افزایش توان بیماران سرطانی با فیزیوتراپی
عضو انجمن علمی فیزیوتراپی ایران، هدف از انجام فیزیوتراپی در بیمارن مبتلا به سرطان را به دست آوردن حداکثر توان فیزیکی بیمار دانست و گفت: تجویز ورزش توسط فیزیوتراپیست معالج در یک برنامه مشخص و مؤثر صورت می‌گیرد.
به گزارش فارس، احمد موذن زاده، به نقش فیزیوتراپی در بهبودی بیماران مبتلا به سرطان اشاره کرد و اظهارداشت: برگشت قدرت و استقامت و قوه حیاتی به بیمار سرطانی، توانبخشی را به جزء مهمی از درمان این بیماری ها تبدیل کرده است.
وی افزود: برای درمان سرطان فیزیوتراپیست‌ها احتمالا اولین متخصصینی نیستند که نام آنها به ذهن ما خطور می‌کند اما دارای نقش بسیار مهمی در پروسه درمانی این بیماران هستند. از آنجا که علاوه بر افزایش کلی ابتلا به سرطان ها میزان بقا و طول زندگی این بیماران نیز افزایش یافته، جایگاه فیزیوتراپی این بیماران نیز ارتقا یافته است.
موذن زاده ادامه داد: توانبخشی سرطان‌ها یک محدوده حرفه ای رو به رشد است که علت اصلی آن افزایش امید به زندگی ناشی از تشخیص زود هنگام و درمان‌های پیشرفته است.
وی گفت: بر اساس تحقیقات جدید صورت گرفته توسط انجمن سرطان آمریکا میزان ضریب زنده ماندن در یک بازه زمانی پنج ساله در بیماران مبتلا به سرطان که در بین سال های 2003 تا 2009 تحت پایش قرار داشتند به میزان 68 درصد بوده است که نسبت به 25 سال پیش یک رشد قابل ملاحظه 20 درصدی را نسبت به امید به زندگی نشان می دهد.
موذن زاده افزود: در امریکا تخمین زده می شود که در سال 2014 تعداد افرادی که دارای سابقه سرطان بوده اند 13 میلیون نفر بوده و 6.1 میلیون بیمار جدید سرطانی در این سال مورد شناسایی و تشخیص قرار گرفته اند. با توجه به افزایش کلی بیماران سرطانی و همچنین افزایش تعداد بیمارانی که از سرطان جان سالم به در می برند نیاز به درمان های توانبخشی و فیزیوتراپی در این بیماران بیش از پیش احساس می‌شود.
وی گفت: هدف از فیزیوتراپی در سرطان‌ها به دست آوردن حداکثر توان فیزیکی بیمار است. تجویز ورزش توسط فیزیوتراپیست معالج در یک برنامه مشخص و موثر صورت می گیرد. فیزیوتراپیست ها می توانند هم در زمینه پیشگیری هم درمان فیزیکی چهار بیماری اصلی غیر واگیر دار در سطح جهانی نقش خود را ایفا نمایند که این چهار بیماری بنا به تعریف سازمان ملل شامل بیماری های قلبی عروقی، تنفسی، دیابت و سرطان‌ها است.
فیزیوتراپیست تاکید کرد: عنوان کلی سرطان به عنوان چتری برای تعریف مجموعه ای متجاوز از 100 بیماری مختلف استفاده می شود که مشخصه اصلی آنها رشد سلولی بدخیم غیر کنترل شده است.
وی گفت: سرطان ها در سطح جهانی در سال 2008 بنا به آمار سازمان بهداشت جهانی 6/7 میلیون نفر را به کام مرگ کشانده است که شامل حدود 13 درصد از کل مرگ و میرها بوده است. از بیش از 30 درصد سرطان ها می توان با حذف فاکتورهای ریسکی جلوگیری کرده یا حداقل آنها را تخفیف داد که این فاکتورهای ریسکی اصلی شامل چاقی، عدم تحرک فیزیکی مناسب، مصرف دخانیات، استفاده ناکافی از میوه و سبزیجات و مصرف الکل و آلودگی هوا هستند.
موذن زاده افزود: ارتباط بین فعالیت فیزیکی و سرطان ها حائز اهمیت زیادی بوده به نحوی که پایین بودن سطح فعالیت فیزیکی فرد و کم تحرکی و عدم انجام ورزش های منظم روزانه با افزایش احتمال مرگ و میر ناشی از سرطان در ارتباط مستقیم است. بر اساس مطالعات صورت گرفته پیاده روی یا دوچرخه سواری به میزان حداقل سی دقیقه در روز منجر به کاهش 34 درصدی نرخ مرگ و میر ناشی از سرطان و افزایش 33 درصدی بقای بیمار به دنبال ابتلای به سرطان می گردد.
وی گفت: سازمان بهداشت جهانی پیشنهاد کرده است که انجام 150 دقیقه فعالیت فیزیکی آیروبیک با شدت متوسط در طول هفته می تواند شانس ابتلا به سرطان های سینه و کولون را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش داده و البته همین ورزش ها می توانند شانس ابتلا به دیابت و بیماری های قلبی را نیز کاهش دهند. تغییر نحوه فعالیت و عادات نامطلوب و افزایش میزان فعالیت های فیزیکی می تواند نقش مهمی را در پیشگیری از این بیماری ها ایفا کند.
وی افزود: به همین دلیل است که فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند در میان شاغلین حرف پزشکی بهترین راهنما برای آموزش مناسب و منطقی اینگونه ورزش ها و فعالیت‌های فیزیکی بر اساس شرایط و توانایی های فردی بیمار باشند.
این فیزیوتراپیست ادامه داد: پروسه درمانی سرطان‌ها طولانی و ناتوان کننده بوده و همراه با بروز مشکلاتی در سیستم‌های ایمنی و اسکلتی - عضلانی این بیماران است.
