اصرار عوضي!
نود؛ استقلال و باز هم يک تساوي خارج از خانه! به نظر مي‌رسد استقلال روند برد يک در ميان در بازي‌هاي خانگي را پيش گرفته و هر چه سعي مي‌کند از اين شرايط خارج شود، شدني نيست!
پيش از شروع فصل، خيلي مي‌گفتند، صمد مرفاوي پس از در اختيار گرفتن تيم قهرمان راهي بس دشوار را در پيش دارد. آنها بحق مي‌گفتند، استقلال قهرمان شد، قلعه نويي را از دست داد و دستيارش را در اختيار گرفت، بعدها نظر آن خيلي عوض شد، آنها معتقد بودند، مرفاوي تيمي کهکشاني را در اختيار دارد، بازيکناني که هر مربي خواستار آنهاست و اين يعني، خوش شانسي مرفاوي. همه بازيکناني که او خواست به خدمت استقلال در آمدند، اما همه تصورها اشتباه از آب در آمد، اين کهکشاني‌ها در کنار هم قرار گرفتند. و اين مسأله بيشتر از اين که به نفع استقلال باشد، به ضرر استقلال و صمد تمام شد.
استقلال در خط دفاع مشکل آنچناني ندارد؛ بازيکنان شرايط بدي ندارند و انتقاد آنچناني وارد نيست، اما درون دروازه، اشکالاتي به صمد وارد است. اصرار به بازي وحيد طالب لو اصولي نيست، او بايد براي طالب لو انگيزه ايجاد کند، همه اين چند سال براي او بس نبود!؟ طالب لو هميشه بدون رقيب بوده و اين يعني بودن به هر قيمتي! در اين که وحيد نوسان کمي دارد و گلر خوبي است، هيچ شکي نيست، اما او بايد حضور محمد محمدي را در کنار خود احساس کند، او بايد احساس کند محمدي هست و اگر او کمترين لغزشي داشته باشد، به چشم خواهد آمد و بايد نيمکت نشين شود. احساسي که طالب لو ندارد!
در خط مياني اما شرايط ديگري حاکم است، صمد، جباري را از دست داده و جان واريو هم فيکس نيست، او هنوز به شرايط ايده‌آل نرسيده و بازيکن سرحال 90 دقيقه نيست، اما صمد باز هم اصرار به استفاده از شرايط غير اصولي دارد، رحمتي در ترکيب استقلال حضور دارد و کاظمي نيمکت نشين مي‌شود، کاظمي که آماده است. رحمتي بازيکن خوبي است، اما اگر بد بود، نيمکت نشين شود. او طي پنج هفته گذشته عالي بود، اما مقابل تراکتور آماده نبود، اما 90 دقيقه بازي کرد. به نظر مي‌رسد صمد از ايجاد تغيير مي‌ترسد! و اين ترس براي او گران تمام شده است، او بايد از داشته‌هايش نهايت استفاده را ببرد. استفاده درست از توانايي بازيکنان، اقدامي که در استقلال کمتر اتفاق افتاده و همين است که استقلال يک در ميان مي‌برد، خيلي خوب و زيبا فوتبال بازي نمي‌کند و حتي از دورن تيم مشکل دارد.
در خط حمله اما اين مسأله بيشتر نمود مي‌کند. حضور 5 مهاجم که هر کدام آقاي گل شدند، ستاره هستند، گران‌قيمتند و مدعي! و اين يک مشکل بزرگ ديگر.
حضور 5 بازيکن همسطح در يک پست نمي‌تواند خيلي مثمر ثمر باشد، اگر از بين اين 5 مهاجم چند نفري، در سطح پايين‌تر فني قرار داشتند، حالا اين همه حرف و حديث پشت اين پست نبود و پاي هيچ کدام از مهاجمان قفل نمي‌شد! مهاجمان استقلال در زمين مسابقه استرس دارند، چشم آنهايي که بازي مي‌کنند به نيمکت است، لب‌هاي آنهايي که روي نيمکت هستند، دائم جويده مي‌شود و زير لب مي‌گويد، چرا من نبايد بازي کنم؟ چرا، مگر من چه چيزي کمتر از او دارم که در زمين را مي‌رود و گل هم نمي‌زند؟! اين است داستان، سرمربي که در کوه مشکلات محاصره شده و مقصر اصلي خود اوست.
استقلال بايد چاره‌اي بينديشد براي از بين بردن اين مشكلات. بازيکني که براي گلزني به ميدان مي‌رود، بايد آرامش داشته باشد، صمد بايد ترکيب خط حمله‌اش را بشناسد و به آن اعتماد کند، حتي اگر استقلال توسط مهاجمانش دو ـ سه هفته به گل نرسد، در عوض، ترکيب ايده‌آل صمد با آرامش به نتيجه موردنظر خواهد رسيد. مرفاوي نبايد بترسد، بايد هراس را از خود دور کند و اگر نمي‌تواند بايد مجوز ترانسفر يکي ـ دو بازيکن خط حمله‌اش را صادر کند. در حقيقت او بايد بداند که چه مي‌کند!
پيش از شروع فصل، خيلي مي‌گفتند، صمد مرفاوي پس از در اختيار گرفتن تيم قهرمان راهي بس دشوار را در پيش دارد. آنها بحق مي‌گفتند، استقلال قهرمان شد، قلعه نويي را از دست داد و دستيارش را در اختيار گرفت، بعدها نظر آن خيلي عوض شد، آنها معتقد بودند، مرفاوي تيمي کهکشاني را در اختيار دارد، بازيکناني که هر مربي خواستار آنهاست و اين يعني، خوش شانسي مرفاوي. همه بازيکناني که او خواست به خدمت استقلال در آمدند، اما همه تصورها اشتباه از آب در آمد، اين کهکشاني‌ها در کنار هم قرار گرفتند. و اين مسأله بيشتر از اين که به نفع استقلال باشد، به ضرر استقلال و صمد تمام شد.
استقلال در خط دفاع مشکل آنچناني ندارد؛ بازيکنان شرايط بدي ندارند و انتقاد آنچناني وارد نيست، اما درون دروازه، اشکالاتي به صمد وارد است. اصرار به بازي وحيد طالب لو اصولي نيست، او بايد براي طالب لو انگيزه ايجاد کند، همه اين چند سال براي او بس نبود!؟ طالب لو هميشه بدون رقيب بوده و اين يعني بودن به هر قيمتي! در اين که وحيد نوسان کمي دارد و گلر خوبي است، هيچ شکي نيست، اما او بايد حضور محمد محمدي را در کنار خود احساس کند، او بايد احساس کند محمدي هست و اگر او کمترين لغزشي داشته باشد، به چشم خواهد آمد و بايد نيمکت نشين شود. احساسي که طالب لو ندارد!
در خط مياني اما شرايط ديگري حاکم است، صمد، جباري را از دست داده و جان واريو هم فيکس نيست، او هنوز به شرايط ايده‌آل نرسيده و بازيکن سرحال 90 دقيقه نيست، اما صمد باز هم اصرار به استفاده از شرايط غير اصولي دارد، رحمتي در ترکيب استقلال حضور دارد و کاظمي نيمکت نشين مي‌شود، کاظمي که آماده است. رحمتي بازيکن خوبي است، اما اگر بد بود، نيمکت نشين شود. او طي پنج هفته گذشته عالي بود، اما مقابل تراکتور آماده نبود، اما 90 دقيقه بازي کرد. به نظر مي‌رسد صمد از ايجاد تغيير مي‌ترسد! و اين ترس براي او گران تمام شده است، او بايد از داشته‌هايش نهايت استفاده را ببرد. استفاده درست از توانايي بازيکنان، اقدامي که در استقلال کمتر اتفاق افتاده و همين است که استقلال يک در ميان مي‌برد، خيلي خوب و زيبا فوتبال بازي نمي‌کند و حتي از دورن تيم مشکل دارد.
در خط حمله اما اين مسأله بيشتر نمود مي‌کند. حضور 5 مهاجم که هر کدام آقاي گل شدند، ستاره هستند، گران‌قيمتند و مدعي! و اين يک مشکل بزرگ ديگر.
حضور 5 بازيکن همسطح در يک پست نمي‌تواند خيلي مثمر ثمر باشد، اگر از بين اين 5 مهاجم چند نفري، در سطح پايين‌تر فني قرار داشتند، حالا اين همه حرف و حديث پشت اين پست نبود و پاي هيچ کدام از مهاجمان قفل نمي‌شد! مهاجمان استقلال در زمين مسابقه استرس دارند، چشم آنهايي که بازي مي‌کنند به نيمکت است، لب‌هاي آنهايي که روي نيمکت هستند، دائم جويده مي‌شود و زير لب مي‌گويد، چرا من نبايد بازي کنم؟ چرا، مگر من چه چيزي کمتر از او دارم که در زمين را مي‌رود و گل هم نمي‌زند؟! اين است داستان، سرمربي که در کوه مشکلات محاصره شده و مقصر اصلي خود اوست.
استقلال بايد چاره‌اي بينديشد براي از بين بردن اين مشكلات. بازيکني که براي گلزني به ميدان مي‌رود، بايد آرامش داشته باشد، صمد بايد ترکيب خط حمله‌اش را بشناسد و به آن اعتماد کند، حتي اگر استقلال توسط مهاجمانش دو ـ سه هفته به گل نرسد، در عوض، ترکيب ايده‌آل صمد با آرامش به نتيجه موردنظر خواهد رسيد. مرفاوي نبايد بترسد، بايد هراس را از خود دور کند و اگر نمي‌تواند بايد مجوز ترانسفر يکي ـ دو بازيکن خط حمله‌اش را صادر کند. در حقيقت او بايد بداند که چه مي‌کند!
