چه اتفاقی باعث جدایی پدرو آلمودوار از فیلم سینمایی اصغر فرهادی شد؟
آگوستین برادر پدرو آلمادوار تهیه کننده و کارگردان برجسته اسپانیایی، در حاشیه جشنواره سویل به این جدایی اشاره کرد و درباره علتش گفته است: «در مورد فرهادی خیلی متأسفم. دیگر درک درستی از هم نداشتیم و به این نتیجه رسیدیم قبل از بالا گرفتن کار از هم جدا شویم. خوشحالم که فیلم در اسپانیا تولید می‌شود و به عنوان یک تماشاگر به دیدنش می‌نشینم.»
با کناره گیری آگوستین و پدرو آلمادوار از پروژه سینمایی تازه اصغر فرهادی در اسپانیا، این پرسش پیش آمده که دقیقاً چه اتفاقی افتاده که این همکاری دوام نیاورده است؟ پرسشی که با پاسخ‌های متفاوتی از سوی آلمادوار و نزدیکان فرهادی همراه شده و شاید پاسخش با فعالیت محدود کارگردان‌های پرسابقه سینمای ایران در فضای بین المللی بی‌ارتباط نباشد.
پس از علنی شدن این جدایی، روابط عمومی اصغر فرهادی که معمولاً پس از اتفاقات اطلاع رسانی را آغاز می‌کند، مدعی شد تصمیم به عدم همکاری با کمپانی برادران آلمادوار در تهیه فیلم «همه می‌دانند» پیش از شروع پیش تولید فیلم و در ماه مِی (اردیبهشت ماه) توسط تهیه کننده فرانسوی گرفته شده است.
آن گونه که روابط عمومی فرهادی مدعی شده، علت این تصمیم عدم تفاهم این دو کمپانی در برآورد بودجه تهیه فیلم بوده است. به همین دلیل عدم توافق برای آغاز پروژه قبل از پیش تولید اتخاذ و پروژه با یک کمپانی اسپانیایی دیگر به عنوان تهیه کننده اسپانیایی وارد مرحله پیش تولید شد و فیلمبرداری «همه می‌دانند» چهار هفته دیگر به پایان می‌رسد.
این در حالی است که تاکنون جدایی آلمادوار رسانه‌ای نشده و این موضوع همچون بودجه ده میلیون یورویی فیلم به دلایل غیرقابل درک حتی در ترجمه خبرهای فیلم توسط روابط عمومی این فیلم سانسور شده بود. تعابیر آلمادور درباره بالا گرفتن کار نیز نشان می‌دهد، بحث درباره تولید به چیزی فراتر از تأمین بودجه بازمی‌گشته، چون فیلم فرهادی یک بلاک باستر با بودجه چند ده تا چند صد میلیون دلاری نیست.
فیلم تازه اصغر فرهادی با بازی خاور باردم، پنه لوپه کروز و ریکاردو دارین در نقش‌های اصلی، دومین تجربه فیلمسازی اصغر فرهادی در خارج از ایران، پس از ساخت فیلم سینمایی «گذشته» در فرانسه است. فرهادی با «گذشته» نتوانست موفقیت چندانی به دست آورد؛ اما فیلم تازه او با ترکیبی از ستاره‌های مطرح سینمای جهان، شرایط متفاوتی دارد و باید بودجه 10 میلیون دلاری این فیلم نیز در گیشه بازگردد، بنابراین آزمونی دشوار برای این کارگردان است.
در نظام سینمایی مرسوم جهان، تهیه کننده نقش محوری دارد و معمولاً جایزه بهترین فیلم -به جز استثناهایی نظیر اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان- به تهیه کننده تعلق می‌گیرد و این رویکرد در همه جشنواره‌های معتبر نیز صادق است. در ایران وضعیت به گونه دیگری است و کارگردان نقش محوری و تهیه کننده دارد و به همین دلیل، کارگردان‌های ایران که با این روحیه قصد فیلمسازی در فضای بین المللی دارند، با دشواری‌هایی مواجه می‌شوند.
البته نمی‌توان با قاطعیت گفت که فرهادی نیز با روند مرسوم در سینمای ایران به دنبال فیلمسازی در فضای اروپا بوده اما به هر حال این روحیات باعث شده تا کارگردان‌هایی که در خارج از ایران مستمراً فیلمسازی کرده‌اند، نایاب باشند و هیچ کارگردان ایرانی تاکنون نتوانسته حضور موفق و مداومی در تولیدِ حرفه‌ای -نه مستقل- سینمای جهان به ویژه سینمای آمریکا داشته باشد.
این در حالی است که تاکنون جدایی آلمادوار رسانه‌ای نشده و این موضوع همچون بودجه ده میلیون یورویی فیلم به دلایل غیرقابل درک حتی در ترجمه خبرهای فیلم توسط روابط عمومی این فیلم سانسور شده بود. تعابیر آلمادور درباره بالا گرفتن کار نیز نشان می‌دهد، بحث درباره تولید به چیزی فراتر از تأمین بودجه بازمی‌گشته، چون فیلم فرهادی یک بلاک باستر با بودجه چند ده تا چند صد میلیون دلاری نیست.
فیلم تازه اصغر فرهادی با بازی خاور باردم، پنه لوپه کروز و ریکاردو دارین در نقش‌های اصلی، دومین تجربه فیلمسازی اصغر فرهادی در خارج از ایران، پس از ساخت فیلم سینمایی «گذشته» در فرانسه است. فرهادی با «گذشته» نتوانست موفقیت چندانی به دست آورد؛ اما فیلم تازه او با ترکیبی از ستاره‌های مطرح سینمای جهان، شرایط متفاوتی دارد و باید بودجه 10 میلیون دلاری این فیلم نیز در گیشه بازگردد، بنابراین آزمونی دشوار برای این کارگردان است.
در نظام سینمایی مرسوم جهان، تهیه کننده نقش محوری دارد و معمولاً جایزه بهترین فیلم -به جز استثناهایی نظیر اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان- به تهیه کننده تعلق می‌گیرد و این رویکرد در همه جشنواره‌های معتبر نیز صادق است. در ایران وضعیت به گونه دیگری است و کارگردان نقش محوری و تهیه کننده دارد و به همین دلیل، کارگردان‌های ایران که با این روحیه قصد فیلمسازی در فضای بین المللی دارند، با دشواری‌هایی مواجه می‌شوند.
البته نمی‌توان با قاطعیت گفت که فرهادی نیز با روند مرسوم در سینمای ایران به دنبال فیلمسازی در فضای اروپا بوده اما به هر حال این روحیات باعث شده تا کارگردان‌هایی که در خارج از ایران مستمراً فیلمسازی کرده‌اند، نایاب باشند و هیچ کارگردان ایرانی تاکنون نتوانسته حضور موفق و مداومی در تولیدِ حرفه‌ای -نه مستقل- سینمای جهان به ویژه سینمای آمریکا داشته باشد.
