تعطیلی قطره چکانی برای فرار از آلودگی هوا یا مسئولیت؟!

برای سومین روز پیاپی، مدارس استان تهران (جز چند شهر) تعطیل اعلام شد؛ تصمیمی که این بار تمامی مدارس را شامل می‌شود، نه تنها مهدها و دبستان‌ها را اما شیوه اتخاذ آن بسیار مبهم و شائبه برانگیز است.

به گزارش «تابناک»؛ پس از آنکه دو روز تعطیلی مهدهای کودک و مدارس ابتدایی و همچنین شدت بخشیدن طرح های ترافیکی نتوانست تأثیری در مهار آلودگی هوا بگذارد، ظهر امروز برخی کانال های تلگرامی، خبری را منتشر کردند که حکایت از تعطیلی مدارس در روزهای سه شنبه و چهاشنبه داشت؛ خبری که خیلی زود تکذیب و شایعه خوانده شد.

این در حالی است که به فاصله چند ساعت از انتشار این شایعه، کمیته اضطرار هوای تهران ـ که در روزهای گذشته ساعت 18 جلسه تشکیل می‌داد و در خصوص وضعیت تصمیم گیری می‌کرد ـ نشست امروز خود را زودتر برگزار کرده و تصمیمی گرفت که پیشتر برخی آن را حدس زده و اعلام کرده بودند؛ تصمیم به تعطیلی همه مدارس در کلیه مقاطع، اما تنها برای روز سه شنبه و نه دو روز آتی؛ تصمیمی که ظاهرا می‌شد آن را برای دو روز آتی گرفت، چون ارزیابی های سازمان هواشناسی، حکایت از تداوم وضعیت جوی تا پنجشنبه دارد و بنابراین، بعید است شاخص های آلودگی هوا کاهش محسوسی به خود ببیند و آلودگی هوا در روز چهارشنبه تفاوت چندانی با آلودگی هوا در روز جاری، دیروز یا فردا داشته باشد.

با این حساب، این پرسش پیش می‌آید که چرا مسئولان در نشست روز گذشته یا نشست امروز، رأی به تعطیلی کلیه مدارس تا پایان هفته جاری ندادند؟ مگر غیر از این است که با چنین تصمیمی، می‌شد به مسافرت شماری از شهروندان ساکن تهران به دیگر شهرها امید بست و انتظار داشت کاهش بار ترافیکی به واسطه این دست سفرها، از آلودگی هوای تهران بکاهد؟

این پرسش از این روی مهم جلوه می‌کند که می‌دانیم شب یلدا با روز پایانی هفته جاری مصادف شده و اعلام تعطیلی مدارس برای روزهای سه شنبه و چهارشنبه، می‌توانست موج بزرگی از سفر خروجی از تهران را به دنبال داشته باشد؛ موجی که مترادف با کاهش تولید و انتشار آلاینده ها در هوا، آن هم در روزهایی که وارونگی جوی موجب می‌شود آلودگی پایین آمده و شدت بگیرد، خواهد بود و بسیار مغتنم جلوه می‌کند.

البته این گزاره ها در حالی مطرح می‌شوند که ممکن است مسئولانِ حاضر در کمیته اضطرار هوای تهران، چنین دورنمایی نداشته باشند یا برای چنین تصمیماتی، نیاز به دریافت مجوز از مقامات بالاتر داشته باشند؛ وضعیتی که فارغ از آن هم برگزاری روزانه نشست و تصمیمات 24 ساعته، ابهام آفرین جلوه می‌کند.

از این روی که می‌دانیم تصمیم هایی مانند تعطیلی مهدهای کودک و دبستان ها، بی آنکه حال و روز خانواده هایی که در آنها هم پدر و هم مادر شاغل هستند درک کنیم، شماری از شهروندان را دچار مشکل خواهد کرد و حتی ممکن است بر عملکرد ادارات و بخش هایی که والدین کودکان خردسال در آنها شاغلند هم اثر منفی بگذارد؛ مشکلی که از دیرباز مطرح بوده اما هرگز چاره جویی نشده است.

این در حالی است که علاوه بر این دسته از شهروندان، اعمال طرح هایی مانند تردد خودروها بر اساس رقم آخر پلاک از در منازل، شمار دیگری از شهروندان را دچار مشکل کرده و حتی حمل و نقل عمومی را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد که در خصوص این مشکل نیز چاره جویی نشده است.

اکنون کافی است به این مشکلات، مشخص نبودن تعطیلی یا عدم تعطیلی ادارات و نهادها و برخی فعالیت ها (مثل مسابقات ورزشی) را هم بیفزاییم که در سایه تصمیمات دیرهنگام و البته با اعتبار کوتاه مدت مسئولان حاصل می‌آید تا دریابیم که شیوه عملکرد مسئولان در روزهایی که آلودگی هوا اوج می‌گیرد، مشکل آفرین است؛ شیوه‌ای که به رغم مشخص بودن پیش بینی های هواشناسی و قابل حدس بودن آلودگی و روند افزایش یا کاهش آن در ساعات و روزهای پیش روی، آن هم در ساعات پایانی روز مشخص می‌شود، فردا تعطیل است یا خیر.

روشی که منجر به تعطیلی قطره چکانی می‌شود و امکان مسافرت و بهره بردن از تعطیلات را از شهروندان می‌گیرد و به نظر تنها فایده آن، به چشم نیامدن بی برنامگی مسئولان در رفع آفات تعطیل کردن مهدهای کودک و دبستان ها و اعمال زوج و فرد از در منازل است تا رفع آلودگی هوا!