بی توجهی؛ دردی که جان باختن ده ها تن در سیلاب را افزون می‌کند!

جان باختن بیش از چهل تن و بی خبری از حال و روز افرادی که هنوز مفقودالاثر هستند؛ این آخرین وضعیت در چند استان شمال غرب و غرب کشورمان پس از سیلاب دو روز پیش است که به رغم دردناک بودن، نتوانسته آن گونه که باید، توجه مسئولان را به خود جلب نماید.

 

به گزارش «تابناک»؛ با رقم خوردن سیلاب مرگباری که جان شمار زیادی از هموطنانمان را گرفت و خسارات فراوانی بر جای گذاشت -که هنوز ارزیابی و اعلام نشده- انتظار می‌رفت، نخستین اعلام عزای عمومی در سال 96 را شاهد باشیم که این گونه نشد، تا این پرسش مطرح شود که مگر «بنی آدم اعزای یک پیکر» نبوده و نیستند؟

پرسشی بی پاسخ که شمار زیادی از هموطنانمان را بر آن داشت، در حد وسع و توان خود با حادثه دیدگان این سیلاب ابراز همدردی کرده و با انتشار پست هایی در صفحات خود در فضای مجازی، به نوعی کم کاری های مسئولان را جبران کنند.

اقدامی که با انتشار پیام تسلیت رهبر انقلاب و رهنمودهای ایشان برای مسئولان در پی این حادثه، شتاب گرفت و به صدور پیام های تسلیت دیگر مسئولان برای این ضایعه بزرگ گره خورد تا این ابهام پر رنگ تر شود که چگونه جان باختن شمار زیادی از هموطنانمان بر اثر سیلاب ویرانگر و وارد آمدن خسارات فراوان به ایشان، در کانون توجه مسئولان قرار نگرفت؟

این در حالی است که پیش از پیام رهبری، در آذربایجان شرقی اعلام عزای عمومی شده بود اما دایره سیلاب و خسارات جانی و مالی آن فراتر از این استان بود و از این روی، بسیاری انتظار بروز واکنش وسیع تری را داشتند؛ واکنشی از جنس همدردی با آسیب دیدگان این حادثه که شمارشان خیلی بیشتر از خانواده های عزادار شده است.

هموطنانی که با از دست دادن بخشی از اموالشان و وارد آمدن خساراتی سنگین به مزارع و باغ هایشان، احتمالا تا چند سال آینده با تبعات سیلاب اخیر دست به گریبان خواهند بود و از این رو، ابراز همدردی با ایشان، کمترین کاری است که از دستمان برمی‌آید اما افسوس که برخی مان از همین میزان توجه نیز دریغ می‌ورزیم، به ویژه آنهایی از ما که مسئولیتی دارند و باید پیش و بیش از همه به این دست حوادث واکنش نشان دهند، ولی کوتاهی می‌کنند.

دردی که اگر بگوییم از رنج و درد وارد آمده به مردم سیل زده کم ندارد، اغراق نکرده‌ایم، زیرا این باور را تقویت می‌کند که حال و روز ایشان در مواقع بحرانی نیز مورد توجه قرار نمی‌گیرد، چه برسد که اوضاعشان عادی هم باشد. گویی امثال هموطنان ساکن مناطقی مانند آذرشهر و عجب شیر جایی در تفکرات برخی مسئولان ندارند.

گزاره‌ای ترسناک که در قیاس واکنش مسئولان به اتفاقاتی مانند فرو ریختن پلاسکو و سیلابی که جان ده ها تن را ربوده، بیشتر خودنمایی می‌کند تا ابهاماتی پیرامون آن به وجود آید که بعید است مسئولان برایشان پاسخی داشته باشند؛ ابهاماتی مانند تقسیم بندی شهروندان و اتفاقاتی که زندگی شان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بر مبنای نزدیکی ایشان به مرکز که موجب بروز واکنش های فراوان به حوادثی مانند پلاسکو و ندید گرفتن سیلاب های مخرب در سیستان و بلوچستان و آذربایجان می‌شود!

شائبه هایی که عملکرد برخی نهادها مانند رسانه ملی نیز در پوشش اخبار حوادث مختلف، منجر به پر رنگ شدنشان می‌شود و باید برای زدودشان اقداماتی عاجل در دستور کار قرار داد؛ مثل ساز و کاری برای اعلام عزای عمومی.