام به تجزیه کشورهاست. نمونه آشکار آن بلایی است که بر سر اوکراین آورده، حمایت از تجزیه طلبان Donetsk و شرق اوکراین، و تجزیه علنی کریمه و بستن دریای آزوف روی کشتی ها به مقصد اوکراین .... 
مسلمه که جهان در حال تغییراتی در جهت عدالت اجتمای و تساوی است ،ولی مهم کردن درگیری و نقش ایران در آن به هیچوجه برای ما مثبت نیست. برخلاف انتظار متخصصین آمریکایی باید گفت بزرگترین خطر که میتواند امپراطوری آمریکا را سرنگون سازد، اتحاد کشورهای روسیه و چین و یا اتحاد ژاپن با چین میباشد که ایران هم میتواند زیر سایه این تصادمات ضربه ای کاری به سازمانهای عمل کننده روزمینی و زیر زمینی آمریکا در منطقه بزند و بتواند منطقه را از ویرانی های شدید نجات بخشد.آمریکا هنوز قادر است چین و روسیه را هرکدام به تنهایی بزانو در آورد بهمان قسمی که ژاپن را در زمانیکه بزرگترین اقتصاد جهان بود بزیر کشید.
هردوی این کشورها یعنی چین و روسیه هم اکنون برده داشتن سرمایه های هنگفت در وال استریت و شرکت در اهرم های نولیبرالیسم و بهشت های مالیاتی مشترک با وال استریت هستند و از این طریق در غارت کلیه کشورهای جهان با نافهایی با بزرگی مختلف شریکند.
دولت های این دو کشور برخلاف سرمایداران کلان آنها خطر نابودی نظام های خود را بعیان دیده و در تضاد نابود کننده ای با ام.آمریکا قرار گرفته اند و هردوی آنها از دفاعی موثر بر علیه وال استریت واهمه دارند(ترس از سرمایداران مالی خود)، با وجودیکه بعیان متوجه هستند ادامه این وضعیت نابودی قدرت آنها، همانند دولتهای اروپایی، توسط ام.آمریکا را در پی دارد.
برای این سرمایداران مالی بی تفاوت است که در آینده کدامین دولت: آمریکا، یا چین یا دولت روسیه ابرسود آنها را با تلکه گیری «آنهم قانونی همراه با فشار پنتاگونی» بسمت صفر میل میدهد! زیرا آنها بخوبی واقفند که این حالت برای مدت طولانی پایه‌های ادامه آن وجود ندارد زیرا باعث نابودی عملی کره زمین خواهد شد(با حفظ نظامِ با تولید بیشتر برای سود آوری بیشتر که هم‌اکنون در جریان است).