دنياي فوتبال؛ يک هفته از گفتوگوي تلويزيوني محمد دادكان ميگذرد، اما هنوز اين گفتوگو نقل محافل فوتبالي است و رسانهها هنوز تحت تأثير اين گفتوگو قرار دارند. موج خبري که به راه افتاده، هنوز ادامه دارد و با نگاهي به رسانههاي موافق و مخالف دادكان، ميشود به نکات بسياري پي برد.
در نگاه نخست، انگار يک تيم رسانهاي براي رساندن دادكان به فدراسيون فوتبال تشکيل شده است. عکسهاي تمام قد دادكان در سالن تنيس روي صفحه اول ميرود، مرتب خبر رساني در مورد رئيس سابق فدراسيون فوتبال انجام ميشود، روزي او را گزينهاي براي رياست سازمان يا معاونت سازمان ميدانند و روزي ديگر مدير عامل پرسپوليس ميشود. از جلسه مهم او با سعيدلو و شروط بازگشتش به فوتبال گزارشهاي بلندي نگاشته ميشود تا موج همچنان وجود داشته باشد، حتي اگر دادكان از اين ماجرا راضي نباشد. البته کفاشيان خودنمايي ميکند: «با او تماس گرفتم گفت که نميخواهد فدراسيون فوتبال بيايد.»
کفاشيان: عاشق ميز رياست نيستم
علي کفاشيان اين روزها شاهد اوضاعي است که شايد فکرش را نميکرد چنين اتفاقي بيفتد. او که هر روز با شايعه برکنارياش روبروست، به «دنياي فوتبال» ميگويد: من در اين باره حرفهايم را زدهام. چسبيده به اين ميز هم نيستم. عاشق ميز رياست هم نيستم. من براي خدمت آمدهام. نيتم خدمت به ورزش و فوتبال ايران بوده و همه من را ميشناسند. کفاشيان کمي فکر ميکند و ادامه ميدهد: «من روحيهام اينطور نيست که اگر از ميز رياست جدا شوم، ديگر هيچ وقت سراغ جايي که در آن کار کردهام، نروم. اگر روززي دادكان باز هم رئيس فدراسيون فوتبال شود و بخواهد، حاضرم نايب رئيسش شوم يا در هيات رئيسهاش حضور داشته باشم. هدف من کمک به ورزش کشور است و حب و بغضي ندارم.»
او به يک خاطره هم اشاره ميکند: «سالها در سازمان المپيک بوده و کارنامهام مشخص است. 10 سال رئيس فدراسيون دو و ميداني بودم. اوايل دهه 70 عضوم کردند. محمدرضا رحيمي، معاون پارلماني احمدينژاد و رئيس ديوان محاسبات کشور که آن زمان نماينده سنندج بود را رئيس فدراسيون دوچرخه سواري کردند. داستان هم اين بود که آن سالها احساس ميکردند اگر نمايندگان مجلس وارد فدراسيونهاي ورزشي شوند، ميتوانند موفق باشند. به هر جهت رحيمي به من گفت که نايب رئيسش باشم. من هم با اينکه برکنار شده بودم قبول کردم. روحيه همکاري داشتهام اما خب در دراز مدت نتوانستم ادامه بدهم.»