چند پیشنهاد ساده به دولت برای تعطیل کردن مهدهای کودک و مدارس در روزهای آلوده!

روز گذشته و امروز هوای تهران در وضعیت ناسالم قرار داشت و دارد. شهروندانی که در تهران زندگی می کنند، می توانند به راحتی حجم انباشته آلودگی که تنفس می کنند را به چشم ببیند. با وجود این، همچنان در اوج این آلودگی، پدران و مادران، مجبورند نوزدان خود را به مهدهای کودک ببرند و کودکان خردسال مدارس ابتدایی هم در سطح خیابان ها به بهترین نحو ممکن از این آلودگی ها بهره مند می شوند.  
 
به گزارش «تابناک»، شاید به تحقیق بتوان گفت که شهروندان در شهرهای آلوده، تقریبا امیدی به مسئولان برای اندیشیدن تدبیر یا تدبیرهایی در کوتاه مدت، میان مدت و یا بلند مدت، برای رفع آلودگی هوا ندارند، که در این سالها دیده اند سلامت مردم چه در دولت قبل با منتقدانش  و چه در دولت کنونی با منتقدانش، بازیچه مجادلات سیاسی شده و البته مسئولان این هر دو دولت هم چندان از این وضعیت ناراضی نیستند، چون وقتی موضوعی مانند سلامت مردم وارد درگیری های سیاسی شد، فرار کردن از مسئولیت هم کار راحت تری است و با دو شعار و چند تیتر در روزنامه های طرفدار، موضوع موقتا فیصله خواهد یافت. به همین دلیل، موضوع این گزارش، اصولا پیگیری از مسئولان برای اتخاذ تدابیری برای رفع آلودگی هوا نیست.  
 
موضوع این است که از مسئولین بخواهیم اگر تعطیل کردن مهدهای کودک نوزادان بی گناه و کودکان خردسال، ممکن است به حیثیت آنان لطمه بزند، اگر تعطیلی مدارس ممکن است به پای ناکارآمدی آنان در حل یک مشکل چندین سال نوشته شود و اگر دور کردن مردم از آلودگی با تعطیل کردن مراکز آموزشی حیثیت آنان را از بعد بین المللی خدشه دار کند، پیشنهاد می کنیم حداقل به خاطر هموطنانشان هم که شده در روزهایی که هوا برای نوزادان و کودکان ناسالم است، تحت عنوان هدیه دولت به نوزادان و خردسالان، مراکز آموزشی را تعطیل کنند تا این افراد در خانه هایشان بمانند. در چنین حالتی، کسی از تعطیلی به خاطر آلودگی صحبتی نمی کند و از طرفی هم دولت می تواند بگوید که هدیه ای دلچسب به نوزادان و کودکان این مرز و بوم داده است.  
 
دولت حتی می تواند بدون اینکه از آلودگی هوا حرفی بزند، مراکز آموزشی را تعطیل کند و در مقابل یک ماه از یارانه خانواده هایی که کودک خردسال دارند، کم کند، تا جبران کم کاری فرزندان آنان در مهدهای کودک و یا مدارس را هم بکند! در این صورت هم کسی از آلودگی هوا صحبتی نمی کند؛ اما حداقل کودکان و نوزادان در معرض مستقیم چنین هوای آلوده ای قرار نمی گیرند.
 
دولت می تواند در روزهایی که هوا کمتر آلوده است، از مادران و پدران شاغل بخواهد برای دولت اضافه کاری رایگان بکنند تا خسارتی که تعطیلی مدارس و مهدها به خاطر آلودگی هوا به دولت می زند، جبران کنند! حتی می تواند روزهای آلوده را تعطیل اعلام کند و این تعطیلی در روزهای آلوده را حق شهروندی مردم معرفی کند؛ بعدا به صورت پنهانی در عوض این حق شهروندی که برای مردم قائل شده است، بسیاری از حقوق شهروندی دیگر آنان را نادیده بگیرد تا تلافی دادن آن حق را با گرفتن حقوق دیگر بکند!
 
کودکان و نوزادان نفسشان در این آلودگی به شماره افتاده است. دولت هم نمی خواهد تعطیل کند، چون ممکن است به پای ناکارآمدی اش نوشته شود. گناه نوزادان و کودکان این مرز و بوم چیست؟ وقتی عزمی جدی برای حل مشکل وجود ندارد، وقتی وزارتخانه ها و سازمان های مختلف دنبال نفع بخشی وزارتخانه و سازمان خود هستند، وقتی وزیر صنعت دنبال نفع خودروسازهاست؛ وقتی موتور سیکلت آلوده، یکی از مهم ترین ابزارهای اشتغال در شهری چون تهران است، وقتی دولت بدهی خود را به شهرداری نمی دهد، وقتی.... باید با خنده به این وضع گریست!
 
پی نوشت: این یک مطلب جدی نیست! طنز تلخ است!