انتخابات اخیر و حدیث پر مغز "یک ساعت تفکر از هفتاد سال عبادت برتر است"

امروز پنجشنبه 10 دیماه هشتاد و هشت است. 200 روزی است که انتخابات را پشت سر گذاشته ایم. امشب سال 2010 تحویل می شود. بر حسب برنامه کاری روزانه سری به اینترنت زدم تا اخبار داخلی و خارجی را مرور کنم. هنوز جو کشور از وقایع ظهر عاشورا التیام نیافته و برخی، دیوارهای مردم را با آرزوی مرگ و اتهام جاسوسی به این و آن مزین کرده اند. برخی از مسئولین صداوسیما یا همان «رسانه ملی» از اینکه رسانه هاي غربی راهپیمایی عظیم مردم در روز چهارشنبه را کم رنگ جلوه داده اند، به شدت ناراحتند، انگار كه غير از اين انتظار داشته اند.

رسانه های خارجی غربی و چند کشور معلوم الحال عرب به تاسی از اسلاف خود همچنان با سرلوحه قرار دادن اصل بزرگنمایی و عملیات روانی، به انعکاس تحولات داخلی کشورمان پرداخته اند.

اخبار متعددی از رو به وخامت گذاشتن وضعیت اقتصادی جهان در سال 2010 حکایت دارد. کشورهای صنعتی به سرعت در حال برنامه ریزی و توسعه همکاری متقابل با هدف گذار از این بحران بوده و به موازات آن به سردمداری آمریکا، طیف جدیدی از تحریم ها علیه ملت و دولت ایران را تدارک می بینند.

برخی از اخبار حاکی از تداوم نگرانی مضحک و نخ نمای غربی ها خصوصاً صهيونيست ها از نصف وانت پیکان، اورانیوم موجود در ایران (1200 کیلوگرم آن هم 4 درصد) به عنوان تهدید صلح و امنیت بین المللی است! در حالی که هم زمان کشتار مردم بی گناه (خصوصاً شیعیان) افغانستان، عراق و یمن در برابر دوربین ها و در کمال آرامش و بی توجهی شورای امنیت، ادامه دارد.

با وجود گذشت 200 روز از انتخابات هنوز هیچ یک از نامزدها، صداوسیما، جراید و مسئولین برگزاری از عملکرد خود ولو به اندازه یک درصد ناراضی نبوده و به نقد آن نمی پردازند. گویی مشکل پیش آمده کالایی وارداتی است! آیا مردم مقصرند؟ منظورم از مردم، همان لشگر چهل میلیونی است که روز بیست و دوم خرداد ماه با وجود لجن پراکنی و تبلیغات گسترده رسانه های غربی و ضد انقلاب داخل و خارج از کشور، هر یک با دنیایی امید و آرزو، به مثابه خشتی از بنای عظیم انقلاب اسلامی، در انتخابات شرکت کردند. آیا این رای چهل میلیونی رای به بسته  پیشنهادی شورای نگهبان (احمدي ن‍‍ژاد، موسوی، کروبی و رضایی) نبود؟ کدام یک از شعارهای این 4 نامزد رنگ و بوی ضد انقلابی می داد؟ مگر خاستگاه محبوبیت هر یک از ایشان نزد میلیون ها انسان، نشأت گرفته از سوابق انقلابی و تلاش برای ارتقاء جایگاه ایران و ایرانی نبود؟ پس چرا به اینجا رسیده ایم؟ ایراد کار کجاست؟

نگارنده معتقد است حادثه پیچیده ای در تاریخ تحولات سیاسی کشور اتفاق افتاده است. به همین دلیل ارائه راه حل های خلق الساعه و اظهارنظرهای احساسی و بعضاً تهدید آمیز گره گشا نخواهد بود. نباید همه چیز را با عینک بدبینی بنگریم. این رخداد در صورت مدیریت صحیح در کنار تلخی ها، برکات زیادی داشت. قطعاً نامزدهای محترم در انتخابات دور بعد با احتیاط و وسواس بیشتری وارد عرصه رقابت خواهند شد. قطعاً شاهد کاهش تفکرات و حربه های تبلیغاتی ماکیاول محور و افزایش سیاست های عقلانی و رئالیستی خواهیم بود. قطعاً برنامه ریزان صدا وسیما به نامزدها اجازه به کار بردن ادبیاتی خارج از شأن یک رجل سیاسی را نخواهند داد. قطعاً همه دست اندرکاران و برگزار کنندگان این رقابت ملی با سرمه چشم قرار دادن حدیث پر مغز (اجتنبوا من مواضع التهم) و یا همان اخلاق انتخاباتی، در هیچ شرایطی چه قبل و چه بعد از انتخابات له یا علیه نامزدها مواضع صریح و تحریک آمیز نخواهند گرفت. قطعاً شاهد اتخاد ساز و کارهای منجر به کاهش ضریب احساسات و افراطی گری در میان طرفداران هر یک از نامزدها نسبت به سایر طرفداران خواهیم بود، قطعاً مسئولین برای کنترل و لجام زدن به خبرگزاری های سرکش و نفاق افکن بیگانه ترتیباتی را خواهند اندیشید و ...

در کنار دستاوردهای فوق، بدون آنکه بخواهیم پیام مهمی به جهانیان مخابره شد. اینکه « ملت ایران نسبت به سرنوشت، حقوق و تکالیف خود بی تفاوت نیست» پیامی که شورای عالی امنیت ملی در موضوع هسته ای می بایست آنرا سرمه چشم خود نموده و به رخ بیگانگان بکشد.

حیف که به دلیل ارتقاء جایگاه فن آوری در هزاره جدید، فرصت های اقتصادی و سیاسی به سرعت در حال شکل گیری و از دست رفتن بوده و در این میان نقش امنیت و اتحاد جایگاهی بی بدیل دارد. آیا تداوم شرایط شش ماه گذشته دعا و ثنای نسل های آتی را برایمان رقم خواهد زد یا لعن و نفرین؟ دیگران ـ از شهدای عاشورا گرفته تا شهدای پیروزی انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی و شهدای عملیات تروریستی منافقین... ـ کاشتند و ما خوردیم ما چه کاشته ایم تا دیگران بخورند؟

 خسروان پیش نیاکان تو زانو می زدند
 این گواهم صفحه شاپور و نقش قیصر است

با وجود اینکه ملت ایران با رهبری ولی فقیه خود حضرت امام(ره) در 15 خرداد 1342 ثابت کردند سیاست های تحقیر، تهدید و تحمیق کارآیی خود را از دست داده و متعاقباً همان سیاست ها توسط زنان و مردان غیور این آب و خاک و با الهام از پیام عاشورا و به برکت خون سید الشهدا در 22 بهمن سال 57 به خاک سپرده شد. لیکن اسناد و مدارک فراوانی حکایت از تداوم ـ به زودی وارد سی و دومین سال آن خواهیم شد ـ هزینه میلیاردی دستگاه های جاسوسی و تیم های تخریبی دشمن برای ناکارآمد نشان دادن رویداد انقلاب اسلامی ایران و تخریب عزت ایران و ایرانی در این منطقه حساس از جهان دارد.

و اما در پایان نکاتی چند درباره انتخابات اخیر:

اول اينكه بر اساس بند هفت از ماده 2 منشور ملل متحد، برگزاری انتخابات و موضوعاتی از این قبیل مطلقاً در حوزه صلاحیت قضایی و حیطه حاکمیتی کشور مربوطه بوده و سایرین نسبت به شکستن این حریم اکیداً منع شده اند و مقامات و رسانه های دول غربی در انتخابات اخیر ثابت کردند اصلی ترین ناقض این بخش از منشور ملل متحد هستند و جا دارد دولت و صدا وسیما نسبت به نقض جدی بند فوق و قوانین بین المللی در حیطه خبر رسانی واکنشی نشان دهند، به عنوان مثال اکثر خبرگزاری های غربی چند دقیقه بعد از فوت حضرت آیت الله منتظری (ره) ضمن انعکاس این خبر با ذکر اینکه هفتم ایشان با روز عاشورا حسینی مصادف است به نحو زیرکانه ای از خوانندگان می خواستند تا به خیابان ها بریزند.

دوم اينكه ما چه بخواهیم چه نخواهیم برای حل مشکلات داخلی گزینه ای جز تحمل و کار با یکدیگر نداریم. در این میدان چون قرار است ملاک قضاوت قوانین داخلی خصوصاً قانون اساسی باشد شایسته است اولین قدم را به تعیین حریم و مرزبندی خودی با بیگانه اختصاص دهیم. رویه ای است که در همه جای دنیا مرسوم بوده و مختص ما نیست. متاسفانه به دلیل غرق شدن در حوادث بعد از انتخابات ابدا حق این مطلب ادا نشده است. به حدی که فضا برای اظهار نظر اوبامای دروغگو، مرکل سلاح شیمیایی فروش، انگلیس و فرانسه تروریست پرور، مریم رجوی تروریست، مقامات رژیم جنایتکار صهیونیستی  پسر شاه مخلوع و  امثالهم باز شده و پیام های انسان دوستانه اینها دل هر خواننده ای را به درد می آورد.

 آقایان از این طرف برای ملت ما پیام وامصیبتا سر می دهند و هم زمان ضمن آماده کرده پیش نویس قطعنامه های تحریم مبادرت به آموزش، تجهیز و اعزام گروه های تروریستی به داخل کشور می کنند. در این رابطه رهبری به کرات این تذکر به جا را یادآور شده اند. امروز اعلام برائت و انزجار در برابر سهم خواهی و هوچی گری دشمنان خونخوار و قوی پنجه ایران اسلامی که کارنامه سیاه عراق و افغانستانشان حاجتی به بیان نداشته و عیار مناسبی برای سنجش ضریب عقلانیت و شعور سیاسی همه مسئولین ـ خصوصاً نامزدهای انتخابات اخیر ـ محسوب می شود. وظیفه ای روشن و خطیر و تکلیفی که جدای از هرگونه اختلاف نظر در نحوه برگزاری و مدیریت انتخابات، محافظه کاری، سکوت و ناز کردن را بر نمی تابد. این تکلیف کمترین خواسته چهل میلیون رای دهنده بوده و در قبال اعطا و یدک کشیدن عنوان رجل سیاسی، جزو مطالبات بدیهی هر ایرانی است.

سوم اينكه در شرایط کنونی کشور که بیشترین عامل آن را متاثر از شکستن حریم ها و احترام متقابل می بینم، احياي مسئله ای به نام « وحدت » را پیشنهاد می کنم. خوب است قبل از هر کاری فکر کنیم. شاید محرم و صفر بهترین فرصت باشد. همه عناصر، نهادها و افراد تاثیر گذار در فرآیند شکل گیری، مدیریت و حوادث بعد از انتخابات را طی فراخوانی ملی دعوت به فکر کردن کنیم. نقطه نظرات همه خصوصاً مردم را جمع آوری و دسته بندی کرده و به اطلاع عموم برسانیم. سپس بر اساس آنها تصمیم سازی کنیم. اگر لازم بود شجاعانه عذر خواهی کنیم. والله که با محبت و رعایت حریم ها خارها گل می شود. قطعاً ضرر نخواهیم کرد. مگر نه اینکه یک ساعت تفکر از هفتاد سال عبادت برتر است؟

*محقق و پژوهشگر