البته خیلی وقت بود که این اتاق بسته بود...
چون ایشان قبل از مرگش مدتها در بیمارستان بستری بوده....

فقط حيف و آه و اندوه براي بشريت

به اميد مريم هاي آينده با الگو از مريم ميرزاخاني

به جای دسته گلی که فردا بر درب محل کارشان میگذاریم امروز با شاخه گل کوچکی یادشان کنیم. امروز دیگر چه سود اگر تمامی گلهای دنیارا نثارشان کنیم.بوی گل را در زمان حیات باید استشمام کرد.

واقعاحیف شد برای خانواده اش آرزوی صبردارم

از آنجایی که ما ایرانی ها احساساتی هستیم و در مرده پرستی نظیر نداریم، اگر این درب در ایران بود با تپه ای از گل پوشانده میشد.

او برای همیشه زنده خواهد بود چرا که هدف مشخصی داشت و به آن رسید بر خلاف من و امثال من که مدت زمان زیادی از مرگمان میگذرد.
روحش شاد.

قدر شناسی کشور مهد آزادی را هم دوستان توجه کنند: اسم مرحوم استاد میرزاخانی را از روی در برداشته اند. خدا رحمت کند استاد را.

امان از غربت....
جان مریم چشماتو واکن سری بالا کن
در اومد خورشید شد هوا سفید
وقت اون رسید که بریم به صحرا
وای نازنین مریم

بايد ديد پدر و مادر ايشون تاييد مي كنند كه بيماري سرطان سالها وجود داشته
يا اينكه خير....شايدم داستان ديگري باشه...خدا داند...شايدم داستان بيو تروريسمه

خودش گل بود گلی نیاز ندارد
روحش شادباد
یادش در دل جهان گرامی