اتاق کار مریم میرزاخانی، یک روز پس از درگذشت

چه غمناك است.
چه سخت است.
چه بيرحم است زندگي !
روحش شاد.

خدایش بیامرزد
درب محل کار در استانفورد هم معمولی است...

از کجا معلوم کهاین درب چوبی مربوط به اتاق کار او هست ؟!!! . همینجور یه عکس برداشتین گذاشتین اینجا و ملت رو سر کار گذاشتین . آخه به ظاهراین درب می خوره که مربوط به دانشگاه اسنفورد باشه ؟!!!!!!

یعنی چهار تا ایرانی آنجا نبوده بره یه دسته گل درست و حسابی آنجا بزارند.

اتاق كار دانشگاه پيام نور تو ايران بالاش اسم استاد رو داره تو استنفورد نداره؟!

روحش شاد. خیلی ناراحتم.

ایکاش در زمان حیاتش و وقتی که برنده جایزه شده بود، بدون اعتنا به اینکه به ایران خواهد آمد یا نه، حجاب دارد یا نه، مسلمان است یا نه، فارغ از همه دغدغه ها و تنگ خلقی های رایج در مملکتمان، میدانی یا خیابانی را به پاس او که نمونه ای از زنان هوشمند و جوان ایرانی بود، به نامش میکردیم، کتابی در خصوصش به هزینه وزارت ارشاد یا وزارت علوم و بدون توقع پاسداشت از سوی وی چاپ میکردیم.
در آن صورت، اکنون همه به عنوان عضو تیم برنده قدردانی از کسی که در کشور ما رشد و پرورش یافت و اگرچه تمام بالندگی اش را به دنیای دشمنانمان هدیه کرد، با اعلام اینکه ما ظرفیت پرورش چنین نخبگانی داریم، بی حب و بغض و متناسب با شان ایرانی پیام همدردی میدادیم.
راستی نمایندگانمان در سازمان ملل و مسئولینی که مدام در سفر نیویورک هستند در ایام بیماری او دیداری با وی داشتند؟ احوالی از او پرسیدند؟ گرهی از کار فرزندش گشودند؟ همه جواب را بطور شفاف میدانیم و میتوانیم بهانه های مربوطه را حدس بزنیم.
تا که بودیم نبودیم کسی
کشت ما را غم بی همنفسی

دگرگون سازان دانش و علم همیشه بی ریا آمده و رفته اند. روحش شاد راهش پر رهرو باد. از صمیم قلب این غم جانگذاز را به خانواده معززش تسلیت عرض می کنیم.

چه غریبانه.......

پایین در چقد داغونه
واقعا این محل کار یه دانشمند جهانی در دانشگاه اسنفورد آمریکاست؟؟؟؟؟؟؟ من که باورم نمیشه