نپرس ازم چه مرگمهنمیتونم بفهممت، دیگه تو روگذشته سِیلش از سرمفقط شکستم از همه، تو هم بروآینه قدی، توش یه مردِ پاشیده زخمیکه زندگیشو قاب کرد و بخشیدتا باشه نزدیکتر به اون، کسی که عاشقش نموندآسمون، بذار برات ببارم وببین چه فصلی دارم و خاموش بکن ستارموآسمون، بذار برات ببارم وببین چه فصلی دارم و خاموش بکن ستارمونقاب می‌زنم که حتماً منو گم کنیبرو دورِ دور، تا راهِ برگشتنو گم کنیکوچه‌های بن بست، مسیرِ خاطرات مُردستببین که جمعه‌ست بینمون، کسی نموند جز آسمونآسمون، بذار برات ببارم وببین چه فصلی دارم و خاموش بکن ستارموآسمون، بذار برات ببارم وببین چه فصلی دارم و خاموش بکن ستارمو