مدیریت شهری جدید و پروژه‌های ناتمام
حسین کماسی، پژوهشگر مسائل شهری در یادداشتی برای «تابناک» نوشت:
تأخیر در انجام پروژه‌های عمرانی، مشکلی اساسی است که نه تنها در کشورهای درحال توسعه بلکه در کشورهای توسعه یافته نیز به نسبت قابل مشاهده می باشد.
امروزه تقریباً در تمامی شهرهای ایران و بویژه کلان‌شهرها، کم و بیش با انبوهی از پروژه‌های ناتمام شهری روبرو هستیم، پروژه‌هایی که برخی از آنها بسیار ضروری بوده و برخی دیگر متأسفانه بدون کوچکترین نیاز و تنها به خاطر (ضروریت در زمان خاص)، اقدام جهت شروع آنها توجیح شده و پس از تغییرات مدیریتی و تغییر سیاست‌ها، عدم ضرورت آنها تشخیص داده شده و ناتمام رها شده‌اند و چه بسا پروژه های غیرضروری دیگری شروع شده و چند صباحی دیگر برچسب پروژه ناتمام بر آنها نیز زده شده است.
چه باید کرد؟
در این بین مدیر جدیدی که سمت مدیریتی را با انبوهی از بدهی ها تحویل گرفته است در برخورد با این پروژه ها چند راه دارد:
راه حل خطرناک درجه دوم: مدیر جدید چشمانش را بسته و اندک اعتراض شهرندان را تحمل نموده و تا زمانی که در این سمت می باشد آن پروژه را اصلاً نبیند!!! و با سرگرم نمودن شهروندان و پیمانکاران و دادن وعده و وعید همان طوری که قبلی ها به این تحویل داده اند به بعدی ها تحویل دهد تا آنها تصمیمی برای آن بگیرند و خود نیز مشغول شروع پروژه غیرضروری دیگری شود!
راه حل خطرناک درجه یک: مدیر جدید کار غلط مدیر قبلی را هر طور شده و با همان شیوه غلط به اتمام برساند و بر آن نیز پافشاری نماید!
راه حل سوم که منطقی تر به نظر می رسد: مدیر شهری جدید بدون کوچکترین تعصب و منفعت مدیریتی، با مشورت حداکثری شهروندان، کارشناسان خبره و مشاوران و پیمانکاران، اشتباه را تشخیص داده و در هر مقطعی که می باشد پروژه را متوقف نموده و تا جایی که امکان دارد مسیر پروژه را به سمت راه درست هدایت نماید، که این امر مستلزم انجام مطالعاتی در زمینه عواقب ادامه، تغییر مسیر و یا تخریب پروژه خواهد بود.
